Leo Duyndam haalt ’t niet, Ward Sels wel
Leo Duyndams vroege vlucht schraagde het optimisme van de twintigduizend in. Honselersdijks nauwe straten samengestroomde supporters. Een paar sterke mannen erbij en het peloton ziet hem nooit meer terug, zo redeneerde men. Maar kenners oordeelden anders. Zij noemden Duyndams drieste poging „gekkenwerk” en wachtten op de klap die komen moest. En hij kwam, de koers was nog niet half gedaan. Honselersdijk berustte, maar de hoop op een flonkerende finale van de favoriet bleef. Echter, in de adembenemende finish streden anderen vooraan. Ward Sels, de Belg, greep de bloemen, Duyndams naam ontbreekt bij de twintig besten…
Foto’s : Ruud Hoff
Van onze verslaggever LOET VAN SCHELLEBEEK, Het vrije volk 21-08-1968
Het was het vuurwerk aan het slot van een volmaakt volksfeest. Honselersdijk, heel het Westland was uitgelopen om de vedetten te bejubelen.’ Ze waren er allemaal: Jan Janssen, stralend in het geel, zijn vazallen uit de Tour, Eddie Beugels, Arie den Hartog en wegkampioen Eef Dolman, „zesdagenkeizer” Peter Post, sprintkampioen Gerard Koel, Rinie Wagtmans, Harrie Steevens, Harm Ottenbros, allemaal…
En ze boden spannende strijd.
Dat begon al meteen na het startschot van locoburgemeester Hordijk. Aangemoedigd door vele vette premies – zelden zag men een koers, zo overladen met prijzen – waagden menigeen zich buiten de beschutting van de grote groep, maar een duidelijke afscheiding wist alleen Duyndam te bevechten. Vijfentwintig seconden was de uiterste marge die de fel reagerende hoofdmacht toestond. Dat bleek niet voldoende, zeker niet toen Jan Janssen en Evert Dolman hoogstpersoonlijk de jacht gingen leiden.
Niet lang bleven daarna de gelederen gesloten. Het was Limburgse Jan Harings die de lont aanstak.. Rinie Wagtmans dichtte het gat en samen ontstalen zij ronde na ronde-seconden aan het toch zeker niet sukkelende veld. ‘Wie weet wat er van hun vlucht was geworden, als daar niet plotseling dat meisje was geweest.
Jan Harings trof het ongeluk, hij smakte tegen het plaveisel. Alleen moest Wagtmans proberen de jachtende meute op afstand te houden, het was onbegonnen werk. Met nog 25 ronden streek de groep (met opgelapte Jantje Harings) op de eenzame vluchteling neer. De strijd was weer open.
Honselersdijk schreeuwde toen om Duyndam. Men voelde: hier lag Leo’s kans. Maar mét Duyndam sprongen ook pittige prijsvechters Ward Sels en Gerard Vianen naar de vrijheid en dat gedoogde Dolman niet. De finale naderde, demarrages schroefden de spanning naar grote hoogte. Maar niemand kwam weg, de spurt moest uitkomst brengen. Baansprinter Koel vergiste zich in Sels’ sterke eindschot en wist zich al ver voor de meet verslagen.
De uitslag luidt
Professionals: 100 km in 2 uur, 22 min., 18 sec.
1. Ward Sels (België)
2. Gerard Koel (Adam)
3. Juul v. d. Flaas (België)
4. Cor Schuuring (Amsterdam)
5. Harrie Steevens (Elsloo)
6. Peter Post (Amstelveen)
7. Maarten Breure (Rotterdam)
8. J. de Roo (Kruiningen)
9. Jan Harings (Sibbe)
10. Jo van Seggelen (Budel-schoot)
11. Harm Ottenbros (Hoogerheide)
12. Rinie Wagtmans (St. Willebrórd)
13. Gilmore (Engeland)
14. Henny Peters (Haarlem)
15. Wim Schepers (Stein)
16. Johnny Brouwer (Rotterdam)
17. Cees Zoontjes (Tilburg)
18. Eef Dolman (Weustenrade)
19. Tiemen Groen (Follega)
20. Gerard Vianen (Kockenge)
Adspiranten: 20 km in 31 min. 10sec:
1. C. van Bragt (Lage Zwaluwe),
2. N. de Vries( Vlaardingen),
3. L. den Hartich (Blaakschendijk),
4. R. Aversteeg (R’dam),
5. H. van den Adel (Papendrecht),
6. F. Grootzwagers (R’dam),
7. G. Post (Aalsmeer),’
8. H. Sollevelt (Den Lier),
9. G.Broeren (Bolnes),
10. H: Kraal (Papendrecht).
Geheugen van Nederland
Maker Ruud Hoff
Vervaardigingsjaar 20 augustus 1968
Collectie Algemeen Nederlands Persbureau – Fotoarchief, 1963-1968
http://www.geheugenvannederland.nl/nl/geheugen/results…
STEEVENS VIJFDE IN HONSELERSDIJK
HONSELERSDIJK
De Belg Ward Sels heeft dinsdagavond in Honselersdijk een profcriterium over 100 kilometer gewonnen. In de eindsprint van het volledige peloton liet de Belg Gerard Koel en zijn landgenoot Jules van der Flaas achter zich. Harrie Steevens werd vijfde.
De uitslag luidt: 1. Ward Sels (België) de 100 km in 2.22.8; 2. Gerard Koel (Amsterdam); 3. Jules van der Flaes (België); 4. Cor Schuuring (Amsterdam); 5. Harrie Steeyens (Elsloo); 6. Jo de Roo (Kruiningen); 7. Maarten Breure (Rotterdam); 8. Harm Ottenbros (Ossendrecht); 9. Jan Harings (Sibbe); 10. Jo van Seggelen (Budelschoot).
Limburgs dagblad 21-08-1968
Foto”s: MakerRuud HoffVervaardigingsjaar20 augustus 1968CollectieAlgemeen Nederlands Persbureau – Fotoarchief, 1963-1968
Ronde van Honselersdijk 1968 – De allereerste professionele Wielerronde in het Westland:
Het idee om een professionele wielerronde in het dorp te organiseren kwam van George van der Enden en Dirk van Staalduinen en werd praktisch opgepakt door Dirk van der Pol, voorzitter van de damclub die het café als vaste standplaats had.
Café Bij ’t Hof had een centrale rol in het wielerleven, Dirk het benodigde netwerk en Honselersdijk een groot aantal fanatieke wielerliefhebbers. In George beschikte men over een begenadigd speaker en degene die hier achterop de motor zat en verslag deed aan de jury. Dat maakte het eigenlijk vanzelfsprekend dat Dirk en George, samen met die andere liefhebbers, het initiatief namen om dit evenement in Honselersdijk op te zetten met Bij ’t Hof als centraal punt. De organisatie was in handen van het plaatselijk wielercomité, de Honselersdijkse Ondernemersvereniging en andere plaatselijke cafés.
Een geslaagd evenement begint met goede voorbereidingen: een draaiboek. Dat is er voor elk evenement en zeker voor dit unieke wielerevenement. Dat kon je wel aan Dirk van Staalduinen overlaten. Op de voorgrond stond speaker George van der Enden, met achter hem Dirk: op zijn best wanneer hij maar op de achtergrond kon werken. Vaststellen wat er georganiseerd moest worden, de juiste mensen daarbij zoeken en deze bij elkaar brengen in het café en vanuit zijn positie alles in de gaten houden en bijsturen waar nodig. Een onopvallende maar essentiële taak die hem op het lijf was geschreven. Zo vormden George en Dirk een onverslaanbaar team. Behalve wanneer je met beroemdheden te maken hebt. Vraag dat maar aan Francien….
Francien: George en Dirk waren twee handen op een buik in hun liefde voor het wielrennen. Het was op een zaterdagavond, juli 1968, dat de telefoon ging en George het idee opperde. Dirk was er meteen voor te vinden. En hoe ze het voor elkaar kregen weet ik niet meer, maar al drie weken later ging de eerste Honselersdijkse profronde van start! En het was niet zomaar wat: Jan Janssen, de eerste Nederlandse tourwinnaar, startte. Dat kon niet anders als een groot succes worden en dat werd het ook. Het was verschrikkelijk druk in het dorp en de kranten stonden er van vol.’
Het hebben van de goede contacten is natuurlijk essentieel. Fred Racké en Henk Kruithof van de Haagsche Courant waren zulke contacten, waardoor er voldoende startgeld beschikbaar kwam. Henk Kruithof versloeg de Westlandse wielerrondes en Fred, ook fanatiek wielerliefhebber, alleen de profrondes. Na het succes van de eerste sprak het eigenlijk vanzelf dat er een tweede profronde moest komen en die kwam er ook, in 1969. En toen stond tourwinnaar Eddy Merckx aan de start! Toen was Honselersdijk en ons café te klein voor alle belangstellenden. Wat een heksenketel was dat.
Door de betrokkenheid van de Haagsche Courant werd er in die krant, in de Westlandsche Coutant en Het Binnenhof optimaal gebruik gemaakt van publiciteit vooraf. Dat leidde tot een onverwacht hoog bezoekersaantal.
“Honselersdijk één avond een grote heksenketel” kopte de Haagsche Courant, de dag nadien. “Vol, overvol, was Honselersdijk gisteravond. Het anders zo rustige, landelijke tuindersdorp barstte bijna uit zijn voegen. Samengeperst langs een elfhonderd meter lange strook klontten meer dan 20.000 mensen op elkaar.”
Dat was maar liefst een viervoud van het inwonertal van Honselersdijk!
Francien: Die eerste keer was natuurlijk niet zomaar een ronde. Allereerst hadden Dirk en George de eerste Nederlandse winnaar van de Tour de France: Jan Janssen aan de start weten te contracteren, met hulp van de Haagsche Courant! De favoriet was natuurlijk onze eigen Leo Duyndam, maar die won de ronde helaas niet.
Vooraf in De Haagsche Courant: “Eerzame huismoeders slingerden met de grootst mogelijke stemverheffing aanmoedigingen naar Leo Duyndam tijdens zijn vertwijfelde vlucht. Na de finale de teleurstelling. Geen bloemen voor Leo Duyndam, zelfs geen plaats bij de eerste twintig voor de naar de overwinning toegesmeekte coureur. Maar het Westlands wielerpubliek is sportief. Winnaar Ward Sels kreeg een daverend applaus.
Francien en ik lopen rustig langs de vele hoogtepunten. En dan staat daar opeens dat tv-scherm, onopvallend in een hoekje. Daar wordt steeds de video herhaald van de onthulling van een beeldje ter herinnering aan het Westlandse wielertalent Leo Duyndam. En daar, volkomen onverwacht en onvoorbereid, ziet Francien haar Dirk en zichzelf voorbij komen. We zijn er alle twee even stil van en laten het bezinken in de Hooiberg. Daarna bekijken we de video nog eens. Bij Francien komen allerlei herinneringen boven: aan Dirk, aan George en aan al die aanwezige fietsers die na afloop van de onthulling op de fiets stapten naar Bij ’t Hof, waar Francien al op ze wachtte met koffie.
Francien: ‘Ik was op mijn post, zoals altijd.’ In de Hooiberg vertelt Francien het verhaal van de profrondes in het Westland en haar rol daarin.
‘De voorbereidingen vonden zoals gebruikelijk voor alle wielerrondes plaats in het zaaltje van het café.De eigenaren van de wielerzaken in het Westland, George van der Enden, Tony Viskil en Jan van Vliet kwamen bij elkaar en de afspraken werden gemaakt. Daarna volgde een luchtiger element: de verkiezing van een Rondemiss. Hiervoor waren een aantal lieftallige dames opgetrommeld die in nette kleding langs de heren van de organisatie paradeerden. De Rondemiss bleef dat hele wielerjaar in functie. De heren kozen de in hun ogen meest aantrekkelijke en representatieve dame.’
De ogen van Francien beginnen te glimmen bij de herinnering aan deze avonden.
‘Na afloop van de missverkiezing werd er een feestje gebouwd in het zaaltje. Alle kandidates dansten; rock- en rollden dat het een lieve lust was: het ging er feestelijk aan toe tot in de kleine uurtjes!
En toen was het zover: de eerste Honselersdijkse profronde in1968. Bij aanvang van een ronde moesten deelnemende renners zich in het zaaltje melden voor plaatsbewijzen en rugnummers. Na afloop van de ronde kwamen de renners daar hun enveloppen met beloning ophalen en daarna dineerde het organiserende comité en de jury in het café met de genodigden, de wielercomités van alle andere Westlandse gemeentes, de politie en de EHBO-medewerkers.
