Jan Lambrichs: Ik had op een doek wel „Ziel” zien staan, maar wist ik niet, dat daarmee de finish was bedoeld.

„Ik zou het echt nog wel eens willen overdoen. Maar dan zou ik het beslist niet anders doen”, verzekert oud-wielrenner Jan Lambrichs die op 21 juni 1915 in Bunde werd geboren.

Goedlachse Jan was de jongste uit een gezin, van acht kinderen. Zijn vader was chef-molenaar op een papierfabriek in Meerssen. Toen vader hogerop moest, wat hij niet wilde, werd hij landbouwer. Ik zou hem zijn opgevolgd als mijn broer Andre zaliger me niet in het zadel van een renfiets had geholpen”.

„Mijn debuut als beginneling was hoopgevend. Al in de eerste beste wedstrijd op een grasbaan in Bunde waren de bloemen voor mij.

Het jaar daarop had ik zelfs de beginnelingenklassieker (aspiranten) Kerkrade -Keulen kunnen winnen, als ik beter Duits had gekend. Ik had op een doek wel „Ziel” zien staan, maar wist ik niet, dat daarmee de finish was bedoeld. Daardoor kon mijn medevluchter de ereronde maken op de wielerbaan van Keulen.

Ik kwam laatste weer in contact met Roger Peusmans, als amateur reed hij nog bij TWC Maastricht, ik was zijn ploegleider destijds. Roger is een achterneef van Jan Lambrichs en drijft samen met zijn vrouw Sandra een goed geoutilleerde rijwielzaak aan de St. Pieterstraat 59 in Kerkrade: Tweewielers Bisschops, CUBE is zijn merk. Hij beheert het “Lambrichs archief”. Daarin trof ik bijgaande “DRU Ere Oorkonde” aan, voor mij een reden voor nader onderzoek naar deze koers en Jan Lambrichs’ anekdote over de “Fernfahrt Kerkrade/Kaalheide – Köln/Birkendorf, gr pk

DRU Oorkonde Kerkrade – Köln 4 Dezember 1932, Zweiter Sieger Jan Lambriex bij de aspiranten, collectie Roger Peusmans

Belangrijkste uitslagen Jan Lambrichs 1939 2e in de 2e etappe Ronde van Frankrijk, 8e in eindklassement Ronde van Frankrijk 1944 2e in Oupeye 1946 1e in de 6e etappe Ronde van Spanje, 1e in de 10e etappe Ronde van Spanje, 3e in eindklassement Ronde van Spanje 1948 1e in 7e etappe Ronde van Nederland, 1e in GP Rotterdam 1951 1e in de Ronde van de 3 Meren (Zwitserland), 2e in 5e etappe Ronde van Duitsland 1952 2e in 8e etappe Ronde van Duitsland 1953 1e in de Ronde van de 4 Kantons (Zwitserland), 2e in de Ronde van Haspengouw 1954 2e in de Ronde van de 4 Kantons (Zwitserland), 3e in de 6e etappe Ronde van Zwitserland

Klik en ga naar Tweewielers Bisschops

Links Jan Lambrichs, 1934

Limburgsch Dagblad 17 november 1932:

VOORBESCHOUWING

GROTE VAARDIGHEIDSRIT

VAN KAALHEIDE NAAR KEULEN.

De renclub „Vooruit” te Kaalheide houdt in samenwerking met de wielerclub „Schwalbe” te Keulen de 4e December een vaardigheidsrit. De prijzen worden gesteld door de club te Keulen: o.a. Beker, diploma’s en kunstvoorwerpen. Vooraleer de renclub „Vooruit” op het verzoek voor samenwerking is ingegaan, heeft die aanvrage een punt van bespreking uitgemaakt in de bestuursvergadering van „Vooruit” te Kaalheide. Op deze vergadering werd van verschillende bestuursleden gevraagd, of het niet mogelijk was de directie van de zesdaagse te Keulen voor deze wedstrijd te interesseren. Door het bestuur werd besloten een bestuurslid naar Keulen te zenden, om daar die zaak te gaan bezien, om een oplossing te vinden. In de Rheinlandhalle heeft toen een bespreking plaats gevonden met dhr. Schweitzer, directeur der Rheinlandhalle. Het voorstel van „Vooruit” werd hem uiteengezet en hij nam het voorstel aan. Dhr. Schweitzer stelde voor het volgende: de directie der Rheinlandhalle zet als prijs voor de winnaar van de Nieuwelingen als voor de Aspiranten een lauwerkrans met sjerp. Op de ene kant van de sjerp komt te staan: „Ter herinnering aan de Vaardigheidsrit Kaalheide—Keulen”, op de andere zijde: „Gesticht door de directie der Rheinhandhalle te Keulen 1932.” De kransen worden in de Rheinlandhalle aan de winnaars aangeboden, waarna een ereronde wordt gereden. De namen van de winnaars worden bij het uitzenden van het verslag der zesdaagse door de radio mede vermeld.

Limburgsch Dagblad donderdag 17 november 1932

In het gesprek verklaarde de heer directeur: U kunt aan de sportvrienden in Limburg zeggen; dat hij als directeur der Wielerbaan te Keulen, de prestaties der Limburgse renners weet te schatten, en dat hij vast voornemens is vier a vijf Limburgse jongens bij de zesdaagse te Keulen te laten starten, en daarbij heeft hij namen genoemd als: Vroomen, Klignet, Kisters, Bokkum en Muller. Op de vraag van het bestuurslid van Vooruit of bovengenoemde renners al hadden gecontracteerd, werd hem geantwoord: Het was alleen nog maar een kwestie van getal, maar op vier konden de Limburgse sportvrienden vast rekenen. Op de vraag welke klasse van renners „Vooruit” wou laten starten, werd hem medegedeeld „nieuwelingen en aspiranten”. Dat heeft „Vooruit” menen te moeten doen om ook de jeugdige renners aan te moedigen. Voor de winnaars van beide groepen is zodoende kans om eer te behalen en naam te maken. De renclub „Vooruit” hoopt dat hun vertrouwen in Nieuwelingen en Aspiranten in Keulen niet beschaamd zal worden, en dat zij zullen tonen dat de Limburgse jongens kunnen rijden niet alleen in mooi, maar óók in slecht weer. Het traject van de wedstrijd loopt: Kaalheide, Herzogenrath, Alsdorf, Heugen, Julich, Bergheim, Keulen. Tot achter Herzogenrath is de wedstrijd geneutraliseerd en dienen de groepen bij elkaar te blijven. Tot Bergheim wordt gereden onder controle van „Vooruit” en vandaar tot aan de eindstreep neemt de Keulse club de controle over. Om verkeerd rijden te voorkomen is afgesproken, dat op elke hoek waar moet worden ingereden een renner van Keulen staat met een vlag, om den weg aan onzen jongens aan te geven. Mocht ’t zijn dat de renners na den wedstrijd het huldigingsfeest, aangeboden door de Keulse club, of de zesdaagse willen bij wonen, hun kleren bij het bestuur tezamen gebonden en met hun naam af geven, dan nemen de controle-auto’s die kleren mede naar Keulen. Met ’t oog op het publiek dat de wedstrijd tot Keulen zou willen volgen, is de volgende regeling getroffen. Tot en met 28 November kunnen diegenen die mede willen gaan hun eigen opgeven bij het rijwielmagazijn „Limburgia” H. Groothedde Kleingraverstraat Spekholzerhelde. Bij genoegzame deelname wordt door „Vooruit” gezorgd voor bussen aan normale prijs. Deze vaardigheidsrit is alleen voor nieuwelingen en aspiranten en deze moeten zich dan ook voor den 28ste November hebben opgegeven in ’t nieuwe clublokaal van „Vooruit” bij H. Dörr, Dahliastraat Kaalheide. Na den 28sten November worden geen aanmeldingen meer aangenomen, wegens het regelen van den rit.

In dezelfde krant: HET 24 UUR RECORD Naar we vernemen is de oud-renner M. Snackers uit Eygelshoven van plan het 24 uur record aan te vallen. Hij heeft hiervoor eer speciale stayerfiets vervaardigd, waarmee hij zal proberen om het record te verbeteren. Hij is thans van plan om Zaterdag 19 Nov. des morgen om 8 uur een proefrit te doen naar Amsterdam achter de motor en zal hierin worden geholpen voor de bekende motorrijder C. v. d. Hoven welke hem zal gangmaken.

We wenschen de heeren veel succes bij hun proefneming.

Selectiewedstrijden voor Kerkrade – Keulen:

Limburgsch Dagblad donderdag 24 november 1932

Limburger Koerier dinsdag 29 november 1932

Limburgsch Dagblad vrijdag 2 december 1932

Limburgsch Dagblad donderdag 7 december 1932

Limburger Koerier 7-12-1932:

WEDSTRIJDVERSLAGEN

KAALHEIDE—KEULEN 85 km

Janssen en Geilenkirchen winnaars.

De belangstelling, welke er bestond voor deze betrouwbaarheidsrit Kaalheide—Keulen, deed het beste verwachten. De verwachtingen werden dan ook niet beschaamd en er verschenen 77 rijders, beginnelingen en nieuwelingen aan den start. Het traject bedroeg 85 K.M. Het Duitse grondgebied, dat aldra bereikt was, werkte aanstekelijk, want daar werd er al direct onophoudelijk gejaagd.

Limburgsch Dagblad donderdag 7 december 1932

Bij de nieuwelingen toonde zich de renner Pfennings uit Sittard een renner met uitstekende kwaliteiten. Onophoudelijk rukte deze het peloton uit elkaar, zodat na 40 K.M. nog slechts 12 renners het hoofdpeloton vormden. Diverse valpartijen deden er zich voor. welke het peloton in 3 groepen splitste. In de eerste groep merken wij op Pex, Janssen, Schols, Reull, Janssen, v. d. Laan en Klot. Ongeveer 15 K.M. voor de finish ontmoeten wij een flinke helling, waar Janssen uit Kerkrade ontsnapt. Op 500 M. volgden Janssen en Kloot, daarachter Koffler, Pex en v. d. Laar. De strijd was nu voor goed ontbrand, Janssen hield alleen dapper stand en behield zijn voorsprong, alzo na juist 2 uur rijden als winnaar eindigende

Uitslag Nieuwelingen wedstrijd: 

1e Janssen (Kerkrade)

2e Janssen (Brunssum)

3e Kloot (Geleen)

4e Koffler (Brunssum)

5e Pex (Maastricht)

6 v. d. Laan (Sittard)

De Aspiranten volgden 17 min. later, waarvan Geilenkirchen en Lambrix zich eveneens op bovengenoemde berg losrukten. De kleine Lambrix kwam in de sprint slechts een half wiel te kort en moest de overwinning aan Geilenkirchen laten. Deze deden er 2 uur 17 minuten over. Bij de beginnelingen mogen wij de kleine Lambrix (Bunde) wel de uitblinker noemen. Ongetwijfeld zal dit moedige ventje zijn weg wel vinden.

Uitslag Aspriranten wedstrijd: 

1e Geilenkirchen (Kerkrade)

2e Lambrix (Bunde)

3e Wolfhagen (Schinveld)

4e Gevers

5e Hutarts

 6e Haarkens

Jan Lambrichs

Na afloop had er een huldiging plaats in het clublokaal der rennersclub „Die Schwalbe” te Keulen, waarna des avonds op de Rheinlandhalle een ereronde voegde, en de zesdagenrijders eerbiedig den onderkant der baan voor deze jeugdige pedaalridders vrijlieten. De grondleggers van dezen rit waren de leiders van de R. C. „Vooruit” Kaalheide, welke de dankbare steun ondervond van de M. R. C. „Kettinggangers” De ontvangst der Hollandse renners en leiders in Duitsland was oprecht hartelijk, er werd menig woordje gesproken door Duitse sportfiguren, die gaarne hoopten, dat thans een vriendschapsbond gelegd was tussen de Nederlandsche en Duitse wielerverenigingen, waarvan zij het volgende seizoen nog meer hopen te merken. Van Nederlandsche zijde dankte dhr. Frederix voor deze spontane woorden, en hij zal terwille de productiviteit der wielersport in Duitsland en Nederland gaarne zijne medewerking verlenen. Na afloop hiervan werd er een bezoek gebracht aan de Rheinlandhalle, waar wij de verrichtingen der zesdagen-mannen eens gingen bewonderen.

Limburgsch Dagblad vrijdag 8 december 1932

Eerst echter reden zoals reeds aangehaald de twee winnaars onder luide toejuichingen een ereronde. Hierna sprak dhr. H. Hasch uit Spekholzerheide door de microfoon enkele woordjes tot de Duitse sportvrienden. Daarna ging onze aandacht naar de Zesdagenmannen, in het bijzonder naar de Limburgers, waarbij wij opmerkten, dat Vroomen uitstekend reed, Clignet niet veel voor hem onderdeed en Müller door diverse valpartijen zeer gehandicapt was. Onnodig te zeggen, dat wij na zulk een lange en zware dagtaak naar huis verlangden, waar wij pas om 4 uur een verdiende rust vonden.

Limburgsch Dagblad vrijdag 8 december 1932

Limburger Koerier zaterdag 9 december 1932

De zesdagen van Keulen in vogelvlucht:

Klik op het artikel om de krant te lezen

Limburgsch Dagblad vrijdag 2 december 1932

dag 1, zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier zaterdag 3 december 1932

dag 2 en 3, zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier 5 december 1932

dag 4, zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier 6 december 1932

dag 5, zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier 7 december 1932

dag 6, zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier 8 december 1932

nabeschouwing zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier 9 december 1932

Nabeschouwing zesdagen van Keulen 1932

Limburger Koerier 12 december 1932

Sechstagerennen in der Rheinlandhalle Köln

Am 10. Oktober 1928 fiel der Startschuss für das erste Kölner Sechstagerennen in der Rheinlandhalle in Köln-Ehrenfeld. Die 166,66 Meter lange Radrennbahn aus Holz war vom Münsteraner Architekten Clemens Schürmann geplant worden. Es gewannen die Kölner Lokalmatadoren Gottfried Hürtgen und Viktor Rausch, und Willi Ostermann textete: „Das war ein Spurt, das war ein Spürtchen, es lebe Rausch, es lebe Hürtgen!“ Die „schwarzen Husaren“ Rausch/Hürtgen konnten mit der Austragung von 1930 das Kölner Sechstagerennen ein zweites Mal für sich entscheiden. Das letzte Rennen vor dem Zweiten Weltkrieg fand 1933 statt. Die NS-Sportführung hatte die Regeln für Sechstagerennen so geändert, dass sie finanziell nicht mehr lukrativ waren; auch stand ein mögliches Verbot im Raum.