Tag: 1964

2019-06-22 TeleVizier: rebellenclub op wielen

Voorpremière Andere Tijden Sport  met gastheren Edwin Mathijssen en Wiep Idzenga op het Sportpark de Laguiten in Rijsbergen.

Op zaterdag 22 juni, de vooravond van de pijl was in er Wielerdorp Rijsbergen een première. De Andere Tijden Sport  uitzending “rebellenclub op wielen” van Wiep Idzenga en Bas Steman te zien. De eerste Nederlandse sponsorploeg in de Ronde van Frankrijk, we schrijven 1964, het seizoen was al begonnen, groen licht moest nog gegeven worden om de TeleVizier ploeg te formeren. De uitzending richt zich vooral op de vrijbuitersrol die de ploeg drie jaren lang in de Tour de France met succes en tegenslag vervulde.

In de Tour (8 TeleVizier etappe zeges) en Vuelta (17 TeleVizier dagzeges) speelt Kees Haast als de aangewezen man voor het klassement bij de TeleVizier ploeg. Een belangrijke rol, zo ook in de documentaire, allicht, hij was de kopman. Maar het liep niet van een leien dakje...

TeleVizier, dat was iets nieuws, een jonge, homogene puur Nederlandse ploeg. Waren het een soort van musketiers, zo van “een voor alleen allen voor één”?  Er zijn in ieder geval drie jaren lang veel avonturen beleefd. En er waren kansen voor iedereen en niet onbelangrijk voor een beroepsrenner: Poen! Fl. 16000 poer man in de Tour werd gezegd, maar het zou ook fl 13000 kunnen zijn geweest. Dan kun je thuis toch zeker zeggen dat het een goede Tour was geweest, niet? Geen geringe bedragen in de jaren zestig. Een van de TeleVizieren vertelde me dat hij, ondanks dat hij de Tour vroegtijdig moest verlaten, toch nog mooi 5000 florijnen kreeg. Ja, bij TeleVizier zat je blijkbaar goed.

De coureurs waren in dienst van een stichting. Verzekeringen, sociale voorzieningen, ww…? In de wielersport destijds had men er nog niet van gehoord. TeleVizier liet zien hoe het moest…. Al was het niet duidelijk of er, zoals werd aangehaald, ook kinderbijslag door de coureurs werd ontvangen. Volgens de twee aanwezige TeleVizier anciens hebben ze dat dan blijkbaar nog te goed van de Pel, ze konden zich niet herinneren ooit kinderbijslag te hebben ontvangen destijds.

De indruk is wel dat je bij de Pel op tijd betaald kreeg, je deel van het prijzengeld volgens afspraak kreeg etc. Akkoordjes met andere ploegen betekende soms een financieel extraatje in het laatje van de Pel, als je er achter kwam kreeg je je deel alsnog uitbetaald. Zo niet,dan had je gewoon pech. Men zegt dat er een Pellenaars van de jaren vijftig en een Pellenaars van de jaren zestig is. In ieder geval waren er veel coureurs, die in Franse dienst reden omdat er bij de Nederlandse ploegen niet veel te verdienen was. TeleVizier was nieuw, je reed met een  degelijke contract en er was voldoende poen te verdienen. De stelling dat TeleVizier een aantrekkelijk merk was om als coureur voor te rijden mag men best voor waar nemen. Als verzorger, mecanicien had je het ook niet slecht. De nieuwe Pel was sociaal, veel renners in buitenlandse dienst hadden het goed begrepen, daar wilden ze ook bij horen….

De gastheren Edwin Mathijssen en Wiep Idzenga
De docu "TeleVizier, rebellenclub op wielen" van Wiep Idzenga en Bas Steman met o.a.  Jo de Roo, Gerben Karstens, Cees van Espen, Bas Maliepaard, Hub Harings,  Kees Pellenaars, de mecaniekers John Krijnen en Geert Polak en noem maar op! Ze spreken nog een aardig woordje wielertaal. De uitzending is voor het eerst te zien op 7 juli 2019, NPO1.

De opkomst in Rijsbergen was licht bedroevend, maar degene die aanwezig waren hebben zich kostelijk vermaakt, van de overgebleven TeleVizieren waren slechts vertegenwoordigd door Hub Harings en Bas Maliepaard, mannen met humor. Zo ook twee van de TeveVizier-mecaniekers Johnny Krijnen en Geert Polak daarnaast ook nog Rijsbergens Tourcrack Jacques Hanegraaf. Ook Monique, de dochter van Kees Haast, schoof ook aan bij het tafelgesprek.

Nadat de voorpremière van de documentaire die geschiedenis van de vrijbuitersploeg en vooral, met de komende 2019 editie in kort verschiet, de drie Tour de France deelnames van de ploeg van de Pel, de eerste Nederlandse sponsorploeg in la grande boucle belicht.

In 1965 leek Kees Haast als eerste Nederlander op weg naar het podium in de Tour de France, tot een valpartij een einde maakte aan zijn droom. In de aflevering van Andere Tijden Sport spreken Haast en een aantal voormalig ploeggenoten over die teleurstelling. Het interview met Haast werd opgenomen vlak voordat hij in januari van dit jaar overleed.

25 Jun 1964 Vorst-wielrennen-ronde Van Frankrijk Voor de vierde etappe van de ronde van frankrijk bespraken een aantal nederlandse renners hun kansen. Vlnr: leo van dongen jan janssen (drager van de groene trui) henk nijdam en piet damen. Auteur: Ge Van Der Werff  In: Vorst
Tour de France 1965, TeleVizier, 16 Juni 1965 Ten huize van ploegleider Kees Pellenaars vond de tourploeg voorstelling plaats— met Gerben Karstens, Kees Pellenaars, Bas Maliepaard, Cees Haast, Rik Wouters, Leo van Dongen, Huub Harings, Cees van Espen, Jo de Roo, Jo de Haan en Henk Nijdam
14 juni 1966 TeleVizierploeg voor Tour de France 1966

Mooi dat ook de Ronde van Spanje ter sprake kwam, waar bij twee deelnames niet minder dan 17 etappezeges werden behaald, toch geen geringe prestaties. Keest Haast, de kopman tijdens de drie door TeleVizier gereden Ronden van Frankrijk vormde de rode draad tijdens de gesprekken. Tevens waren er weer wielertruien van verzamelaar Henk Theuns te bewonderen, maar ook 2 originele Tour de France koersmachines van de vermaarde TeleVizierploeg.

De TeleVizier Batavus 1966 (Leo Knops) van Remy Rijwielen Ossendrecht
De locomotief Tour de France van Bas Maliepaard, gerestaureerd door zijn mecanicien en goede vriend Geert Polak

Bekijk Andere Tijden Sport: Televizier, de Brabantse cowboys in de Tour de France hier op nos.nl :

Na de video kwamen de gesprekken over de enthousiast ontvangen docu op gang. Tenslotte werd de deelnemers gevraagd te vertellen wat de wielersport voor hen betekende, een anekdote, een bijzonder moment of wellicht wat ze met Kees Haast hebben gedeeld.

Bas Maliepaard: Niks verdiend en toch gelachen. Ik had getekend bij Pellenaars voor een paar banden en een trui, toen was ik nog amateur, later werd ik toen prof, in 1959, in het zelfde jaar nog, en moest ik voor Vredestein gaan rijden. Ik kreeg een brief van een advocaat dat ik verplicht werd voor Vredestein te gaan rijden. Ik zeg, ik heb helemaal niet getekend, ik ga naar Frankrijk. Dat vonden ze niet goed. Ja zei ik, ik ga toch. Joop Middelink van de bandenfabriek Radium die wilde mij in zijn ploeg, die zei je hebt getekend bij Vredestein, NIKS DAARVAN ik heb helemaal NIKS getekend. Toen ben ik naar Pellenaars gegaan, die had onder mijn contract, van die banden en een trainingsbroek, eronder bijgetikt dat ik als ik prof werd dat ik voor Vredestein zou gaan rijden. Dat was een slecht kant van de Pel. Hij was een man met twee gezichten, misschien wel drie. Een goeie kant was dat toen ik thuis zat zonder werk, belde hij me ’s avonds om 11 uur op, Bas zei hij, heb je al werk? Nee nog niet, hij zei dan moet je naar die en die ingenieur gaan die heb werk voor je, dus toch wel mooi dat hij aan me dacht. Ik vond hem erg sociaal voelend.

Bas Maliepaard

Johnny Krijnen: Ik wil nog effe terug komen op het bekende geval van Cees Haast in de tunnel, het is al vele malen verteld, het mooie was, ik kom ’s avonds bij het hotel, daar zat hij dan met zijn tulband op. Ik zeg Kees hoe gaat het? Ja goed jong, hij nog vrij vlug, kom we gaan een bierke pakken. Mag dat dan wel met die kop van jouw? Ha, zei Kees, ik hoef niet met mijn kop te drinken ik drink met mijn mond, haha, maar je heb wel mijn leven gered. Dat klopt want Haast lag daar half bewusteloos, voor het zelfde geld was hij daar verdronken.

Ondanks zijn hoofdwonde blijft Kees Haast dapper doorstrijden in de Ronde van Frankrijk Na de achttiende etappe staat hij als beste man van de televizier-ploeg geklasseerd in het algemeen klassement. ANPFOTO. 11-07-1966.

Over het sociale gedrag van Pellenaars het volgende. Ik heb zelfs bij Pellenaars ingewoond. Ik woonde in Bussum, dat was 112km heen en weer, over Raamsdonkveer en Utrecht enz. Soms was ik daar de hele week en op donderdag “sodemieter nu maar op en kom zaterdag maar terug want dan zijn de klassiekers”. Ik herinner me dat ik jarig was, dat was dan maar één keer per jaar, ik kreeg van mevrouw Pellenaars een enveloppe met 150 gulden en de Pel zei dat ik naar een bepaald autobedrijf moest rijden. En laat daar maar van mij, op die ouwe auto van jouw 4 nieuwe banden zetten, ja ik heb er heel goeie herinneringen aan.

Hub Harings: Voor Gerben Karstens en Jo de Roo moest ik samen met Jo de Haan drinken halen, we stopten bij een café, we moesten daar de kelder in, we graaiden naar een paar flessen maar toen we weer naar boven wilden was de deur dichtgeklapt en konden we niet meer naar buiten. We hebben daar 5 minuten in de kelder opgesloten gezeten, gelukkig, de fietsen er staan er nog. We konden aan de voet van een col weer terug aansluiten bij het peloton, toen hebben we alle flessen toch maar weggegooid. Dat was met wijlen Jo de Haan.

Hub Harings in gesprek met Jacques Hanegraaf

Jacq Hanegraaf: Zo’n anekdote heb ik niet, mijn plaatsgenoot Kees Haast is van een andere generatie dan ik ben, maar als ik de verhalen zo hoor, en ook uit eigen ervaring tijdens en na mijn eigen wielercarrière opmaak is dat er in die tijd van Kees bij de Televizier ploeg heel veel van hem werd verwacht. Hij was de kopman, om zo maar te gaan voor het klassement van de Ronde van Frankrijk, er was in die tijd geen voorbereiding, er was geen parcourskennis. En kennis over techniekbeheersing, het afdalen bijvoorbeeld zoals ze dat nu met Chris Froome en al die andere wel doen. Onze Kees Haast ging er voor, er werd veel van hem verwacht. Als je dan ook ziet hoe hij in het video fragment dat we net zagen zijn verwondingen bagatelliseert, als je het goed bekijkt is hij bijna gescalpeerd, maar onze Kees Haast zegt “we gaan er weer voor, en morgen is er weer een nieuwe dag”. Ik moet eerlijk zeggen, nu ik de documentaire van “Andere Tijden Sport” heb gezien, heb ik nog veel meer respect voor Kees, dan ik al in mijn jeugd had, tijdens mijn wielercarrière had. Want ik begrijp nu wat er in hem omging. Postuum durf ik te zeggen, Kees, ik ben blij dat je de laatste jaren zo trots bent geweest want wij zijn ook oh zo trots.

Geert Polak

Geert Polak: Ik zou graag vertellen wat het wielrennen voor mij betekend want het loopt nog steeds als een rode draad door mijn leven. Toen Bas Maliepaard en ik zestien jaar waren, zijn we samen gaan koersen. Bas is een echte grote geworden, hij heeft de Tour de France gereden maar ik heb ook een aantal Tour de France’en mogen doen. Weliswaar als mecanieker, maar ik heb toch de Tour gedaan. Ik word nog regelmatig betrokken bij dingen die met het wielrennen te maken hebben, zie vandaag. Het doet me goed er vandaag ook weer bij te zijn. Het was een fantastische tijd, een tijd die je bij blijft en waar ik een goed gevoel over heb.

Tenslotte is Monique, de dochter van Kees Haast aan het woord. Ik ben heel trots op ons Pa, hij is altijd een hele lieve zorgzame hartelijke man geweest. Hierop volgend  werd gezamenlijk nog het glas geheven op Kees, TeleVizier en de  documentaire, én natuurlijk Johan van der Velde, hou je haaks Johan

TeleVizier Tour de France ploeg 1964:
Tour de France 1964, 1e etappe, Rennes – Lisieux, 215 km Laatste voorbereidingen voor de start van de Tour 1964 — met Jacques van der Klundert, Leo van Dongen, Cees van Espen en Cees Haast in Rennes.
Eerste Nederlandse sponsorploeg in de Tour de France. Het overblijfsel van de TeleVizier-ploeg bij de ereronde aan het eind van de Tour de France 1964. Vanaf links: Jo de Haan, Cees Haast, Henk Nijdam, Rik Wouters en ploegleider Kees Pellenaars. foto privé-collectie Rik Wouters. . — met Cees Haast, Rik Wouters, Kees Pellenaars, Jo de Haan en Henk Nijdam in Parijs Frankrijk.
Tour de France 1964, 22e etappe B, Versailles – Paris, individuele tijdrit, 26,5 km. Jacques Anquetil wint de afsluitende tijdrit en de gele trui, Jan Janssen wint de groene trui. -met Kees Pellenaars, Jan Janssen, Cees Haast, Jo de Haan, Rik Wouters en Henk Nijdam bij Parc des Princes.
TeleVizier Tour de France ploeg 1965:
Klik voor TeleVizier in de Tour van ’65
TeleVizier Batavus Tour de France ploeg 1966:
Tour de France 1966, 3e etappe A, Tournai 20.8 km, ploegentijdrit, 23 Juni Mannen van Pellenaars vormden snelste equipe Succes voor de Televizieren in de ploegentijdrit over 20 km (2 ronden), die donderdagmorgen rond Doornik werd gehouden. De mannen van Pellenaars slaagden er namelijk in om in deze rit, die alleen meetelde voor het ploegenklassement, te winnen. Nu moet gezegd worden, dat niet alle formaties de indruk gaven deze rit tegen het horloge au serieux te nemen. De voornaamste concurrenten waren dan ook de ploegen met Belgen, die voor het talrijke eigen publiek wel wat wilden laten zien. Maar tegen het geweld van de rood-witte Nederlanders, die steunden op de treinlopers Zilverberg, Nijdam en Karstens, waren zij niet opgewassen Al na de eerste ronde, waarin Pellenaar’s formatie Rik Wouters (“Ik had die eerste kilometers op kop moeten rijden en dat kan ik nu eenmaal niet”) en Leo van Dongen (lekke band) kwijt raakten, werd het duidelijk, dat dc mannen van de Pel hoge ogen zouden gaan gooien. Zij bleven namelijk met 13 min. 58 sec. als enigen onder de veertien minuten in deze eerste ronde. Het dichtst bij kwam die Belgische ploeg van Guillaume Driessens met groene truidrager Reybroeck (14.03). Teleurstellend waren toen al de tijden van Peugeot met die wereldkampioenen Ferdinand Bracke en Tommy Simpson (14.14), de onder leiding staande Belgische formatie van Marien met Rik van Looy en Ward Sels (14.18) en vooral van de Fordploeg, die ondanks Anquetil niet verder dan 14.24 kwam. In de eerste ronde werden de televizieren (13.56) slechts door Pelfothen van Jan Janssen. Tenslotte bleek de tijdrit die de kas van de Televizierploeg weer behoorlijk spekte, het volgende resultaat opgeleverd: 1. Televizier: 27 min 54sec 2. Smiths op 15sec 3. Pelforth-Sauvage-Lejeune op 21sec 4. Mann-Grundig op 1min 45sec 5. Solo-Superia op 2min 45sec 6. KAS-Kaskol op 3min 40sec 7. Ford France op 3min 55sec 8. Molteni-Hutchinson op 4min 20sec 9. Fagor op 5min 10. Mercier op 5min 55sec 11. Filotex-Fiorelli op 7min 12. Kamome-Dilecta-Dunlop op 8min 30sec 13. Peugeot-BP op 9min 40sec

Tour de France 1966, Privas – Bourg d’Oisans, 203.5 km, 6 Juli 1966 Bij warm weer is voor iedere renner water een eerste vereiste. Gelukkig hebben de mensen die langs de route wonen daar begrip voor zoals hier een lieve dame de bidon van Jos van der Vleuten vult.

 

De Televizier etappezeges in de Ronde van Frankrijk waren voor:

27-06-1964 6e etappe: Henk Nijdam
26-06-1965 5e etappe deel a : Cees Van Espen
29-06-1965 8e etappe: Jo De Roo
23-06-1966 21e etappe: Gerben Karstens
23-06-1966 3e etappe A, ploegentijdrit: TeleVizier
23-06-1966 3e etappe B: Gerben Karstens
05-07-1966 14e etappe deel a: Jo De Roo
12-07-1966 20e etappe: Henk Nijdam

Voor iedereen die de wereldpremière gemist heeft, TeleVizier: rebellenclub op wielen wordt zondagavond 7 juli 2019 uitgezonden op NPO1.

1964-07-26 Beek Nederlands kampioenschap op de weg

Nederlands kampioenschap op de weg voor beroepsrenners 1964

Briljante koers van excellente kampioen JO DE ROO

Jo de Roo met aan zijn wiel Cees Haast.

Zeventig kilometers torste Jo de Roo – letterlijk en figuur­lijk – de hitte van de dag, zeventig zware finale-kilo­meters over het door bijna 40.000 kijkers omzoomde Adsteeg­circuit, een bijzonder gewaardeerde ontknoping, want heel duidelijk ging de sympathie van de menigte naar de in grote stijl en allure rijdende 27-jarige Zeeuw uit, die alle werk­zaamheden aan de (verre) tocht verbonden in zijn eentje moest opknappen, daar gezel Kees Haast zonder ook maar een moment aanstalten te maken een handje toe te steken, aan het wiel van de inderdaad superieure aanvoerder bleef plakken. Deze strategie bood Kees Haast de enige kans om eventueel aan bod te kunnen komen, mits Jo de Roo een tik zou krijgen, een decorwisseling die evenwel radicaal uitbleef. Ronde na ronde – steeds weer die Adsteeg en die Holleweg op, door de kronkelende soms nauwe straten – bleef De Roo op kop en het was heel logisch dat zodoende zowat alle aan­wezigen innig hoopten, dat het kampioenschap 1964 bij hem terecht zou komen. De beste, de sterkste, de koersbezieler triomfeerde met glans. Cees Haast mocht tot aan de laatste klim in het kielzog van zijn excellente voorganger blijven, toen was het volledig gedaan, want nauwelijks daagde – het slot – de Adsteeg op, of Jo de Roo “vertrok”, rende weg met een verbluffend gemak, om reeds zestig meter voor de streep juichend de handen de hoogte in te gooien. Een ovatie was de eerste beloning, gevolgd door de bekende ceremonie, bloe­men en verdere huldigingen, gelukwensen van Dr. Van Dijk en meerdere officials. En doordat een groot kampioen op zo’n tintelende wijze de landstitel verwierf, gingen de vele en vele duizenden tevreden huiswaarts, na aanvankelijk met mis­noegen bepaalde reglementaire beslissingen van de wedstrijd­commissarissen, van luidruchtige kritische opmerkingen te hebben voorzien.

Jo de Roo voor de start

Verzorging was uitsluitend toegestaan boven op de Adsteeg, 200 meter voorbij de finish. Voor het vertrek was duidelijk verteld, dat in verband met de hitte elke ronde (8,5 km) ver­zorging mogelijk was. De “incidenten” werden in de 19e toer ingeluid, toen Jan Schröder elders in Beek van een toeschou­wer drinken aannam, een overtreding die door een official werd geconstateerd. Schroder werd om dit “vergrijp” uit de koers genomen, een op de reglementen gebaseerd besluit, een maatregel die echter geen weerklank bij het publiek vond. Schroder’s verzorger protesteerde heftig en het rumoer was nog niet bedaard of Wim van Est werd aangemaand de arena te verlaten, eveneens om eenzelfde overtreding. Wim gaf – voor de jurytent – een kernachtige uitleg, met als conclusie en advies de gehele groep – uitlopers ingesloten – te doen afstappen, want iedereen dronk “verboden” verversingen: de renner die het flesje bier of limonade accepteerde gaf dit – aldus Van Est – aan in zijn buurt zijnde makkers door en zo ging het verder. Het geloei nam in hevigheid toe, toen Jan Janssen en Hub. Zilverberg de aanzegging kregen de strijd to staken – zij reden lustig verder -, even later werd dit vonnis over Cees Lute uitgesproken en voordat de gemoede­ren waren bedaard was dit lot Jos Linders en Leo Knops be­schoren. Zeven renners op het zondaarsbankje: is een en an­der van invloed geweest op de uitslag, vooral op de afwikke­ling van de finale? Wie zal het precies vermogen te zeggen?

Wim van Est voor de start
VAN DE ZEVEN Limburgse deelnemers op de Adsteeg was Hub Harings het best geklasseerd. Een zesde plaats vlak achter de in de laatste beklimming uit het peloton weggesprongen Den Hartog, mag er zijn. Harings bewees hiermee wel degelijk in het profmilieu thuis te horen. Samen met hem zetten ook Kersten, Steuten en de gediskwalificeerde Knops een punt achter de 255 km rit. Beckers overleefde de strijd niet, maar zorgde wel voor een attractieve beginfase. Jean Bastin verdween pas in de laatste kilometers en Schröder zou vast en zeker in de prijzen zijn gevallen als er niet de reeds vaker geciteerde verzorging was geweest. Voor het overige hebben de bijna 40.000 wieler-enthousiasten die op en rond het circuit een plaatsje hadden gevonden, zich behalve met de strijd-der-matadoren bezig kunnen houden met de  jacht op drinken. Hoeveel bier en limonade er in Beek gedronken is valt niet te schatten, maar dat er — ook in de ijsverkoop — goede , zaken zijn gedaan, staat vast.

Youtube video over het NK 1964: Jo de Roo wielerkampioen 1964

Toen Janssen en Hub. Zilverberg aan de jas werden getrok­ken (25ste ronde) zaten zij in de groep, die een achterstand van 2,30 minuut had op Jo de Roo en Kees Haast, een duo dat op 24 sec. door Rik Wouters en Cees van Amsterdam werd gevolgd. Had Jan Janssen met succes de sprong alsnog kun­nen ondernemen? Zeker is, dat onze Tour-vedette danig werd „bewaakt”, aangezien de mannen die dezelfde trui als Kees Haast droegen – in de troep – klaarblijkelijk alleen oog voor Jan Janssen hadden en zich uitsluitend met hem onledig hielden. Koerstaetiek? Ploegverband in een voor individuelen uitgeschreven kampioenschap? De race werd natuurlijk – zeven coureurs voor de rechtbank is veel – gedevalueerd en vanuit dit oogpunt was het daarom dubbel gelukkig, dat Jo de Roo – door klasse en kunde, door de bezielende wil om te slagen – niet alleen de strijd redde, maar bovenal een wer­kelijk groot kampioenschap veroverde. Was Jo de Roo – al­les is mogelijk – in de eindfase b.v. op pech gestrand, dan hadden we deze nu geslaagde affaire, op de tweede rang moe­ten rangschikken, een produkt hoogstens geschikt voor de uitverkoop.

Voor de start Jos van der Vleuten in gesprek met Arie den Hartog

Peter Post kon niet present zijn (de motieven zijn genoeg­zaam bekend), Mart. v. d. Borgh kwam tijdens een trainings­rit ten val, Jan Hugens was nog niet hersteld van zijn bles­sures, Lex van Kreuningen sukkelde met een ziekte, Leo van Dongen (sleutelbeenbreuk), Ab Geldermans (operatie aman­delen), Joop v. d. Putten en Bart Solaro werden eveneens gemist, toen de zaak op gang werd gebracht. Fons Steuten en Werner Swaneveld leden dra bandbreuk, kwamen weer bij en intussen – al in de eerste ronde – riepen Eugene Beckers, Leo Coehorst en Bas Maliepaard zich tot aanvoer­ders uit: 1 minuut winst was zo voor elkaar en daar bleef het om schommelen (1.24 min. in de vierde omloop), totdat Beckers in zijn eentje aan de zesde ronde begon, om even nadien gezelsehap te krijgen van Werner Swaneveld en de strijdlustige Wim de Jager. De wielermannen vonden deze korte vluchten natuurlijk fijn, evenals zij Andre van Aert succes toewensten. Het gat (15 sec. op Jacob Tolhoek) was klein en voorin de meute peddelden steevast Jan Jans­sen, Hub. Zilverberg, Henk Nijdam, Jo de Roo, Arie den Har­tog.

HET KAMPIOENSCHAP van Nederland 1964 op de weg voor professionals en onafhankelijken, op het zonovergoten 8,5 km lange Adsteeg-circuit, in Beek verreden, heeft 'n groot winnaar opgeleverd. Jo de Roo immers behoort al enige jaren tot de upper-ten van de vaderlandse wielersport en is met zijn dubbele victories in de Ronde van Lombardije en Parijs-Tours, alsmede zijn klinkende victorie in Bordeaux-Parijs van enkele seizoenen terug, een van de na-oorlogse wielercoryfeeën. De eerste prijs in Beek was voor De Roo dus niet 't begin van een grootse carrière, maar betekende de vervulling van een lang gekoesterde wens. Begin september start de donkere Zeeuw ook als favoriet in de strijd om het wereldkampioenschap te Sallanches aan de voet van de Mont Blanc in Frankrijk.
V.l.n.r: Dick Enthoven, Leo Knops, Bart van de Ven, Kees Haast, Henk de Jong en Piet van Est.

We kregen Cees Snepvangers aan het bewind, een fase die in de 9e ronde werd ingeluid en die een winst bracht van 1.07 min. op Den Hartog, Leo Hermens, Dick Groeneweg en het vlak hierna voorbij stuivende peloton. Snepvangers ging voort: 1.37 min. in de 10e tour (Jan Schroder sleurde aan de groep), 1,25 min. in de 11e doorkomst – in deze periode kre­gen Cees van Espen en Lambert v. d. Ven een lege tube, kwamen snel bij, 1.50 min. op Schroder, Rentmeester, Lute en Damen in de 13e ronde, 1 min. hierna op v. d. Klundert die in de 15e ronde leider werd. Weg was Snepvangers, een nuk­ken vertonend achterwiel en een functie als toeschouwer.

Half koers twee bandbreuken van Kees Haast, leider werd Jacq. v. d. Klundert met op 45 sec. Wim de Jager, op 2.30 min. de door Buuts en Jo de Haan gedirigeerde troep. Van der Klundert scheen de smaak te pakken te hebben, 3.11 min. in de 17e ronde – Wim de Jager kwam in de stoet terecht – de „tert” werd bonkiger, de pedaalslag moeilijker en toen Jan Janssen en Cees Lute aan de troep begonnen te sleuren begon in feite de koers pas voorgoed. De “groten” zaten vooraan en inmiddels waren Le Grand, Jongejan, Pos, Snepvangers, Steenvoorden, v. d. Ven, Merckx, Coehorst en Dekkers van het lijstje geschrapt. Nog hield v. d. Klundert even stand: 58 sec., 20 sec. en het was gedaan. Andre van Aert solliciteerde naar een zekere rol, Jan Schroder moest afstappen – de Ruberg-sportbestuurder Wolfgang Gronen maakte dus de verre reis tevergeefs -, Eugene Beckers staakte en juist toen de jury het druk kreeg met de elders omschreven “drank­overtredingen” viel de slag, werd een definitief gewaad aan­getrokken.

Jo de Roo, Cees van Amsterdam en Kees Haast demarreerden op de Adsteeg (26 sec.), gingen naarstig door en de slag was in de maak, de ontknoping hing in de lucht. De Roo – soepel en welbewust, stug kijkend – had veel haast, de voorsprong van dit trio steeg tot een min. (23ste ronde) en toen opnieuw de Adsteeg in het gering kwam, kreeg Van Amsterdam kram­pen, werd afgehaakt en kwam bij Rik Wouters terecht, die naderbij kwam.

De stand: op kop Jo de Roo en Kees Haast, op 49 sec. Van Amsterdam en Wouters, op 1.44 min. Wim de Jager, op 2.07 min. de groep. Wim van Est moest afstappen, Jan Janssen en Hub. Zilverberg kregen dit vervolgens te ho­ren: Zouden Wouters en Van Amsterdam nog bij de kopman­nen komen? Het verschil bleef gering: 30 sec. in de 26ste ronde, 50 sec. in de 27ste en de winnaar moest toen onder dit viertal schuilen, daar De Jager op 4.15 min. doorkwam en het “wandelend” peloton op 5.05 min.

Op verschillende plaatsen langs het circuit werden de renners met tuinslangen verkoeling gebracht
OVER DIE JURYBESLUITEN waardoor Schröder, Knops, Janssen, Zilverberg, Linders, Lute, en Wim van Est uit de strijd werden genomen is heel wat te doen geweest. Wij blijven er echter bij dat reglementen er zijn om nageleefd te worden, maar van de andere kant was de toepassing ervan toch evenmin waterdicht. Wim v. Est bv. verklaarde dat hij zelf geen drinken van het publiek had aangenomen maar een slok had gekregen van Zilverberg die wél een.. fles bier van een toeschouwer had gegrepen. „En als jullie dat willen bestraffen", zei een verbolgen van Est „dan kunnen jullie het hele peloton uit de strijd nemen". De zeven genoemde renners hebben overigens tegen het jurybesluit protest ingediend bij de KNWU.

Meer en meer steeg het saldo van de twee leiders: 2 min., 3.12 min. Altijd Jo de Roo voorop, altijd Kees Haast aan het wiel van de briljante Zeeuw geplakt. Het publiek begon zich te roeren, begon De Roo aan te moedigen: “gooi hem los”. Jo de Roo keek verbe­ten, lachte even toen de bel voor de laatste ronde ging. Hij was zeker van zijn zaak, hij was de rapste en de sterkste at­leet. Hij schudde heel gemakkelijk Kees Haast van zich af en werd een gevierd kampioen. De vlucht van Jo de Roo, Kees Haast en Cees van Amsterdam luidde de afrekening in, na­derhand vochten Rik Wouters en Van Amsterdam manmoe­dig om de schade te beperken.

De ontknoping deed de mensenzee rechtveren en de bijna 40.000 toeschouwers – wat een meeleven – vonden het een tintelende finale, waren dik content, omdat Jo de Roo met de macht en de klasse van een grootmeester regelrecht op de kampioenstrui afreed. Een verdiende beloning, een succes waarop hij volstrekt recht had. Natuurlijk aan de finish een glunderende organisator, de heer Boss sr., die fier de massa overschouwde, die wel enige moeite had om Miss Beek op te diepen. Veertigduizend toeschouwers: kwam dit soms ook – gedeeltelijk – omdat de Limburgse kranten een voorbe­schouwing van een volle pagina publiceerden?

BRON GERARD SILLEN

Jo de Roo (winnaar) met rondemiss
Beroepsrenners: 1. en kampioen J. de Roo, Kruiningen, lie. 1, 255 km in 6.35.25 uur; 2. C. Haast,-Rijsbergen, lie. 64, 6.35.34 uur; 3. H. Wouters, Baarle Hertog, be. 65, 6.37.57 uur; 4. C. van Amsterdam, Bre­da, lie. 17, 6.38.11 uur; 5. A. den Hartog,; Zuidland, lie. 27, 6.40.36 uur; 6. H. Harings, Scheulder, lie. 153, 6.40.36 uur; 7. J. van der Klundert, Hoogerheide, lie. 56, 6.40.43 uur; 8. M. Breure, Rotterdam, lie. 78, z.t.; 9. J. de Haan, Huybergen, lie. 2, z.t.; 10. D. Groeneweg, Numansdorp, lie. 53, z.t.; 11. B. Maliepaard, Willemstad, lie. 13, z.t.; 12. P. Rentmeester, Al­benga Logrono, lie. 3, z.t.; 13. T. Sythoff, IJsselmonde, lie. 60, z.t.; 14. C. van Espen, Arnhem, lie. 58, z.t.; 15. J. Kersten, Siebengewald, lie. 50, z.t.; 16. W. de Jager, Den Haag, lie. 83, z.t.; 17. H. de Jong, St. Willebrord, lie. 85, z.t.; 18. P. Damen, Helmond, lie. 51, z.t.; 19. A. van Aert, Zundert, lie. 48, z.t.; 20. F. Steuten, Weert, lie. 70, z.t.; 21. H. Nijdam, Zundert, lie. 42, z.t.; 22. D. Enthoven, Stekene Waes, lie. 19, z.t.; 23. A. Donker, Amsterdam, lie. 166, 6.41.25 uur.

Wim van Est moest van de jury afstappen, hier bij de jury.
DUYCKER KAMPIOEN VETERANEN

Met een race over 25,5 km voor veteranen – eveneens om het nationaal kampioenschap – werd dit zonnig wielerfeest geopend. Schermutselingen, licht kaliber, meteen. Nu een drie man, dan vier aan de leiding, uiteindelijk zeven kop­lopers, waarvan eentje ietwat – een paar seconden – tekort schoot. De 38-jarige Duycker zegevierde; met 60 jaar was de Tilburger Otten de oudste deelnemer, de 58-jarige Rotter­dammer P. v. d. Broeck deed in jaren weinig voor hem onder.

Veteranen kampioen 1964 Willem Duyker
Veteranen: 1. en kampioen Willem Duyker, Amsterdam, lie. 3237, 25 1/2km. in 39.40 uur; 2. A. Geelhoed, Zwammerdam, lie. 3250, z.t.; 3. W. Zuiker, Etten, lie. 3208, z.t.; 4. A. Post, Baarn, lie. 3209, z.t.; 5. H. Hordijk, Rotterdam, lie. 3217, z.t.; 6. D. Vroege, Arkel, lie. 3225, z.t.; 7. A. Uitbeijerse, Rotterdam, lie. 3280, 39.44 uur; 8. J. Harmsen, Rotterdam, lie. 3234, 39.57 uur; 9. J. de Ruyter, Amsterdam, lie. 3240, z.t.; 10. D. Visser, Dordrecht, lie. 3241, z.t.; 11. F. Buijink, Den Haag, lie. 3214, z.t.; 12. M. de Bruijn, Roosendaal, lie. 3268, z.t.; 13 T. Valkhof, Spijkenisse, lie. 3256, z.t.; 14. J. de Klerk, Breda, lie. 3267, z.t.; 15. H. Heiden, Rotterdam, lie. 3245, z.t.

Foto’s Leo Knops & fotocollectie Nationaal Archief

tekst: http://www.fotokoos.info/2020.1964.02.htm