1936-06-08 Piet Gommans

Piet Gommans vertelt…

‘De tijden zijn veranderd, maar één ding is gebleven. Je moet hard op de pedalen kunnen trappen. Anders tel je niet mee.”

Limburgs Dagblad 4 Maart 1984:

door Wiel Verheesen

Alsof hij maandag vijfentwintig in plaats van vijfenzeventig wordt. Het gesprek met Piet Gommans uit de Buttingstraat in Hoensbroek is net een wielerkoers. Demarreren, stilvallen, weer aanvallen. „Zie je het de hedendaagse profs al doen?”, vraagt hij. „Met fiets en rugzak naar Brussel, daar per nachttrein naar Toulouse en vervolgens starten in een vierdaagse etappekoers met Parijs als eindpunt?”

Van de wedstrijd om de Ned. kampioenschappen op den weg 1936 wist de amateur Piet Gommans uit Reuver als eerste de finish te bereiken, zodat hij niet alleen kamp. amateur, doch zelfs algemeen landskampioen werd over alle klassen. (Mooi Limburg 13-06-1936)

Piet Gommans hoeft niet eens een tandje hoger te schakelen om het antwoord op de vraag te geven. Hij schuift een paar velgen, een trapper en een schroevendraaier opzij, richting mini-werkbank in de hoek van de kamer, want een dag zonder sleutelen aan de fiets is voor hem een verloren dag. „Man”, zegt hij. „Ze lachen je uit als je het hebt over de wijze hoe wij vroeger naar de koers trokken, zeker als ze horen, dat je aan een expeditie als Toulouse-Parijs een paar tientjes hebt overgehouden. Ze stappen liever in het vliegtuig en ze logeren in de beste hotels. Renners van vandaag de dag zijn Verwend. Zij hebben geen armoede gekend.” Piet Gommans, die in de Ronde Van Blerick 1948 zijn profloopbaan afsloot met een schedelbasisfracuur als gevolg van een zware val, heeft praktisch zijn hele leven in de wielersport doorgebracht. Hij zou, als iemand bij aanklopte, meteen als raadgever van jonge renners willen optreden.

Piet Gommans begon zijn wielercarrière in 1934. In 1936 werd hij Algemeen Kampioen van Nederland op de weg als amateur. Daarbij versloeg hij Cees Pellenaars die eerste bij de profs werd (zie finishfoto).
De allerlaatste ronde die Piet Gommans gereden heeft, was de Oranje-ronde van Blerick (L)1948. Hij werd niet vermeld in de starterslijst maar ging toch echt van start. Thuis had hij al gezegd: ,,Dit wordt mijn laatste course, hier ga ik winnen!” Al snel was Gommans met drie man vooruit, er waren nog drie rondes te rijden en hij had op dat moment de meeste punten in het puntenklassement.
Hij was bezig met een prima ronde te rijden, toen het noodlot toesloeg. Gommans reed op dat moment dicht langs het publiek om minder wind te vangen. Een kind dook ineens uit het publiek voor hem de weg op, om een blaadje van "Het Thuisfront", dat men uitgooide, op te rapen. Gommans probeerde uit te wijken maar kwam ten val. De klap was zo hard dat hij aan de andere kant van de straat met zijn hoofd op de stoeprand terecht kwam.
In het ziekenhuis constateerde men dat Gommans o.a. een schedelbasis-fractuur opgelopen had. De arts stond versteld toen hij na drie dagen uit de coma bijkwam. Piet Gommans heeft het van te voren geweten: De Oranjeronde te Blerick 1948 was werkelijk zijn laatste course, het einde van zijn wielercarrière!
Piet Gommans kon na het beëindigen van zijn wielercarrière het wielerwereldje geen gedag zeggen en werd mecanicien van onze jongens. In 1949 ging hij als mecanicien al mee naar de Ronde van Zwitserland en uiteraard de Tour de France. De laatste ieder jaar tot en met 1957. Daarna heeft hij zelf de nodige begeleiding gegeven aan verschillende renners, zoals b.v. Jan Hugens.

Bericht uit Sportecho 5 april 1939: "Zoowel in de Nederlandsche, als in de Belgische pers - ook in ons blad - is gemeld dat de vorige week zondag Jan Gommers als 17e was aangekomen in den "Omloop van Luik". Wij worden er echter op gewezen, dat hier een vergissing in het spel moet zijn en dat niet Jan Gommers uit Dongen, maar PIETJE GOMMANS uit Reuver (L), die enkele jaren geleden het algemeen kampioenschap van Nederland op den weg veroverde, deze prestatie te Luik leverde. We nemen van een en ander gaarne nota en spreken tevens de hoop uit, dat de sympathieke Limburger dit jaar weer eens goed aan zijn trek moge komen. Piet Gommans is lang door het pechvogeltje achtervolgd geweest en brak verleden jaar nog een pols, zoodat nu ook voor hem de zon wel weer eens mag gaan schijnen!" einde citaat Hetty Gommans

Hij bruist nog van energie. De fiets en alles wat daarmee verband houdt boeit hem, ook al heeft hij zijn herinneringen niet in plakboeken bewaard. Aan de muur hangt slechts één foto, die duidelijk maakt, dat men bij een wielerfan op bezoek is. „De renner, die je daar ziet is Hein Gelissen uit Beek. Het is een beeld van het WK 1952 voor amateurs in Luxemburg, waar een andere Limburger, Piet van den Brekel, gediskwalificeerd werd. Hij had van fiets verwisseld op een plaats waar het niet toegestaan was. Moet je nagaan. Van den Brekel was precies gelijk met de Italiaan Ciancola in eerste stelling over de streep geflitst, maar in plaats van de regenboogtrui of minstens een plaats op het podium werd hij uit de uitslag geschrapt.” Vanmiddag, als het peloton in de Omloop Het Volk over de Vlaamse hellingen en kasseiwegen dendert, op jacht naar winst in de eerste belangrijke koers van het jaar, zit Piet Gommans aan de TV gekluisterd. Niets van hetgeen de camera in de huiskamer brengt zal hem ontgaan, maar alléén de beelden van het strijd verloop zijn voor deze gouwe ouwe niet eens genoeg. Hij heeft té lang in het vak gezeten om ook niet verder te kijken. „Ik wil zien hoe de slag in mekaar steekt. Wie flikt wie? Welke belangen worden gediend? Moet er nog een rekening uit het vorige seizoen vereffend worden? Allemaal vragen, die mij boeien.”

https://www.delpher.nl/nl/boeken/view?coll=boeken&identifier=MMKB06%3A000008466%3A00007 — 1937 De eerste Nederlandse prof-wielerploeg Magneet – OK Cycles Bovenste rij van links naar rechts: Albert Gijsen, Gerrit Schulte, Janus Hellemons, Reynen, Aad van Amsterdam, Theo Middelkamp, Stuyts, Jan Gommers, Cees Bronger, Saarloos en chef d’equipe C. Blekemolen Niet op de foto: Ernst Muller, Jan Pijnenburg en Gerrit van de Ruit Onderste rij van links naar rechts: Van Nek, Braspenninx jr., J. Heeren, Lemmers, P. Gommans, M. Heeren, Van Gageldonk, Theuns, Koppelmans

Hij is, de vroegere wegkampioen en mecanicien van Pellenaars’ Tour de France ploeg, op dezelfde dag jarig als Gerrie Knetemann. „De zesde maart. Het verschil zit ‘m overigens niet alleen in het bouwjaar”, aldus Gommans. „Zo link als De Kneet in de koers en ook daarbuiten is, zo gehaaid ben ik nooit geweest. Het verandert verder niks aan mijn opvatting over hem, dat hij een toprenner is geweest.” Iemand uit een gouden generatie waartoe ook Jan Raas, Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper hebben behoord. „In een eerder stadium hadden wij eveneens van dergelijke toppers. Denk maar eens aan Jo de Roo, Peter Post en Jan Janssen, of nóg eerder aan Wim van Est, Jan Nolten, Wout Wagtmans, Theo Middelkamp en Gerrit Schulte. Begrijp me goed. Ik kan mij wel een^ opwinden als ik zie hoe perfect alles voor de hedendaagse renners geregeld is in tegenstelling tot vroeger, maar ik weet ook als geen ander hun prestaties te waarderen. Daar doen de commerciële belangen, waar ik het al over had, niets aan af.” Betere verzorging, uitgekiend materiaal, ploegensysteem en premiestelsel. De tijden veranderen. Oók in het cyclisme. „Het zijn”, zegt hij, „allemaal prima zaken, maar het komt er in eerste instantie toch op aan, datje zo hard mogelijk op de pedalen kunt duwen. Als je in de finale niet bij de eersten zit tel je niet mee. De vorstelijke bedragen gaan dan naar andere bankrekeningen.

Limburgs Dagblad 4 maart 1984 Klik en lees de krant

Piet Gommans (‘Limburger in hart en nieren’) vormt al een twee-eenheid met de wielersport sinds hij met de bagage sjouwde van renners, die op het vroegere baantje van Blerick aan de slag gingen. „Mijn ouders hadden vlakbij de baan een café. Amper een halfjaar -na mijn geboorte in Heer waren zij naar het noorden van de provincie verhuisd. In het café kwamen de : renners vaak hun gewonnen prijzen ophalen. Ik raakte helemaal in de ban van de sport. Nu nog ruik ik de massageolie op de benen van Richter en Moeskops, legendarische sprinters uit een lang vervlogen tijdperk. Mijn vader» vond het maar niks, dat ikzelf ook wilde koersen. Het plan liet mij niet los en toen wij naderhand naar Reuver verhuisd waren begon ik te sparen om een racefiets te kunnen kopen. Ik was negentien toen mijn droom in vervulling ging.

Drie jaar later werd ik op dezelfde fiets kampioen van Nederland. Het was 8 juni 1936, de verjaardag van mijn vader.” De titel werd behaald in Hoogerheide. Het was een open kampioenschap. Profs, onafhankelijken en amateurs tegelijk aan de start. Ruim driehonderd man in totaal. Iedere categorie, inclusief de naderhand opgeheven klasse van onafhankelijken, kreeg wél een aparte kampioen. Piet Gommans was nog amateur. Kees Pellenaars, die op de tweede plaats beslag legde, veroverde de hoofdprijs bij de beroepsrenners. „De Pel probeerde mij voor zijn karretje te spannen. Wij maakten deel uit van een kopgroep, die uit een man of negen bestond. ‘Trek je de sprint voor mij aan?’, vroeg hij in de laatste ronde. ‘Ik zal je goed betalen. Bovendien word jij dan toch nog eerste van de amateurs. Ik gaf geen antwoord. Bekijk het maar, dacht ik. Een paar kilometer vóór het einde demarreerde ik. Toen ik omkeek zag ik, dat ik dat de kans er was om stand te houden.” Het lukte. Aan de streep had hij twee lengten over. Hoewel Pellenaars als profkampioen gehuldigd werd keek hij allesbehalve vriendelijk naar Gommans.

Uit het prachtige boek Heerlen Wielerstad door Wiel Verheesen: Over de wielerhistorie van een stad Ter gelegenheid van de Europese Kampioenschappen tijdrijden voor Beloften die in 2006 in Heerlen zijn gehouden heeft sportjournalist Wiel Verheesen de rijke wielerhistorie van Heerlen opgetekend. In een reeks verhalen komen niet alleen de wedstrijden en organisaties van recente datum aan de orde. Er wordt ook teruggegaan naar de eerste decennia na de oorlog en naar de periode die aan de Tweede Wereldoorlog voorafging. Wiel Verheesen schrijft over het Nederlands kampioenschap in 1929 met Joep Franssen, over mensen als Piet Gommans, Jan Hugens en Eddy Merkx, over de Ronde van Nederland in 1948, het kunstwielrijden op Heerlerheide, over de KKK-ronde en de Omloop van de Mijnstreek en uiteraard de Profronde: show en amusement, ook over de veldrit in Hellegat en de Amstel Gold Race. Kortom, een boek dat tekst en uitleg geeft over alle evenementen en persoonlijkheden die in Heerlen met wielrennen te maken hadden.

„Naderhand hebben wij het goed met mekaar kunnen vinden. Dacht je anders, dat ik in de jaren vijftig een aantal keren met hem als mecanicien naar de Tour de France was getrokken?

Limburgsch Dagblad 11 Augustus 1950:
Piet Gommans glundert bij het ophalen van oude herinneringen, waarbij figuren uit een voorbije periode van de vaderlandse wielergeschiedenis verschijnen als Janus Hellemons, Buuron, Hopstaken, v.d. Heijden, Valtentijn e.a., Je moet weten, dat ik al van mijn zesde jaar af met mijn vader naar het wielrennen ging kijken. Ik was zo trots als een aap, als ik het koffertje van een of ander grootheid mocht dragen en als je dan nog een kwartje kreeg voor dat karweitje was je dag helemaal goed". Van dat alsmaar rennen zien kreeg Piet Gommans zelf goesting erin en op 1 Aug. 1933 werd hij lid van wielerclub „De Valk" te Blerick en trad als actief renner op. Het duurde niet lang, voordat Piet Gommans op de voorgrond trad en toen hij in Juni 1936 — hij, de amateur die algemeen kampioen van Nederland werd, was hij een onzer sterkste troeven voor de Olympiade in Berlijn. Hij zou de Olympische Spelen niet beleven, aangezien hij tijdens de selectiewedstrijden ziek werd. „Ik was in die dagen een beetje overtraind en bovendien voelde ik mij niet goed. Tot op vandaag weet ik nog niet wat mij overkomen is", vertelt Piet Gommans verder, alsmaar namen en dat: uit zijn geheugen goochelend. Maar we ging hij datzelfde jaar met Gerrit Schulte, naar de wereldkampioenschappen op de weg in Zwitserland. Het fortuin was hen hier niet gunstig. In de 14e ronde kreeg hij een lekke band, en dat bezorgde hen een achterstand van 7 minuten Deze tegenslag is typisch voor de pech vogel Piet Gommans geweest. Pechvogel ja dat is hij inderdaad geweest. Geen greintje fortuin heeft Piet Gommans in zijn carrière ontmoet. In 1939 marcheerde hij, zoals de Vlamingen het plegen te noemen, terribel en in 1940 toen Piet Gommans op het punt stond grote beloften in te lossen ontketende nazi-Duitsland de tweede wereldoorlog in al zijn hevigheid, ieders en ook zijn illusies vernietigend. Tijdens de bezetting stond zijn fiets op zolder, maar niet zodra waaide de wind weer uit een gunstige hoek en nam het vaderlandse wielerleven zijn aanloop naar een normaal niveau of Piet Gommans hervatte zijn oude stiel, reed overal, waar hij maar kon en was ook in België een graag geziene coureur. Maar in 1948 maakte een ernstige val te Blerick aan zijn carrière 'n einde. Hij, die al negen maal zijn sleutelbeen brak, liep toen een schedelbasisfractuur op, zweefde enige maanden op de rand van de dood, maar tegen het einde van het jaar herstelden zijn krachten en in Jan. 1949 keerde hij in de huiselijke kring terug. Hij achtte het toen maar het beste om er een punt achter te zetten. Hij ging in de groothandel van zijn schoonvader, en zou een gezapig burger zijn geworden, ware het niet, dat de liefde voor de wielersport diep in zijn hart nog brandde en toen hij de uitnodiging kreeg om als mecanicien van de nationale ploeg in de Ronde van Nederland op te traden, greep hij de kans met beide handen aan....

Limburgs Dagblad 30 juli 1955: De groeten uit de Tour En hier is dan de beloofde kaart van Piet Gommans uit Hoensbroek van de Nederlandse Tour de Franceploeg met de hartelijke groeten aan alle sportvrienden en bekenden. De kaart is ondertekend door Wim van Est. Jan Nolten, Jef Hinsen, Wout Wagtmans, Daan de Groot, Hein van Breenen, Piet Gommans, Jos. Guerlache, Cees Joossen en Kees Pellenaars.

Onvergetelijk jaren. Weetje nog? Wim van Est als eerste Nederlander in de gele trui en vervolgens bij de afdaling van de Col d’Aubisque in het ravijn. Of Jan Nolten, die zich manifesteerde als een klimmer van wereldformaat en duelleerde met Coppi, Bartali, Geminiani en andere toppers. Nolten was een groot renner, maar te wisselvallig om uiteindelijk de grote slag, een ereplaats of nóg meer, in de Ronde van Frankrijk binnen te halen.” Wout Wagtmans is er dichter bij geweest, zowel in 1953 als 1956, maar ook hij redde het niet. Het is alsof Piet Gommans weer met het witte eskadron over Alpen en Pyreneeën trekt als hij terugdenkt aan de euforie van toen.

PIET GOMMANS UITVERKOREN VOOR DE MAGNEET-PLOEG. In navolging van enkele grootere rijwielfabrieken in het buitenland, heeft de Magneet-rijwielfabriek te Weesp het plan opgevat om nog dit jaar een eigen ploeg samen te stellen, die zal uitkomen op diverse grootere internationale wegcoursen. Reeds heeft bovengenoemde fabriek een keuze gedaan uit de voornaamste en beste wegcoureurs van Nederland, ten einde dit plan zoo goed mogelijk te doen slagen. Tot een dezer uitverkorenen behoort onze algemeen kampioen op den weg, Piet Gommans, die, met nog enkele renners van super klasse, in de komende wedstrijden de Magneet-kleuren zal verdedigen. Gemeld zij nog, dat dit de eerste Nederlandsche fabrieksploeg zal zijn. (Mooi Limburg 10-04-1937)

„Ik weet nog, dat wij tijdens de Tour 1953 een rustdag hadden in Monte Carlo. De ploeg was uitgenodigd door een Nederlander, die aan de Rivièra een hotel had. Iedereen ging mee, behalve Wagtmans. ‘Ik concentreer mij op de etappe van morgen’, zei hij. ‘Die win je toch niet voegde Gerrit Voorting er aan toe, want Gino Bartali is jarig. Reken maar, dat hij zal toeslaan. Hoe de verjaardag van Bartali verder is verlopen doet verder niet ter zake, wél dat hij in Gap als tweede over de finish reed, enkele seconden na … Wagtmans.” Het nationaal kampioenschap, dat Piet Gommans in 1936 veroverde leverde hem een afvaardiging naar de wereldkampioenschappen op. De titelstrijd werd in Zwitserland verreden. „Ons land had een volledige profploeg afgevaardigd, maar bij de amateurs waren wij met slechts twee man present. Gerrit Schulte en ik. Geen van de twee bereikte de finish.”

„Weet je wat ik mij van de trip ook al tijd herinner? Arie van Vliet werd op de Oerlikonbaan in Zürich wereldkampioen sprint. De volgende dag zijn wij met heel stel naar Küssnacht getrokken. Daar werd een herdenkingsbijeenkomst gehouden op de plaats waar precies een jaar eerder de Belgische koningin Astrid bij een auto-ongeluk om het leven was gekomen.”

Als Piet Gommans, die jarenlang in Hoensbroek een rijwielzaak had, over zijn eerste WK vertelt en daarbij de naam van zijn toenmalige ploegmakker Gerrit Schulte laat vallen, voegt hij er onmiddellijk aan toe hoeveel bewondering hij altijd voor deze wielerreus heeft gehad. „Schulte was uniek. Een vechter van nature. Hij had geen doping nodig. Zijn karakter was al een enorme stimulans. Op een gegeven moment, het was in Olympia’s Tour door Nederland voor amateurs op het einde van de jaren vijftig, zei hij tegen mij: ‘Piet, nu heb ik mijn betere ik ontdekt. Ik wist meteen wat en wie hij bedoelde. Schulte was in de ban van mijn plaatsgenoot Jan Hugens, die toen nog aan het begin stond van zijn loopbaan.” Hugens verwierf als piepjong amateur reeds faam als tijdrijder. Hij schitterde in alle grote koersen en het was logisch, dat men hem een geweldige carrière als prof voorspelde.

GOMMANS WEER ONAFHANKELIJKE Men zal zich herinneren hoe 3e Limburgsche amateur-renner Piet Gommans eind 1936 te Hoogerheide algemeen kampioen van Nederland werd. Hij is daarop naar de klasse der beroepsrenners overgegaan, reed hier bijwijlen uitstekend, doch had dan weer £ Gommans heeft nu voor dit seizoen besloten het als onafhankelijke te probeeren omdat hij dan aan meer wedstrijden kan deelnemen. Bovendien hoopt hij bij deze categorie het perioden dat het heelemaal niet ging. zelfvertrouwen te herwinnen dat hem terug den renner zal doen zijn die in 1936 te Hoogerheide 300 concurrenten uit het wiel reed.

„Hij heeft”, zegt Piet Gommans, „schitterende dingen laten zien, maar hij werd niet de internationale topper, die hij had kunnen worden. Wijlen de fameuze Jacques Anquetil, uurrecordhouder en vijfvoudig winnaar van de Tour, kocht hem weg. Anquetil sloeg twee vliegen in een klap. Hij had een ijzersterke helper aan zijn zijde en tegelijk een concurrent minder. Man, als ik in gedachten Jan Hugens weer zie rijden, dan denk ik: hij had de grote klasse.”

Op zekere dag stond Piet Gommans voor de keuze, of in de handel van zijn schoonvader gaan of in het vak stappen, dat zijn hart had. Piet Gommans koos het laatste en zo kan men hem sedert een maand of drie in een rijwielzaak aan de Amstenraderweg te Hoensbroek vinden, waar hij voor zich en. de zijnen een goed stuk brood verdient. Zijn halve familie van vaders kant zit in de metaalindustrie en waar Piet Gommans van huis uit niet alleen machinebankwerker is, maar bovendien in zijn beste jaren een coureur van erkende kwaliteit en klasse was lag het voor de hand, dat hij het laatste koos, waarvoor hij enige papieren en diploma’s in de wacht moest slepen, zonder welke hij een eigen zaak niet kon beginnen, al viel aan zijn vakmanschap niet te twijfelen. He: bloed kruipt nu eenmaal waai het niet gaan kan en zo loopt Piet Gommans met grote en kleine sleutels in zijn werkplaats rond, repareert en verkoopt fietsen en tussen zijn dagelijkse beslommeringen door treedt hij op geregelde tijden als mecanicien van de Ned. Tour de France-ploeg op. Dezer dagen nog pakte hij zijn koffers met allerhande materiaal, aangezien de N.W.U. zijn diensten weer van node had voor de Ned. ploeg in de wereldkampioenschappen te Luik en Moorslede. Piet Gommans is als het ware met de wielersport vergroeid en er is maar weinig voor nodig om hem aan het praten te krijgen over zijn overigens niet erg fortuinlijke carrière — hij brak negen maal zijn sleutelbeen en zijn laatste val in Blerick bracht hem aan de rand van het graf— en hij overrompelt zijn bezoeker met jaartallen en data, dat zijn vulpen over het papier van zijn blocnote schiet om hem op de voet te kunnen volgen. Klik op de krant en lees verder..

1935-06-22 1e KKK Ronde van Hoensbroek

De Kasteel Kermis Koers in Hoensbroek

Belangrijkste wielergebeurtenis van het jaar 1935.

Meer dan honderd renners aan de start.
Radio-reportage van Han Hollander.
Filmopnames van Polygoon

Het eerste Limburgse beroepsrenners criterium werd gehouden in Eygelshoven in 1934. De belangstelling was aldaar van dien aard dat spoedig meerdere wedstrijden van dit soort volgden. Het in 1935 volgende mega evenement was de eerste KKK van Hoensbroek met meer dan 100 renners aan de start, welke voor de organisatoren met burgemeester Martin aan het hoofd een groot succes is geworden.

Naar schatting waren ongeveer 20 a 23.000 toeschouwers langs het schitterende parcours samengestroomd, die eerst getuigen waren, hoe de Belgische amateurs de prijzen weghaalden voor de neuzen van hun Nederlandse collega’s terwijl zij later eveneens tot de ervaring moesten komen, dat ook de Belgische profs een voor een onze landgenoten de baas waren. Onze landgenoot Theofiel Middelkamp was met zijn 5e plaats de eerste Nederlander.

De Belg Frans Dictus won onbedreigd in den tijd van 3 uur en 20 minuten, gevolgd door zijn landgenoot Louis Duerloo, met wie hij na de 20ste ronde was uitgelopen, waarin zij samen met de regelmaat van een klok hun voorsprong op het peloton vergrootten. Zij waren toen voor de anderen onbereikbaar en slechts pech of ongeval had voor dit tweetal de eerste twee plaatsen verloren kunnen doen gaan. In de laatste ronde beschikte Dictus nog over voldoende reserves om met een grote spurt als eerste over de finish te gaan.

Het is niet onbekend meer wie de grondlegger van de eerste grote Limburgse wielercriteriums is geweest. Het eerste criterium werd gehouden in Eygelshoven (1 september 1934, klik hier en lees). De belangstelling was aldaar van dien aard dat spoedig meerdere wedstrijden van dit soort volgden. De Edelachtbare Heer J. H. Martin, toentertijd burgemeester van Eygelshoven, was de initiatiefnemer van dien koers. Het valt dus niet, te verwonderen dat, toen Burgemeester Martin van gemeente veranderde en in Hoensbroek zijn intrek nam, aldaar door hem ook spoedig de idee geopperd werd eenzelfde wedstrijd in het leven te roepen. Gezien het resultaat van Eygelshoven had dhr. Martin spoedig ook in Hoensbroek mensen bereid gevonden, deze onderneming — ook voor de ingezetenen van niet te onderschatten waarde — te steunen.

Reeds in Oktober 1934 stond het vast dat in 1935 de ”K.K.K.” van Hoensbroek er zou komen, dank zij Burgemeester Martin. Nauwelijks was de winter voorbij of er werd begonnen met de voorbereidingen, want wil een dergelijk criterium in alle opzichten goed slagen, dan moet alles tot in de puntjes verzorgd worden, vooral daar het in de bedoeling ligt de K.K.K. ieder jaar te houden.

De Limburgers aan de start van de eerste Ronde van Hoensbroek

Allereerst werd een vergadering gehouden, waarin een zestal werkcommissies werden gekozen. Een financiële opzet werd gemaakt, waarbij bleek, dat de voorbereidingen rond f 3000.- zouden kosten. Hieruit volgt al direct, dat niets nagelaten is ter perfectionering van deze koers. Het laat zich begrijpen, dat in den aanvang bij niet ingewijden enig pessimisme ontstond, want om f 3000.— zomaar bij elkaar te trommelen is in den tegenwoordige tijd geen peulenschilletje. De laatste dagen is dit pessimisme echter grotendeels verdwenen, daar de belangstelling ten top is gestegen.

Om 2.30 uur wordt door Pastoor Röselaers het startschot gelost voor een groep van 60 amateurs Limburger Koerier 24 Juni 1935Voorbeschouwing:

Limburgsch Dagblad 23 Mei 1935:

De groote internationale „Burgemeester Martin”

Zaterdag 22 Juni.

Na vele moeilijkheden te hebben overwonnen is Hoensbroek er in geslaagd een „Ronde van Hoensbroek” te organiseren. Deze wedstrijd zal plaats hebben op Zaterdag 22 Juni a.s. op een bij uitstek gunstig traject n.l. rond het Kasteel van Hoensbroek. Deze prachtige weg met een novomac dek en een flinke breedte, op sommige plaatsen zelfs 13 Meter, is 2.8 K.M. lang. Een mooier parcours is haast niet denkbaar. Bij de startplaats worden honderden zitplaatsen ingericht. Duizenden toeschouwers hebben een ruime blik op de renners. Er worden 2 categorieën toegelaten namelijk Prof & Onafhankelijken en Amateurs. De prijzen voor de eerste categorie zijn van f 250 (5000 francs) 1e prijs tot f 10 (200 francs) de 22e prijs, in totaal meer dan f 1000 aan geldprijzen. Voor de amateurs zijn de prijzen eveneens groot, zoals rijwielen enz. De amateurs starten om 2 uur n.m. en rijden 70 K.M. en de profs om 4.30 uur en hebben 125 K.M. af te leggen. Inschrijfgeld bedraagt voor profs f 1 en voor amateurs f 0.50, hetgeen voor de start moet worden gestort. De inschrijving staat open tot en met 3 Juni 1935. Inschrijvingen te richten aan P.J. van Els Prinsenstraat 13 Heerlen met duidelijke opgaaf van Categorie, adres en licentienummer. De renners zullen goed doen zich spoedig op te geven, aangezien de mogelijkheid niet is uitgesloten dat inschrijvingen zullen worden afgewezen, wegens beperkt aantal deelnemers. Wij verwijzen de renners naar de advertentie in dit blad, waarin de prijzen zijn vermeld en tevens het adres van inschrijving. Na ontvangst van hun adres, zal hun een contract worden gezonden, zodat iedere renner vooraf wordt gecontracteerd. De renners gelieven niet te vergeten hun licentie-nummer te vermelden en categorie profs, onafhankelijk of amateur.

Limburgse renners met verzorgers, v.l.n.r: vier renners: Clignet, M. Kisters, J. Pisters en Bern. Koumans

reglementenboekje 1e KKK Ronde van Hoensbroek, 22 juni 1935, klik en bekijk het complete boekje

Limburgsch dagblad 23 Mei 1935:

DE GROOTE RONDE VAN HOENSBROEK.

De neringdoenden krijgen een goeden dag.

Weer is meer dan een week voorbij gegaan, zonder dat we iets van de Ronde van Hoensbroek vernamen. De organiserende commissie had het erg druk, vandaar dat zo weinig nieuws werd doorgegeven, zodat wij zelf op zoek gingen om een en ander te vernemen. Met de hele commissie werd het te rijden traject nog eens in studie genomen en wij moeten zeggen, dat dit circuit als ’t ware speciaal voor dit doel werd aangelegd. De mensen die hier een kijkje gaan nemen, zullen dien dag genieten van eerste klas wielersport, terwijl de entrees voor iedereen toereikend zijn gesteld. De verdere inrichting van het parcours bespreken wij nog nader, wanneer de grote mannen die reeds hebben ingeschreven, bekend worden gemaakt. Wij mogen gerust thans reeds aannemen, dat Hoensbroek een tweede „Brasschaet” zal worden, die telken jaren in grotere omvang zal worden verreden. Voor de plaats zelf, voor de neringdoenden in Hoensbroek en omstreken is deze opzet van grote waarde, vooral wanneer men weet, dat de autoriteiten van Hoensbroek alle medewerking verlenen om die dag ook den middenstand ten volle te laten profiteren. Na afloop van de course zullen alle zaken in Hoensbroek geopend blijven tot 12 uur en de café’s tot 1 Uur ’s nachts. Hierbij komt nog, dat „De Ronde van Hoensbroek” alle vorige gehouden wedstrijden zal overtreffen. Ook vernamen wij nog, dat talrijke premies beschikbaar zijn gesteld, die de wedstrijd spannend zullen maken. Op ruim 500 M. voor de finish — de breedte van dien weg is daar 13 M. macadam — worden de premies aan de renners bekend gemaakt door „Janssen met de witte vlag” de bekende term van de Ronde van Eygelshoven. Wij maken de renners er nog op attent, dat de inschrijving op Maandag 3 Juni a.s. sluit en nadien geen enkele aanmelding meer kan worden aanvaard.

Limburger Koerier 7 Juni 1935:

De groote ronde van Hoensbroek.

Nadat de inschrijving geopend werd, regende het contract-aanbiedingen bij de commissie. Deze is nu tot schifting overgegaan en heeft bereids met diverse grote mannen gecontracteerd. Wie? Veel liet de commissie niet los. Toen wij er naar vroegen, lachte de secretaris geheimzinnig, maar wij hadden toch gelegenheid uit het dikke dossier enige namen te noteren.

Dictus, de winnaar van de Zondag j.l. verreden ronde van Roozendaal, Billiet, de winnaar van Amstenrade, „Don Fredo” ofwel Haemerlinck, de Koning der kermiskoersen, enz. Van de Nederlandsche renners was ook het keur genomen, zoals Valentijn, gebroeders Vroomen, Muller. Clignet, terwijl met nog eenige renners onderhandeld wordt

Tevens is de commissie bezig met het afsluiten van een contract met een renner uit het land van Mussolini. Meer konden wij niet los krijgen.

Wat het traject aangaat, ook dit is nog eens herzien. Op deze prachtige wegen is een Belgische zege niet te voorspellen, immers onze Limburgse jongens zullen zich hier niet de kaas van het „wielerbrood” laten eten. Zij hebben met de winnaars van Amstenrade een zuur appeltje te schillen. Een Belgische zege is niet 100 pct.

Wielerclub Nuth, geheel rechts Jan Pisters

De dag voor de koers:

programmaboekje 1e KKK Ronde van Hoensbroek, 22 juni 1935, klik en bekijk het complete boekje

Limburger Koerier 20 Juni 1935:

Bezoekt op 22 Juni de Groote KKK Ronde van HOENSBROEK, de Limb. Brasschaet

Deelname van renners van wereldvermaardheid.
Grootste sportevenement van dit wielerseizoen.
Aanvang Amateurs (54) om 2.00 uur; Professionals en Onafhankelijken (59) om 4.30 uur.

WEDSTRIJD VOOR IEDER TE VOLGEN. RECHTE STUKKEN VAN 200, 600 en 800 M.
VLAKKE, BREEDE WEGEN EN GEEN HELLINGEN. SNEL TEMPO
POLYGOON FILMT. A.V.R.O. REPORTAGE.

De heer HAN HOLLANDER naar HOENSBROEK.

De uitzending van de A.V.R.O. geschiedt op Zondag.

Thans staan wij aan de vooravond van een groot wielergebeuren. Groter dan ooit in Limburg of Nederland werd georganiseerd. Ook belangstelling voor dezen wedstrijd bleef niet in een klein kringetje rondom Hoensbroek, doch de naam K.K.K. werd de laatste dagen ook besproken tot ver over onze grenzen.

HET DOEL VAN DEZE KOERS.

Dat de initiatiefnemer niet alleen de wielersport bij de organisatie voor ogen had, laat zich begrijpen. Hij combineerde twee belangrijke factoren, nl. de wielersport en de charitas. Het werd dus geen opzet, om ten eigen bate winst te maken. Het overschot, dat van deze wedstrijd zou komen, komt ten goede aan Armbestuur, Crisis-Comité enz. in de gemeente Hoensbroek en wij hopen van harte, dat dit overschot heel groot mag zijn. De sportieve opzet wordt daardoor meer dan 100 pct. Uit dit oogpunt alleen is een woord van hulde aan Burgemeester Martin hier niet misplaatst.

PARCOURS EN INRICHTING.

Reeds bij onze eerste berichten hebben wij vermeld. dat het uitgezochte circuit zich bij uitstek leende voor een dergelijke koers. De lengte van het parcours is 2800 meter lopende over snelle novomac- en macadamwegen, met vier zeer goed te nemen bochten. De start en finish liggen op een 600 meter recht stuk met een breedte van 13 meter.. zodat ieder renner zich volkomen kan geven in premie- en eindspurt. Zodra zij de finish voorbij zijn volgt op 100 meter een zeer grote bocht, met een spiraal breedte van 40 meter. Weer 100 meter voorbij deze bocht is een grote ruimte voor de verzorging der renners, hetgeen uitsluitend op deze plaats is toegestaan. In het traject zijn twee, voor een renner onbeduidende hellingen. In de Overbroekstraat, waar de weg het smals is, namelijk 4 a 5 meter, wordt, geen publiek toegelaten; dit met het oog op het gevaar voor de renners. In de bocht voor de Heerbaan, plusminus 600 meter voor de finish, staat “Janssen met de witte vlag”, die de renners de premies zal aankondigen. Op de Heerbaan, tegenover de finish, zijn grote tribunes opgebouwd, waarop ongeveer 1000 personen kunnen plaats nemen. Nabij deze plaats zal door twee muziekkorpsen, nl. de “Harmonie” van Hoensbroek en het muziekkorps van de Staatsmijn Emma worden geconcerteerd. Het verloop van den wedstrijd wordt doorlopend bekend gemaakt door middel van 6 grote en enkele kleine luidsprekers. De controle is zo scherp georganiseerd, dat onregelmatigheden uitgesloten moeten worden geacht. Over het gehele traject zijn geheime controleurs, speciale boetecommissarissen, verzorginscontrole enz. terwijl voor iedere 2 renners een rondeteller is aangewezen met speciale ronde-tel-staten. Deze controleurs zitten op een verhoging, zodat zij de deelnemer tot 100 meter kunnen volgen. Deze methode is onmisbaar gebleken, aangezien het meermalen is voorgekomen dat renners 1 of meer ronden uit de strijd bleven. Verder zijn voor de regeling van het verkeer 60 politieambtenaren aanwezig, benevens een groot aantal padvinders. Men ziet hieruit, dat de regeling van de wedstrijd zeer goed is verzorgd. Groote parkeerplaatsen zijn rondom het parcours in ruime mate aanwezig.

DE RENNERS-DEELNEMERS.

Wanneer wij in deze voorbeschouwing alle renners hier zouden gaan bespreken, zou deze pagina te klein zijn, want het grootste aantal der renners zijn mannen van naam en specialisten op dit gebied. Er schreven 178 renners in, waarvan 78 amateurs en 117 profs en onafhankelijken. Hoe ongaarne ook, moesten de organisators noodgedwongen tot schifting overgegaan, zodat de besten in aanmerking kwamen. Er zullen thans starten 55 amateurs en 59 profs. Bij de amateurs starten 44 Nederlanders, 9 Belgen en 2 Duitsers en bij de profs 38 Nederlanders, 16 Belgen en 5 Duitsers.

De Amateurs: 25 ronden of 70 K.M. start om 2 uur.

Profs en onafhankelijken: 45 ronden of 126 K.M Start 4.30 uur.

Twee Limburgse kampioenen, Piet Kersten en jan Pisters (1934)

Wij achten het overbodig om deze renners individueel te bespreken, want het is ene onmogelijkheid te voren, zelfs niet bij benadering, een overwinning van deze of gene te voorspellen. Het, is met de wielrenners niet meer zoals enige jaren terug, toen er maar enkelen waren die voor zo’n overwinning in aanmerking kwamen. Toen kon men ongeveer zeggen, wie zou zegevieren. Thans is het anders. Het groots leger van renners heeft de laatste jaren zulke verrassingen gebracht, dat er thans 10-, 20-tallen renners zijn, die in zo’n koers onderling op èèn lijn gesteld kunnen worden.

DE KANSEN VAN DE NEDERLANDERS.

De amateurs brengen meestal de grootste verrassingen. Wie had b.v. vóór 1934 gehoord van een Pellenaars? De Wereldkampioenstitel maakte hem met een slag populair. Onder een groot aantal jonge krachten, schuilen altijd van die grootheden, die plotseling naar voren komen en een meesterstuk uithalen. Ook bij deze deelname verwachten wij een Nederlandsche verrassing. Wij hebben een goede hoop op Wolfhagen. Brouns, Buyck. Rulkens, Hermans, Lammerts, Smolenaars, Buijzen of Braspennincx. Bij de Belgische deelnemers zijn zeer goede krachten, o.a. Segers, Ignoul, Staeren, Loncke en Thielens, doch de bovengenoemde Nederlanders achten we zeker zo sterk.

Profs en onafhankelijken. Valentijn is een onzer meest bekende wegrenners, die ook in deze koers een der beste van de onzen zal zijn. Toch gaat onze hoop nog meer uit naar onze Limburgers, nl.: W. Vroomen, Clignet, M. Vroomen, Bockkom, Muller, van Wunnik, enz. Juist het bijna geheel vlakke traject, komt ten goede aan de snelle renners, waar de kracht der Belgen veel zal worden tegengegaan. Ook de afstand nl. 126 km ligt juist in de lijn van onze baanrijders die ook reeds voorheen hebben getoond de wegwedstrijden onder de knie te hebben. Volgens aan ons verstrekte gegevens mogen wij ook den naam noemen van Middelkamp. Deze renner is woonachtig in België, doch is Nederlander, die zich speciaal toelegt op wegwedstrijden en criteriums en daarin zeer goede plaatsen heeft bezet tegen de beste Belgen.

Dat voor België goede krachten aanwezig zijn is bekend, namen, zoals Haemerlink, Dictus, Billiet, Duerloo, Wauters, Horemans, Peers, Mertens, Leemans spreken voor zich zelf. Wij kunnen aannemen, dat deze mannen zullen trachten de Hollanders van zich af te schudden, zoals zij dat in Amstenrade klaar speelden. Dit zal hun in Hoensbroek echter niet zo glad zitten. Wij geven de Limburgers een zeer goeden raad om als een man bij de Belgen te blijven, d.w.z. dat wanneer de Limburgers ieder een Belg voor hun rekening nemen, deze geen kans krijgen om los te komen. In ieder geval dient hiervoor te worden gewaakt, om niet te worden verschalkt. Van de Duitsers noemen wij Esser en Reilander als de besten, doch geven hun weinig kans op een overwinning, daar het overige veld te sterk is.

Wij zullen het hierbij laten, voor wat betreft de kansen. In ieder geval kan worden aangenomen, dat er vinnig en hard gestreden zal worden, om de ƒ 250.— in de wacht te slepen.

Voor de Profs is in totaal ƒ 1220.— aan geldprijzen aanwezig, verdeeld over 22 prijzen. De deelnemers zijn allen contractueel verplicht, zodat men kan rekenen dat de lijst zo als in dit blad aangegeven, zonder uitzondering compleet is. De prijzen voor de amateurs, zijn in vergelijking met de profs zeer hoog te noemen. De eerste prijs is een race-flets ter waarde van ƒ 85.—.

Quax; Castermans, Cober; Vinders; Bertram; Bindels

DE PREMIE-REGEN

Bij de profs zowel als bij de amateurs, zijn tot heden per 2 en 3 ronden vaste premies, waarbij als voornaamste premie 2 diamanten ringen (van de North State sigaretten). Verder: geldpremies. fototoestellen, vulpennen, enz. enz. Niet alleen de renners, maar ook het publiek zal met premies worden verrast. De bekende North-Stateman zal zich tussen het publiek begeven, om aldaar rijkelijk te doen blijken van de mildheid der fabriek-directie.

HAN HOLLANDER AAN DE MICROFOON.

Het is gelukt dhr. Han Hollander, de bekende sportreporter van de A.V.R.O. bereid te vinden de microfoon te bedienen. De wedstrijd zal tevens worden opgenomen op grammofoonplaten, welke na afloop en des Zondags door de A.V.R.O. ten gehore zullen worden gebracht. Verder komt de filmmaatschappij Polygoon om de “K.K K.” te verfilmen, zodat het verloop van den wedstrijd enkele dagen na afloop, op het witte doek kan worden gehoord en gezien. Men ziet dus dat de organisators niets hebben nagelaten om den K. K. K. tot een der beste wedstrijden te maken, die ooit in Limburg werden gehouden.

Han Hollander aan het werk tijdens de Ronde van Hoensbroek 1935

DHR. ADRIAN NAMENS N. W. U. AANWEZIG.

De Nedederlandse Wielren Unie zal worden vertegenwoordigd door het hoofdbestuurslid dhr. Adrian.

Het traject biedt voor 50.000 personen plaats. Er is voor gezorgd dat het publiek een ruime blik heeft over de wedstrijd. Op de Heerbaan waar 12000 mensen kunnen staan, zijn de renners tot 500 meter ver te zien. Na afloop van den wedstrijd blijft het tot 1 uur ’s nachts feest in Hoensbroek. Alle zaken blijven tot 12 uur open en de café’s tot 1 uur.

VAN ACHTER DE SCHERMEN.
„Hoe wordt een „Ronde in elkaar gezet? Ziet hier het recept. Men neme een traject, een groep renners, wat publiek, enige prijzen, en het succes is verzekerd, mits... degenen, die het verder organiseren, het menu zo smakelijk weten te maken, dat het eenieder aanstaat. Deze zijn de koks, die in de stilte werken, waarvan de gasten niets merken. Het zijn ook de koks, die nooit lof uitingen: dat het smaakt, dat het goed bevallen is horen. Mag ik de harde werkers, „de koks van dit rondenmenu" vanaf deze plaats hartelijk dank zeggen voor de vele uren van moeite, opoffering en inspanning. Naast deze woorden van dank een opwekking,  „tot het volgend jaar". Hoensbroek's middenstand zal het weten te waarderen."
H. MARTIN, Burgemeester.

Uw sportredacteur. z'n lach en z'n traan.
De zaak is maar: Hoe krijg je zo gauw vijfentwintig duizend mensen bij elkaar, die het de moeite waard vinden, om eens te komen kijken. Zijn zij er een keer geweest, dan zijn zij klant voor alle volgende jaren, daar kan men veilig op rekenen. Als je op een regenachtige Dinsdagmiddag in Hoensbroek komt, je ziet een stuk of wat mensen bezig met den bouw van een grote tribune, je hebt bovendien gemerkt, dat de hele Mijnstreek volgepakt is met allerlei aanplakbiljetten en je maakt een globaal berekeningetje van wat dit gevalletje wel kosten zal, dan krijg je lichtelijk de rillinkjes over het vege lijf bij de gedachte, die de burgemeester van Hoensbroek al menig stukje gemoedsrust zal hebben gekost: Hoe krijg je zo gauw vijf en twintig duizend mensen bij elkaar. Als je de uitvinder bent van een artikel, dat erin gaat als keek, een artikel, dat, omdat men er nu eenmaal geen patent op krijgen kan al door verschillende anderen op meer of minder goede wijze werd geïmiteerd, dan moet je je klanten goed bedienen, en wanneer het dan een artikel is, dat in de buitenlucht moet worden genuttigd, terwijl je gelijks tot je ergernis ondervindt, dat moeder natuur ongezouten met de crisis meedoet, dan denk je toch in beve aan de angstaanjagende nachtelijke uren die burgemeester Martin den laatsten tijd moet hebben doorgemaakt. Als je dan een ambtswoning hebt, die mijnschade vertoont als je het hart hebt, om in je bed te rillen kan men zich voorstellen, met hoeveel geest drift Zaterdagmiddag den burgemeester van Hoensbroek feliciteren als we maar een beetje zonneschijn hebben. Er heerst hoogspanning in Hoensbroek. Bakkers, kruideniers en kasteleins durven het hardop te zeggen, maar eigenlijk is het zo dat ze er allemaal op rekenen, dat ze er een slaatje uit kunnen slaan. En als het een beetje wil, lukt dat ook… D’r zijn al bakkers geweest, die gevraagd hebben om langer te mogen werken, allemaal vanwege verse kadetje, dat naar we hopen, lichter verteebaar zal zijn dan dat van de ronde van Amstenrade waar een wielrenner met meer succes vijf-en-twintig gulden aan premies won, dan dat men op de perstribune een broodje met kaas verwerken kon. De zaak is dus dat dhr. Martin de uitvinder is van de „Ronden". Het vorig jaar in Eygelshoven zei men: nou ja... laten we maar eens afwachten... En toen het op afwachten aankwam, bleek, dat geen enkele bakker van het dorp, en geen slager, en evenmin de brouwerij, het kon bijhouden. De uitvinder had succes gehad, en hoe ! Aangezien een burgemeester van Hoensbroek moeilijk een ronde van Eygelshoven kan gaan organiseren, is dhr. Martin het dit jaar met de ronde van Hoensbroek gaan proberen, de grote K.K.K.-wedstrijd, hetgeen beduidt, dat het de „Kasteel-Kermis-Koers" is. Ik weet niet, in hoeverre men met plezier burgemeester van Hoensbroek is, maar dit is zeker, nergens in Limburg kan men met zoveel succes een ronde van dit formaat in elkaar zetten, als juist rondom het oude kasteel, en dit is dus voor een sportief burgemeester een stokpaardje…

Laten we maar eerlijk afspreken, dat als we er niet van zagen gebeuren, dat dit 't jaarlijks terugkerend wielersportgebeuren zal gaan worden van het allergrootste formaat voor ons land, wij er ons niet zo druk over zouden maken. Maar nu het een keer zo is, sla ik ook op den trommel en steek de trompet, of hoe zeggen ze dat ook weer, omdat zo iets niet alle dagen voor komt.

„Polygoon" komt het geval verfilmen, en Han Hollander komt, om de gebeurtenis op de AVRO-grammofoonplaat vast te leggen, en daarmee hebben we het beste van het beste. Het feit, dat het in Amsterdam de moeite waard wordt gevonden, om er Hollander op af te sturen, zegt al voldoende voor de betekenis van dezen wielersportzaterdagmiddag, dunkt, me zo.

Het wachten is op het startschot

Hollands trio aan de start (foto WK 1935) Middelkamp, Stuyts en C. Heeren

Wedstrijd verslag

Limburgsch Dagblad 24 Juni 1935:

DE RONDE VAN HOENSBROEK DE BELGEN TOONEN ZICH WEER ONWEERSTAANBAAR DE STERKSTEN.

DE EERSTE ELF PLAATSEN, UITGEZONDERD DE 5de DOOR BELGEN BEZET.

DICTUS WINT DEN KOERS IN DEN TIJD VAN 3 UUR 20 MINUTEN, GEVOLGD DOOR ZIJN LANDGENOOTEN DUERLOO EN VERHAGEN.

DE NED. RENNER MIDDELKAMP EINDIGT OP DE 5de PLAATS.

20.000 à 23.000 TOESCHOUWERS WAREN AANWEZIG.

Onder buitengewoon grote belangstelling is Zaterdag de eerste ronde van Hoensbroek verreden, welke voor de organisatoren met burgemeester Martin aan het hoofd een groot succes is geworden. Naar schatting waren ongeveer 20 a 23000 toeschouwers langs het schitterende parcours samengestroomd, die eerst getuigen waren, hoe de Belgische amateurs de prijzen weghaalden voor de neuzen van hun Nederlandse collega's terwijl zij later eveneens tot de ervaring moesten komen, dat ook de Belgische profs een voor een onze landgenoten de baas waren. Uitgezonderd de 5de plaats welke voor onzen landgenoot Middelkamp was, bezette de Belgen de eerste 11 plaatsen. Dictus won onbedreigd in den tijd van 3 uur en 20 minuten, gevolgd door Duerloo, met wie hij na de 20ste ronde was uitgelopen, waarin zij samen met de regelmaat van een klok hun voorsprong op het peloton vergrootten. Zij waren toen voor de anderen onbereikbaar en slechts pech of ongeval had voor dit tweetal de eerste twee plaatsen verloren kunnen doen gaan. In de laatste ronde beschikte Dictus nog over voldoende reserves om met een grote spurt als eerste over de finish te gaan. De prestaties van de Ned. profs doen daartegenover wel wat min aan, maar daarbij mag niet uit het oog worden verloren dat de meesten hunner als zuivere pistiers den strijd moesten aanbinden tegen mannen van de weg. De 5de plaats werd zoals gezegd door Middelkamp, waarna de Groen en Heere op de 12e en 13e plaats volgden, terwijl Valentijn als no. 14 arriveerde. Onze Limburgse jongens is het dezen koers niet voor den wind gegaan. Ofschoon zij goed het tempo tot het einde hebben volgehouden — er werd zeer snel gereden — konden zij het tegen het geroutineerde rijden van de Belgen niet bolwerken en moesten zij zich ten slotte met de laatste plaatsen tevreden stellen. Vluggen, W. Vroomen, Bockom, Muller en Clignet waren jammer genoeg genoodzaakt den strijd te staken. De Ned. renners stonden van meet af aan reeds voor een moeilijke taak. Zij moesten de strijd aanbinden tegen geroutineerde wegrenners, als Dictus, Billiet Hamerlinck, Duerloo en Raes, kerels, die de knepen van het vak kennen, die al zijn mogelijkheden door en door verstaan en weten wat er in een wegwedstrijd te koop is. Daarom stond het voor ons reeds bij voorbaat vast, dat de zege voor de Belgische kopstukken zou worden. Na de 20ste ronde was het een uitgemaakte zaak, dat de eerste twee plaatsen, behoudens onvoorziene omstandigheden, voor de Belgen Dictus en Duerloo zouden worden, die gesteund door hun moreel overwicht langzaam maar zeker hun voorsprong op het peloton opvoerden en tenslotte onbereikbaar meer waren. De spanning om de twee eerste plaatsen was toen feitelijk reeds verdwenen, waarna aller interesse uitging, voor wie de volgende plaatsen zouden zijn. De derde plaats bezette glansrijk Verhagen, ook weer een Belg, die tegen het einde van den koers kans zag zich van t peloton los te werken. Hij zette onweerstaanbaar door om tenslotte als no. 3 met 40 sec. achterstand op Duerloo te arriveren. Ook de volgende 8 plaatsen waren voor de Belgen, die elkaar braaf gezelschap bleven houden, met Haemerlink aan het hoofd, die er deze middag niet altijd even sportieve praktijken op na hield, waarvoor hij van de jury enige malen werd gewaarschuwd. Onmiskenbaar hebben de Belgen dus weer hun superioriteit op de weg aangetoond, al waren alle omstandigheden voor hen gunstig om dat op zulk een grootse wijze te doen.

Theofiel Middelkamp, met een 5e stek de beste geplaatste Nederlander

Perfecte organisatie.

De organisatoren zullen ongetwijfeld met grote tevredenheid op deze eerste ronde van Hoensbroek terugzien. Daartoe hebben zij alle reden. Het weer heeft prachtig meegewerkt, een stralend zonnetje, dat het verblijf op de perstribune, niet altijd even aangenaam maakte, begunstigde deze koers, iets wat we na de regenachtige dagen van den laatste tijd niet hadden durven hopen. De publieke belangstelling overtrof alle verwachtingen. Zoals gezegd waren er over 20.000 toeschouwers, waaronder, naar men ons vertelde, er 16.000 betalenden waren. Er werden door de meisjes van de KJV 3000 programmaboekjes verkocht, zodat alles bij elkaar genomen na aftrek der onkosten een mooie som aan het plaatselijk crisiscomité van Hoensbroek Konï worden afgedragen, ten behoeve waarvan deze ronde was ingericht. De organisatoren hadden voor een perfecte regeling gezorgd. Gemeentepolitie, rijksveldwacht en marechaussee, hielden toezicht langs het parcours, padvinders bewezen allerlei diensten, het Rode Kruis bood haast altijd gewaardeerde hulp, waar nodig aan, de pers werd vertroeteld, jury en wedstrijdcommissie zorgden, dat de wedstrijd naar goede orde verliep. En daar tussen door hield burgemeester Martin, van wie het initiatief tot deze ronde was uitgegaan, een waakzaam oog op het geheel, opdat alles naar wens zou marcheren. Burgemeester, met behulp van Uw stad medewerkers, was alles perfect in orde, het was model en daarvoor onze hulde!

De start der amateurs, Nieuwe Tilburgsche Courant 24 juni 1935

In deze opsomming zouden wij nog haast vergeten, dat de Radiocentrale van Brunssum op verschillende plaatsen langs het parcours luidsprekers had aangebracht, zodat naast de mededelingen voor het publiek „Jansen met de witte vlag” telkens op tijd een sprint gewaarschuwd kon worden. Over muziek hebben wij ook niet te klagen gehad. De Harmonie van de Staatsmijn Emma en die van Hoensbroek bliezen er lustig op los en zorgden voor de nodige „stimmung”. En dan waren er Zaterdag nog enige gasten in ons midden. De Polygoon en Profilty vertoonden zich met hun filmwagens, om het meest interessante op het celluloid vast te leggen. En dan was er de Avro met den populaire Jan Hollander, die een gedeelte van den wedstrijd op de hem eigen prettige en vlotte manier heeft „omgeroepen”. Het is alzo een succes geworden, dat het beste belooft voor de tweede ronde.

DE WEDSTRIJD.

Om 2.30 uur wordt door den Z.Eerw. Heer Pastoor Röselaers het startschot gelost voor een groep van 60 amateurs, die het 2800 meter lange traject 25 keer zullen rijden, zodat deze dus 70 K.M. te rijden hebben. Reeds aanstonds wordt er een flink tempo ingezet en onder leiding van Verheul wordt de eerste ronde afgelegd in 16 3/5 sec. Het eerste slachtoffer is Schipper, die defect krijgt en een ronde achter raakt om later uit den strijd te verdwijnen. In de tweede ronde zijn het Staeren en Verheul die het peloton leiden en wordt de ronde in 4.25 2/5 afgelegd. Reeds noteren we Rulkens en Lutters als achterblijvers. Bij de derde ronde is er een premie welke Tulleneers weet binnen te palmen voor Helden met een kleine voorsprong op het peloton maar ze zetten niet door, zodat alles weer bij elkaar komt.

Een blik in het programmaboekje van de 1e KKK ronde van Hoensbroek, (archief Rob Pelt)

Al spoedig komen dan opgevers en een der eersten is Leton, die wegens ziekte den strijd staakt. De ronde wordt thans in 4.23 en 4.33 gereden. Ramaekers weet in de 5e ronde de premie van de North State te winnen. In de 6e ronde heeft Staeren een voorsprong van 50 meter op de groep en rijdt de ronde in 4.23 3/5. maar hij wordt weer ingelopen door Seyen, die samen de 7e ronde met 40 meter voorsprong passeren, doch in de 7e ronde is de groep weer intact Leistra en Verheul staken den strijd. Dan zijn het Hermans en Frederiks die 60 meter voor het peloton liggen doch Frederiks en Hermans vallen weer terug en worden aan de leiding vervangen door Bruysen en Clerx, die met 40 meter voorsprong alleen aan den kop liggen.

In de 12e ronde weet Braspennincx met 40 meter voorsprong op het peloton te passeren, doch wordt direct gevolgd door Clerx terwijl ook Staeren zich bij hem voegt en deze weten 70 meter voorsprong te halen. In de 15e ronde heeft Braspennincx een voorsprong van 40 meter en zet flink door maar het zal hem niet lukken want het pechvogeltje zit hem op de hielen en bezorgd hem een lekke band zodat hij in de 17e ronde een 200 meter achterstand op de groep heeft, terwijl Tulleners met 500 meter voor het peloton is gekomen en er verder alleen van door gaat.

Hubert (Sjaak) Sijen, in de finale als eenzaat in de achtervolging op Tullenaers, redt het niet alleen, maar eindige toch nog mooi als 3e in de pelotonsprint.

De ronde werd voordien gereden in 4.48 1/5 sec, doch in de 17e ronde doet Tulleners er slechts 4.41 3/5 over, hij vergroot zijn voorsprong en legt de 18e ronde af in 4.26 2/5 sec. en heeft reeds 36 sec. voorsprong op de groep welke hij in de 20e ronde opvoert tot 40 sec. Als hij bemerkt dat hij niet gehaald wordt doet hij het iets kalmer aan, doch heeft nog steeds 27 sec. voorsprong bij de 21e ronde, waar een groep van 5 man hem volgt, terwijl een 2e peloton van 13 man hier kort achter zit.

Seyen weet zich van de groep los te maken en gaat alleen achter den vluchter aan, doch deze zet flink door en in de 22e ronde heeft hij 26 sec. voorsprong op Sijen, terwijl de groep op 56 sec. volgt, Sijen die zo strijdlustig was, kan zijn voorsprong niet houden en wordt door Staeren, Lammerts, Hermans en Ignoul ingelopen, terwijl Tulleners nog steeds met 32 sec. voorsprong aan de kop ligt.

De bekende Kaveeweefabrikanten zijn op het toneel verschenen en schenken een tweetal bekers één voor de winnaar amateurs en één voor de winnaar der profs. Tulleneers behoudt een voorsprong van 30 sec. op de groep die er echter niet stil bij bluft, maar de leider doet de ronde in 4.32 zodat de groep hem niet meer bereiken kan.

De laatste ronde gaat in en Tulleneers, die zeker is van de zege stormt moedig verder en komt alleen toe, terwijl de groep op 36 sec. volgt.

De uitslag van de amateurs luidde: 

1. A.Tulleners B in 1 uur 54 min.
2. J.Staeren B op 35 sec
3. H.Seyen, Maastricht, op 1 lengte.
4. P.Hermans B.
5. M.Ignoul B.
6. N.Slangen.
7. F.Lammerts
8. A.Heeren.
9. P.Segers B.
10.G. Tielens B.
11.W. Buysen.
12.Frederiks.
13.Jongen.
14.de Witte.
15.Clerx.

Als dan de drie eerste amateurs een ereronde gedaan hebben, verschijnen de profs, welke onder de tonen der nationale volksliederen een voor stellingsronde afleggen en om 5.30 uur wordt door burgemeester Martin het startschot gelost en trekken 58 stoere kerels de baan op om hun kansen te wagen. Het is ten prachtige blik die kerels in hun bonte shirts te zien passeren. Het is de Groen, die de bende in de eerste ronde aanvoert en de ronde wordt in 4.26′ 1/5 afgelegd. Er is voor de deelnemers heel wat te verdienen, want een groot aantal premies is er reeds beschikbaar gesteld, terwijl er nog verschillende andere volgen, want de bekende firma Wolf en Hertzdahl geeft al aanstonds 5 premies van f 10 en er zal hier wel flink voor gestreden worden.

De eerste premie in de 3e ronde is een sigarettenetui van de North State en deze wordt door Leemans binnen gepalmd, die de ronde in 4.15 aflegt. Hierna volgt de eerste premie van f 10 en dit is iets voor den Limburger Clignet, die de ronde in 4.15 4/5 sec. doet.

Het Oranje-comité van Eygelshoven heeft een premie van f 10 beschikbaar gesteld in de 5e ronde en hier heeft Velraeds zijn zinnen op gezet en weet deze dan ook binnen te palmen voor v. Wunnink en Pekel, die iets voor die groep liggen, die door Billiet wordt aangevoerd. In de 6e ronde is er een premie van zes flessen wijn van Martini en Velraeds schijnt een liefhebber van het druivennat te zijn want hij kaapt deze voor de van Heeren weg, die ook al belust op een slokje was. Peers en Quax raken de voeling met den hoofdgroep kwijt en volgen reeds ver achter, terwijl Heitzer de strijd opgeeft in de 9e ronde weet Horemans beslag te leggen op een premie van f 3.50 voor Valentijn.

In de 10e ronde heeft Valentijn de leiding met Hooremans, Wouters en Dictus. In de 11e ronde heeft de Moderne Wegenbouw Mij. een premie van f 15 beschikbaar gesteld, die door Dictus met een formidabele spurt voor Hooremans, Wouters en Valentijn wordt gewonnen. De groep zit op 25 sec. achter. De volgende premie van f 6 is voor Wouters en de vier leiders hebben 12 sec. voorsprong. Een premie van f 10 van W. en H. wordt ditmaal door Hooremans gewonnen, terwijl Valentijn in de volgende ronde beslag legt op een vulpen van de North State.

In de 17e ronde weet Dictus een premie van f 6 binnen te palmen en de vier leiders zijn nog steeds bij elkaar. Haemerlinck volgt op 15 sec. en de groep getrokken door Billet op 25 sec.

In 1 uur zijn afgelegd 36 km. Het peloton maakt een valpartij en Bokkom, Willems en Aerts vallen als slachtoffers uit de strijd. Een premie van f10 van W. en H. wordt door Wouters binnen gepalmd voor Hooremans die alleen op kop zitten, op 7 sec. volgt Haemerlinck en op 17 sec. het peloton. In de 19e ronde Hooremans en Valentijn alleen terwijl de groep op 10 sec. volgt. In de 20e ronde is er een gouden ring door de North State beschikbaar gesteld, en de ijdele Dictus, die graag met diamanten pronkt, weet er alleen van door te gaan en pikt deze ring meteen binnen. Hij doet deze ronde in den kortste tijd en wel 4.12 2/5 sec, dus een gemiddelde snelheid van 40 K.M. Het peloton onder leiding van Haemerlinck volgt op 15 sec. Dictus blijft alleen voorop, Haemerlinck en de Groen volgen op 10 sec. het peloton op 15 sec. In de 23e ronde palmt Dictus een premie van f 15 geschonken door de Ned. Wegenbouw Mij. binnen en heeft 15 sec. voorsprong. In de 23e ronde is het Duerloo gelukt om uit de groep te schieten en zich bij Dictus te voegen en deze twee weten 23 sec voorsprong te nemen op het peloton.

De f 10 van W. en H. welke in de 24e ronde betwist worden, weet Duerloo voor Dictus te winnen. Het peloton onder leiding van Haemerlinck volgt op 18 sec. Laatstgenoemde krijgt van de jury een waarschuwing om het peloton niet op te houden. In 2 uur 76 km . Een premie van f 6 is voor Dictus. Thans komt er tekening in de strijd. De beide uitlopers verstaan elkaar en gaan overhands aan de kop. Een premie van f 5 is weer voor Dictus. Velraeds wint een camera van de North State. De twee leiders hebben dan reeds een voorsprong van 50 sec. op de groep. In de 33e ronde weet Verhagen zich los te maken en volgt de leiders op 57 sec, terwijl de groep op 1 min. 10 sec. volgt. Een premie van f 10 van de fa. Lennarts en Asdonk voor de eerste Limburger, is voor Renzen.

In de 35e ronde zijn Duerloo en Dictus 1.05 voor op Verhagen en v. d. Wijngaard en 1.29 op de groep. De premie van f 10 van W. en H. wordt door Verhagen gewonnen in de 36e ronde, die met v. d. Wijngaard op 1.3 van de leiders volgt; op 1.34 Cardinaals, Loncke en Hooremans op 1.46 de groep. In de 38e ronde een premie van f 10 van de Limb. Radio-Centrale voor de eerste Limburger is voor Velraeds. De leiders hebben reeds 1.10 voorsprong op Verhagen en v. d. Wijngaard bij wie Velraeds is, die een ronde achter is. Op 1.30 Loncke, Hooremans op 1.40 de groep.

In de 40e ronde een gouden ring van de North State, te betwisten door de groep, wordt een prooi van Valentijn. De leiders vergroot en hun voorsprong. In drie uur zijn afgelegd 114 K.M. De leiders met 1.4 min. voor Verhagen en v. d. Wijngaard, op 1.35 de groep. In de 42e ronde Duerloo en Dictus op kop gevolgd op 1.36 door Verhagen en v.d. Wijngaard met Velraeds, op 1.47 Valentijn voor de groep. In de 43e ronde Dictus en Duerloo nog steeds op kop, op 52 sec. v.d. Wijngaard, Verhagen en Velraeds, op 1.37 Middelkamp, Mertens, Hooremans, op 1.41 Biliet met de groep. Het veld raakt uit elkaar en wordt in 4 groepen verdeeld. Voorop nog steeds de twee leiders, daarna Verhagen en v.d. Wijngaard, daarna volgt Middelkamp, die zich eveneens heeft los gemaakt, even later Loncke alleen, dan ’n groepje onder leiding van Haemerlinck, waarna de grote groep.

Het einde nadert en in de laatste ronde weet Dictus zich van Duerloo los te maken om al leen toe te komen onder de daverende toejuichingen van het publiek, terwijl ook de overige deelnemers gescheiden binnen komen.

De uitslag van de Profs en Onafhankelijken luidde:

1 F. Dictus, België in 3 uur 20 min.
2 L. Duerloo, België op 100 meter.
3 A. Verhagen, België op 40 sec.
4 K. v. d. Wijngaard, België op 50 sec.
5 T. Middelkamp, Holland op 55 min.
6 A. Loncke, België op 1.08 min.
7 A. Haemerlinck, België op 1.12 min.
8 M. Raes, België op 1 lengte.
9 A. Billiet, België op 2 lengten.
10 P. Martens, België
11 F. Horemans, België
12 De Groen, Holland
13 C. Heeren, België
14 J. Wouters, België
15 M. Valentijn, Holland

Limburger Koerier 24 Juni 1935:

Limburgsch dagblad 26 Juni 1935:

Limburgsch dagblad 2 Juli 1935:

Limburgsch dagblad 31 Juli 1935:

DE COMING-MAN:

HARRY BROUNS

Een dezer dagen knoopten we een gesprek aan met de bekenden Heerlense wielrenner Harry Brouns. Het begon eigenlijk over de afvaardiging naar de wereldkampioenschappen. Want zoals men misschien weet, viel ook Brouns de eer te beurt, om bij de tien mannen te zijn, welke aan de trainingswedstrijden in Floreffe hebben deelgenomen. Als men nu weet, dat er in Nederland een kleine drie duizend amateur-wielrenners zijn, dan zal men ongetwijfeld een goed rijder moeten zijn, om bij de 10 uitverkorenen te kunnen zijn. Welnu, dit is Brouns zeer zeker. Eigenlijk gezegd wordt er aan hem niet genoeg aandacht geschonken. Hij is nu 19 jaar oud, dus een leeftijd, waarop nog een succesvolle lijd kan volgen. In 1932 begon hij zijn wielerloopbaan bij de adspiranten. Van de 6 wedstrijden won hij er vier, werd één-maal 2e en één-maal 5e. In 1933 ging hij over naar de nieuwelingen, en reed er 23 wedstrijden mee, en dit mag wel een succesjaar voor hem genoemd worden, want hiervan won hij maar liefst 17 maal de 1^e prijs, een keer 2^e en 2 maal 3^e en moest enige malen wegens pech opgeven. Iin 1934 besloot Brouns het in de Amateurklasse te gaan proberen. En alras bleek, dat hij ook hier niet als een vreemdeling in Jeruzalem ronddwaalde. Hij begon alvast met vijftien wedstrijden te rijden, ging 7 maal met den erepalm strijken, werd vier maal 2e; 2 maal 6e, en werd enige malen gedwongen op te geven. En als men nu nagaat, dat hij deze wedstrijden in 1934 allen in België gereden heeft, dan zal men begrijpen, dat dit geen peulschilletjes zijn. Het is voldoende bekend, hoe geweldig de Belgen in wegcoursen zijn. Ze worden dan ook de beste ter wereld genoemd. Brouns sprak nog over de wedstrijden welke hij meegemaakt heeft en de Ronde van Hoensbroek. Daar kwam hij als 4e man bij de amateurs aan, maar toch werd hij, op een voor hem onverklaarbare wijze, niet in het bezit van zijn prijs gesteld. Hoe ik ook protesteerde, zei hij, het hielp niets. Enfin, deze jongeman belooft veel goeds voor de toekomst, en laten we hopen, dat vooral de heren van de N.W.U. een oogje op hem houden, dan zullen we binnen onafzienbare tijd ook een kampioen in de wielerwereld in het Zuiden hebben. Dat dit niet zo gemakkelijk gaat, weet iedereen, en ook Brouns, maar te oordelen naar de door hem gemaakte prestaties kunnen we toch met een gerust hart de toekomst tegemoet zien. Brouns, good luck!