JAN LAMBRICHS, in de wandeling een bescheiden Limburger, in de course een ontembare!
door Evert van Mokum
’t Was in het begin van den zomer toen wij te Gingelom, een klein plaatsje in België, een wegcourse volgden voor onafhankelijken.
Zestig kilometer waren achter den rug en nog een negentig hadden de deelnemers voor den boeg, toen de hemel als ’t ware openscheurde. De regen stroomde uit de grauwe lucht, de wind gierde door de jagende bomen en in de verte brak in alle hevigheid het onweer los.
Jan Lambrichs
Vooral in de omgeving van Sint Truiden was het noodweer, vloog de modder de renners in de ogen, waren zij vrijwel onherkenbaar geworden.
Op een gegeven moment keek een jonge renner, Jan Lambrichs genaamd, om en in het gezicht van den Nederlander was iets juichends te lezen, terwijl hij zijn vijf metgezellen Pol Verschueren, Croes, Polleur, Meesters en Michaels stuk voor stuk bekeek. Want met deze goed rijdende Belgen vormde de gezonde boerenjongen uit het Limburgse land van bronsgroen eikenhout het hoofdpeloton.
Ook wij namen de tegenstanders van Lambrichs eens rustig op. Wat een kringen rond de ogen van de lange Verschueren! Wat een trekken rond den neus van Michaels! En wat hing het hoofd van Croes diep weggedoken tussen de stevige armen!
Maar dan! op een gegeven ogenblik was Lambrichs weggesprongen. Hij nam 20 Meter! Hij nam er 30, 50, 100!
Er waren twee wegen en de pijlen waren door het hemelwater uitgewist.
„Vooruit, rechtdoor”, dacht de Hollander.
Echter, Lambrichs had de verkeerde weg genomen en moest terug keren. En niet alleen dat hij er zijn genomen voorsprong mee verspeelde, neen, de Nederlander verloor er nog een goede honderd meter terrein mee ….
Opnieuw gooide Jan er een schepje op, stormde in z’n eentje de leiders achterna, zoals de golven bij stormachtig weer op de kust komen aanrollen: ongenadig!
Nauwelijks was er aansluiting, of Lambrichs bombardeerde over de vluchtelingen heen.
Wat een moed! Wat een zelfbewustheid!
Eén tegen vijf! De ongelijke strijd duurde maar korten tijd. De Belgische renners hadden er een hoog tempo ingezet en wisten na prachtige samenwerking den van strijdlust blakende Hollander weer te achterhalen.
Toen kreeg Limburgse Jan pech aan zijn rijwiel. Maar gelukkig, hij kon op een andere fiets springen en de course vervolgen.
Nog 10 kilometer waren te rijden. Op een vreemde „velo” waagde Lambrichs wederom een weglooppoging. Tevergeefs! Zijn concurrenten verstonden elkaar opperbest. Eerst ging Verschueren hem halen! Dan weer Meesters en Croes! En ook Michaels en Polleur weerden zich bij de verschillende demarrages van den slanken Nederlander geducht!
Lambrichs won de eerste premie en won er nog een paar bij. En tenslotte ook de eindspurt! Met drie volle lengten op den tweede en bijna vijf lengten op den derde!
Het meest demarreren, het meest koplopen, steeds van voren als er moest worden geklommen, verkeerd rijden, pech aan z’n machine, de premies in grootse stijl winnen en dan nog zegevieren in den eindsprint als ’t ware op één been, wanneer men als rijder tot iets dergelijks in staat is, dan moet men toch wel met uitzonderlijke kwaliteiten bedeeld zijn, dan moet men zeer zeker de grote klasse bezitten!
Na afloop van den wedstrijd hebben wij dan ook tegenover tal van sportvrienden onze warme bewondering voor Lambrichs prachtige rijden geuit en Joris van den Bergh, den samensteller van de Nederlandsche ploeg voorde Ronde van Frankrijk, persoonlijk nog toegevoegd, dat de jonge Limburger voor ons als de beste Nederlandsche wegrenner geldt, een renner met zéér veel toekomst.
Nieuwe Tilburgsche Courant 7 Juli 1938
In het begin van dit jaar heeft Lambrichs ons nog één en ander van zijn korte, maar zeker briljante wielerloopbaan verteld. Aan 46 wegcourses nam Jan in 1938 deel, met een totaal van 7.295 km. Zes wedstrijden wist hij daarvan te winnen, o. m. in Brussel—Fléron over 170 km., waarin hij direct vanaf het startschot in z’n eentje wegliep en, terwijl er toch 54 puike renners van de partij waren, met ruim vier minuten voorsprong arriveerde.
Voorts behaalde de man uit Bunde tal van ereplaatsen, w.o. in de Ronden van Purmerend, Oosterhout, Beverloo, Hoogerheide, Tegelen, Herentals, Falisolle, Herk-de-Stad, Flémalle, enz., enz. En zat het den jeugdigen sportman in verschillende wedstrijden niet altijd mee, had hij toen veelal te kampen met band- en kettingpech, bepaald schitterend werk leverde Lambrichs in de Ronde van Luxemburg en die van Zwitserland over 8 etappes, met een totalen afstand van 1682 kilometer. Het was vooral in het land van Wilhelm Teil, dat Jan overduidelijk toonde een geboren ronde-renner te zijn door, tegenslag ten spijt, op de 12e plaats beslag te leggen, na meesterlijk werk te hebben geleverd.
De eerste maal, dat wij deze landgenoot zagen rijden, voelden we reeds bij intuïtie dat in deze coureur sluimerende krachten aanwezig moesten zijn, die hem, bij een goede levenswijze, later tot één der grote wegrenners zouden kunnen stempelen. En nadien hebben wij hem in zijn opgang gevolgd en bleek elke course voor dezen zoon van het land een trap naar de topklasse.
Lambrichs behoort tot de categorie renners die buiten de arena kalm en bescheiden door het leven gaan, maar in de wedstrijden zelf moeilijk zijn te temmen. Er tintelt wat in zijn rijden! Het zuidelijke bloed spreekt dan; hij bruist van levenslust en droomt van …. direct na het startschot er tussen uit te trekken, in z’n eentje, en dan de course winnen, liefst met zoveel minuten voorsprong.
De groei die de sport op twee wielen in de loop der jaren in Nederlands Limburg heeft meegemaakt, ergens is er een begin geweest, ooit is er voor het eerst een wedstrijd gehouden op de weg voor beroepsrenners, die gezien kan worden als de eerste, een voorbeeld dat heeft doen volgen, in Limburg is dat een criterium gehouden op Zaterdag 1 September 1934 in Eygelshoven.
Deelnemers uit diverse landen, gerenommeerde namen aan het vertrek, vette prijzen en meer dan 18000 bezoekers van heinde en verre, aan de start de Nieuwelingen, Amateurs, Onafhankelijken en Profs.
In onderstaand samenraapsel van details, meer over een vergeten koers, de start van iets moois, gr pk
1 September 1934
1e internationale Ronde van Eygelshoven
De slechts 18 jarige Willy Vroomen uit Heerlen, later internationaal befaamd als zesdaagse renner, won die wedstrijd bij de beroepsrenners.
Tussen dat “eerste Limburgse criterium voor beroepsrenners ooit” in het Eygelshoven van 1934 en nu, ligt een wereld vol wielerbelevenissen waar nog lang geen einde aan is gekomen.
1e Internationale Ronde van Eygelshoven 1934, een beeld van de strijd bij de profs en onafhankelijken
De aanloop en de vooraankondigingen
Limburger koerier 13 maart 1934
Limburgsch Dagblad 21 juli 1934
Limburger koerier 3 april 1934Limburger Koerier 31 augustus 1934DE RONDE VAN EYGELSHOVEN. Een grote wielersportgebeurtenis. Dat de wielerwedstrijden in het Zuiden van Limburg steeds in een grote belangstelling hebben gestaan is genoegzaam bekend. De wedstrijden op de wielerbanen hebben den laatsten tijd echter veel ingeboet van die belangstelling. Hier voor zijn twee oorzaken en wel ten eerste de crisis en ten tweede een te veel aan wielerbanen in een korten omtrek. Geheel iets anders zal het evenwel worden met „de rond van Eygelshoven” die zich thans reeds in een grote belangstelling mag verheugen. Het is iets nieuws, iets wat lang niet meer gezien is en daar een wegwedstrijd toch nog altijd een grote aantrekkelijkheid bezit, zal het Oranje Comité te Eygelshoven, van wie dit initiatief uitgaat, aan veler verlangen tegemoet komen en op 1 September a.s. een grote internationale wegkoers organiseren. Door de buitengewone medewerking van de Kaveewee Sigarenfabrieken uit Roosendaal wordt genoemd Comité in staat gesteld, deze sportgebeurtenis tot een der grootste te maken van ons land. Het actieve Comité heeft daarbij een staf van medewerkers gevonden in vele vooraanstaande heren in de wielersportwereld, die onder de deskundige leiding van den heer Darmstadt uit Roermond, de voorbereidende werkzaamheden reeds zijn begonnen. Donderdagavond vergaderde het Oranje Comité met de deskundige leiders en werden een reeks van besluiten, de ronde betreffende, genomen. Voor het te rijden traject werd inmiddels door Ged. Staten van Limburg de gewenste vergunning verleend. Het parcours is groot 3840 Meter, waarin een zestal bochten en twee te beklimmen bergen, terwijl den gehele weg uit macadam-vloer bestaat. Het geheel zal aan weerszijde worden afgezet en is den weg tijdens den wedstrijd voor het verkeer afgesloten. Het publiek wordt toegelaten langs de gehele route en kan plaats nemen op de trottoirs. De toegang is geheel kosteloos, uitgezonderd aan de start- en finishplaats, alwaar tribunes worden gemaakt en welke plaatsen toegankelijk zijn. De route wordt voorzien van telefoon van uit verschillende punten, terwijl met versterkte luidsprekers het verloop der wedstrijden ver de gehele linie steeds wordt bekend gemaakt. De beroepsrenners zullen gretig naar de pen grijpen wanneer zij vernemen, welke prijzen in deze zouden kunnen worden gewonnen. Voor de profs en onafhankelijke zijn niet minder dan 16 geldprijzen beschikbaar gesteld. De eerste twee prijzen zijn Kaveewee-prijzen van resp. ƒl 100 en ƒl 65, terwijl de laatst aankomende renner, dus de 16e nog een prijs van ƒl 10 ontvangt. Buitendien worden er een massa premies beschikbaar gesteld, welke per ronde (3840 M.) zullen zijn te verdienen. De amateurs en nieuwelingen. Niet minder zijn de prijzen voor deze categorieën, al bestaan deze prijzen niet uit geld, zij evenaren de waarde van de prof-prijzen. Wanneer men bedenkt dat daarbij een racefiets, een kostuum naar maat ter waarde van ƒl 50 is en verder een groot aantal waardevolle andere prijzen, dan behoeft niet getwijfeld te worden dat ook deze categorieën rijkelijk vertegenwoordigd zullen zijn. De profs zullen 30 x de amateurs en nieuwelingen 10 x het traject moeten nemen. Door de wielerbaan „Sportpark Heer” werden bereids 2 bekers beschikbaar gesteld, n.l. 1 voor de amateurs en 1 voor de nieuwelingenklasse. De meerdere beschikbaar gestelde prijzen zullen nader worden bekend gemaakt. De aanmelding van de renners-deelnemers kan tot 20 Augustus a.s. laatste post geschieden bij den heer A. A. Moeskops, Caumerdalschestraat 22 Heerlen. Tot heden kwamen reeds aanmeldingen binnen van: Braspenning, Vluggen, Slaats, Verhagen (B.), Gardier (B.), Nijssen (D.), v. Wunnink, Muller, Bockkum, Braspenning (Tilburg) enz. enz. Aangezien het Oranje Comité nog bezig is voor meerdere attracties in verband staande met deze ronde, komen wij hierop nog nader terug. Zaak is, dat de renners zich tijdig genoeg aanmelden om teleurstelling te voorkomen, indien het maximum mocht worden overschreden. Nieuwe Venlosche courant 30 juli 1934Willy Vroomen
De voorbeschouwing
Limburgs Dagblad maandag 27 augustus 1934
Zaterdag 1 September 1934 het grote Sportevenement in Limburg. Niet minder dan 136 renners aan den start. De laatste dagen hoort men in wielersportkringen nergens anders meer over spreken, dan over de Ronde van Eygelshoven. Inderdaad is hiertoe alle reden, omdat in Limburg nog nooit een internationale wegwedstrijd met zo’n uitgebreide opzet werd georganiseerd als deze ronde.
De grondleggers van deze koers komt alle eer toe, vooral daar wij de laatste dagen de zo schitterend uitgewerkte organisatie mochten beluisteren op een vergadering van het uitvoerend Comité. Dat alles zal kloppen staat vast. De medewerking van alle zijden is zeer groot. Tot zelfs ver buiten de grenzen van Eygelshoven werden medewerkers gevonden. De technische leiding. Als kamprechter zal fungeren dhr. Darmstadt uit Roermond, lid van de sportcommissie van de N.W.U., zodat de opperste leiding in goede handen is. De heer Darmstadt wordt geassisteerd door een 12-tal juryleden, waaronder dhr. Houben en dhr. A. Moeskops, beiden Consuls der N.W.U.
Zoals bekend, is het circuit 3840 meter, dat geheel zal worden afgezet en op die dag van 1 uur tot 8 uur voor alle verkeer wordt afgesloten. Op gevaarlijke plaatsen en bij de start wordt bovendien de straat aan weerszijde afgerasterd. Het publiek is toegelaten op de trottoirs en mag het wegvlak tijdens den koers niet betreden. Voor de handhaving van dezen maatregel zorgt een cordon politieambtenaren, geassisteerd door ander personeel. De stand van het rennen en verdere bijzonderheden wordt doorlopend door middel van 3 grote luidsprekers, verspreid langs het traject, bekend gemaakt. Op verschillende plaatsen in Eygelshoven zijn bewaarplaatsen voor auto’s en fietsen ingericht, welke opbrengst wordt afgedragen aan het Crisiscomité en St. Vincentiusvereniging. Daar enkele bochten in het traject voorkomen, zullen de renners steeds door middel van een rode vlag worden gewaarschuwd. Daar bijna iedere ronde een premie zal beschikbaar zijn, wordt deze telkens bekend gemaakt op ongeveer 200 meter voor de startstreep door middel van een witte vlag. Vanuit het verste punt staat de jury doorlopend, door middel van telefoon, in verbinding met de renners. De verzorging der renners tijdens de wedstrijd, is slechts op één, daartoe speciaal ingericht gedeelte toegestaan. Bij den start zijn talrijke zitplaatsen aangebracht tegen betaling van fl 0.50, terwijl gereserveerde plaatsen kunnen worden besteld tegen een vergoeding van fl I.—. Door de sigaretten-fabriek „Nord State” worden tijdens de wedstrijd onder het publiek prijzen uitgereikt aan de rokers van deze sigaret. De deelnemers. Er zullen 3 categorieën van renners starten en wel om 1 uur de nieuwelingen, welke 10 x het traject moeten afrijden, in totaal 38.4 K.M.
Voor Nieuwelingen zullen starten: N. de Vries Simpelveld; A. v. d. Hulst Den Daag; L. Weeden Rotterdam; W. Th. v. Bocholtz Venlo; K. de Witte Brunssum; M. Wolfhagen id.; M. Drooier Amsterdam; P. Schipper id.; Nacken Chevremont; H. v. Loo Gulpen; W. Lemmers; C. Hussaarts Born; C. Clarys id.; F. Schipper Bingelrade; Willems Maastricht; Beckers id.; Dirix id.; C. v. Doorn id.; H. Seyen id.; A. v. d- Linden id.; Pekel Spekholzerheide; Geilenkirchen id.; P. J. Knelissen Arcen: W. Proest Waubach; J. Somers id.; L. Claessen Alsdorf; D. Amédec Visé (B.); P. Segers Maaseik (B.); H. Ignoul id.; Bovendeaard Sittard; Meeuwissen id.; v. Dijk Nuth; Petske Eygelshoven: Betteray Hoensbroek; Janssen Nieuwenhagen; Hoffman Roermond; Baggen Lutterade; Reynaerts Valkenburg; Kohlen Heerlen.
De amateurs starten om 3 uur en maken eveneens 10 x de ronde.
Hierin komen uit: J. Braspenning Princenhage; A. Braspenning id.; 11. Janssen id.; A. Slaats Waalwijk; C. Slaats id.; Paats Leiden; J. Kloth Kerkrade; Grunschel.; Greven id.; A. v. Tichelen Breda; J. Brouns Heerlen; A. Vermaet Rotterdam; W. Dreissen Maastricht; J. Kerkhofs id.; Eygelshoven id.; Lambrix id.; Ravestein id.; J. Jongen id.; F. Lammerts Roermond; P. Mulders Schaesberg; H. Raemaekers iri.; H. Mulders Rumpen-Brunssum; Kofler id.; H. Janssen id.: Verschuren Schinnen; Kolvenbach Sittard; Grohl id.; Martens id.; J- Vincken id.; J. Leistra Hoensbroek; L. Drev id.; Hermans Amby; W. Driessen Venlo; Hohnen Herzogenrath; J. Broek Budel; P. Gommans Reuver; K. Siroop Amsterdam; J. Janssen Simpelveld; Wolfhagen Schinveld; A. Molen Lutterade; G. Hermans Banholt; J.Smeets Belfeld; A. Nyssen Aken; Verheul Eygelshoven.
Tenslotte de grote mannen, de profs en onafhankelijken die de strijd om 5 uur zullen aanbinden om 30 maal 3.84 K.M. of pl.m. 115 K.M. af te peddelen.
Hiervoor starten: A. Braspenning Rijsbergen; F. Slaats Waalwijk; J. Vroomen Heerlen; W, Vroomen id.; Bosman id.; Savelberg id.; M. Kisters id.; W. Renzen id.; H. Bockkom id.; E. Muller Eygelshoven; M. Snackers id.; P. Vluggen Ulestraten; G. Piano Brussel (It.); J. v. Hout Eindhoven; B. Forwich id.; C. Peters id.; J. Verheggen id.; P. J. Verheggen id.; Jac. Granssen id.; A. Ebeling Kolscheid (D-); G. Esser id.; Czukalla Keulen (D.); W. Dutuch Hoensbroek; W. Cober id.; C. Heyboer id.; W. Caanen id.; A. v. Tricht Oirschot (B.); Verhagen Diest (B.); F. Aerts id.: Walter Oirsbeek; Veraart Leiden; W. v. Uden Oss; P. v. Wunnik Maastricht; C. Castermans id.; J. Bex id.; H. Franssen id.; J. Pex id.; M. Plantaz id.; P. Kersten Nuth: J. v. d- Broek id.; G. Bindels Nyswiller; W. Bertram id.; Th. Nieuwenhuizen Kerkrade; L. Thomas id.; J. Vinders id.; D. Tacken Blerick; Jos. Franssen Übachsberg; W. de Huch Lutterade; M. Velraeds Waubach; J. de Reus Halfweg; Carto Manarm Arnhem (It.); Quax Meersen; J. Clignet Schaesberg.
De prijzen der renners zijn:
Voor de profs en onafhankelijken. 16 geldprijzen van fl 100.— voor de eerste en de laatste nog fl 10.—. De eerste twee prijzen n.l. fl 100.— en fl 65.— zijn KaVeeWee prijzen, gesteld door de bekende K.V.W. sigarenfabrieken uit Roosendaal.
Voor de amateurs en nieuwelingen zijn talrijke prijzen in natura gesteld, waaronder 1 olieverfschilderij, 1 fiets. 1 kostuum t.w. van f 50.— naar maat, 1 gabardine-jas, 3 bekers, renschoenen, sportschoenen enz. enz.
Na afloop zullen de prijzen worden uitgereikt door dhr. Burgemeester Mr. Boijens van Eygelshoven, terwijl op talrijke plaatsen die avond bals en vermakelijkheden plaats vinden.
Gedurende den wedstrijd is het Rode Kruis van Heerlen vertegenwoordigd met 20 man personeel, teneinde bij eventuele ongelukken hulp te kunnen bieden.
Men ziet dus dat in alle opzichten de ronde schitterend is georganiseerd en dat welslagen daarvan is verzekerd.
Limburgs Dagblad 27 augustus 1934
KORTE SAMENVATTING KOERSVERLOOP
Nieuwe Tilburgsche Courant maandag 3 September 1934:
Te Eygelshoven is Zaterdagmiddag voor het eerst, ter gelegenheid van de Oranjefeesten, een wegwedstrijd verreden. Naar schatting waren bij dezen wedstrijd ca. 18.000 toeschouwers aanwezig. Het traject was 3810 M. lang. De nieuwelingen en amateurs reden het traject tien maal, de professionals en onafhankelijken 30 maal.
Om 1 uur vertrokken de Nieuwelingen. De uitslag was:
1 M. Wolfshagen, Brunssum, 1 uur 6 min. 30 sec. 2 H. Seyen, Maastricht. 3 C.v.Doorn, Maastricht.
Sport en beeld 4 september 1934: Wolfhagen, winnaar bij de nieuwelingen
Om 3 uur volgde de start van de amateurs. In deze klasse vertrokken 30 renners:
1 P. Seegers, Maaseik, België, 1 uur 6 min. 15 sec. 2 Hohnen, Herzogenrath, Duitsland. 3 Lammert, Roermond. 4 Martens, Sittard, 5 Hermans, Banholt.
1e Internationale Ronde van Eygelshoven 1934, een beeld van de strijd bij de amateurs
Te 5 uur tenslotte was de start voor profs en onafhankelijken. 45 renners startten in deze klasse.
Er is een fraaie wedstrijd gereden, die door dan 18 jarige Vroomen uit Heerlen werd gewonnen. Tot de 21ste ronde bleven de renners in een groep bij elkaar. Toen echter slaagden Willy Vroomen en Mueller uit Eygelshoven erin uit de hoofdgroep te ontsnappen. Zij hebben den gehelen verdere wedstrijd een voorsprong op de hoofdgroep gehouden, welke wisselde tussen 25 en 55 sec. Merkwaardig is de prestatie van Reilander, Keulen, die in de 26ste ronde alleen het hoofdpeloton verliet en zijn achterstand, die hem scheidde van de beide uitgelopen renners, wist in te halen.
Na een felle eindspurt werd de uitslag:
W. Vroomen Heerlen, 3 uur 7 min. 2 Mueller, Eygelshoven 3.7.2. 3 Reilander, Keulen, 3.7.7. 4 Ebeling, Kohlscheidt, Duitsland. 5 Walter, Oirsbeek. 6 M. Vroomen, Heerlen. 7 P.Vluggen, Ulestraten. 8 Berben, Maaseik, België. 9 Clignet, Schaesberg. 10 Castermans, Maastricht.
Na afloop van den wedstrijd zijn de prijzen op het gemeentehuis uitgereikt.
Nieuwe Tilburgsche Courant 3 september 1934
Koersverslag
Limburger Koerier maandag 3 september 1934:
Vroomen bewijst zijn superioriteit ook in wegkoersen.
Hij wint de ronde en de meeste premies
Segers (B.) wint bij de amateurs en Wolfhagen Brunssum bij de nieuwelingen.
Toen wij ons omstreeks 12 uur naar Eygelshoven begaven, was de weg reeds vol auto’s, fietsen en voetgangers, die allen getuige wilden zijn van de grote „Ronde van Eygelshoven”.
START NIEUWELINGEN
De Nieuwelingen hebben 10 maal het circuit, dat 3840 M. lang is, af te maken. Om 1 uur verschenen a. d. start: de Vries Simpelveld, Gevers Oirsbeek, de Witte en Wolfhagen Brunssum, Nacken Blerick, van Loo Gulpen, Hussaarts Bom, Schipper Bingelrade, Willems, Beckers en Dirix Maastricht. Pekel Kerkrade, Knelissen Arcen, Proest Waubach, Claessens (D), Lemmens Gulpen, v. Doorn Maastricht, Seijen Maastricht, Amèdic (B.). Clarijs Bom, V. d. Linden Maastricht, Bovendeaard Sittard, v. Dijk Nuth, Petske Eijgelshoven, Betteraij Hoensbroek, Janssen Nieuwenhagen, Heilenkirchen Kerkrade, Meeuwissen Sittard, Janssen Waubach, Ignoul (B.), Hoffman Roermond, Sommers Waubach, Reijnaarts Valkenburg. Kohlen Heerlen, Martinussen Gulpen, Ramaekers Schaesberg, Dereij Maastricht.
Met volle energie wordt de strijd aangebonden. Na de eerste ronde passeren het eerst de eindstreep Wolfhagen, v. Loo en de Witte in 5.35 min. Tweede ronde: 1 Ignoul, 2 Wolfhagen en 3 Martinussen. tijd 6.05 min. Derde ronde: 1 Martinussen (wint tevens een premie van 2 wegtubes), tijd 6.25 min. Vierde ronde: 1 v. Loo (wint tevens een premie van f 2.50). tijd 6.35 min. Vijfde ronde: 1 Ignoul, tijd 6.42 min. De renners Kohlen. Reijnaarts, Ramaekers, Meeuwissen en Dirix geven op. Zesde ronde: 1 Nacken. 2 v. Loo. In deze ronde geven Martinussen en Hoffman op, tijd 6.45. Zevende ronde: 1 Pekel te samen met 8 renners, tijd 6.35 min. Achtste ronde: 1 Wolfhagen (wint tevens een premie van een zijden baan trui) tijd 6.33 min. Negende ronde: 1 Schipper en verder het peleton, tijd 6.55 min.
Laatste ronde en totaal uitslag: 1 WOLFHAGEN, BRUNSSUM in 1 uur 6 min. en 30 sec, 2 Seijen Maastricht. 3 v. Doorn Maastricht 4 v. Loo Gulpen, 5 Geilenkirchen Kerkrade, 6 Pekel idem, 7 Ignoul (B), 8 Gevers Oirsbeek, 9 Schipper Bingelrade, 10 Betteraij, Hoensbroek, 11 Beckers Maastricht en 12 Knelissen Arcen. Over de gehele linie toonde Wolfhagen zich als de beste. Deze renner gaf blijk een groot uithoudingsvermogen te bezitten, hij reed in grootse-stijl. Een Limburger, die toekomst heeft.
DE AMATEURS
Om 3 uur staan de amateurs gereed om ook het traject 10 maal af te peddelen nl.: Braspenning Prinsenhage, Collings (B.), Errens (D.), Goumans Reuver, de Vink Leiden, Blezer Heerlen, v. d Einde Kerkrade, Brouns Heerlen, Vennaat Rotterdam, Dreissen Maastricht. Lammerts Roermond, Mulders Schaesberg, Mulders Brunssum, Verschuren Schinnen, Leistra Hoensbroek, Segers (B.), Driessen Venlo. Lambrix Maastricht, Ravenstein Maastricht. Höhnen (D.) Broek Budel, Jongen Maastricht, Kofier Brunssum, Wolfhagen Schinveld, a. d. Kerk (B), Drev Hoensbroek, Janssen Brunssum, v. Riet (B), Hermans Banholt, Grehl Sittard, Smeets Belfeld Verheul Eijgelshoven, Nijssen (D.), Martens Sittard. Voor deze wedstrijd was voor iedere ronde een premie beschikbaar gesteld van Heis shag tabak of KV. W. Sigaren of Laurens sigaretten of North State sigaretten. De eerste die telkens de eindstreep passeerden won een van die premies. Het verloop van de ronden was: Eerste ronde: 1 Martens tijd 6.06 min. Tweede ronde: 1 Vennaat. 2 Martens tijd 6.30 min. Derde ronde: 1 Hermans met 50 M. voorsprong tijd 6.35 min.. Driessen geeft op. Vierde ronde. 1 Segers, 2 Martens en vervolgens een groep van 10 renners, tijd 6.46 min. Vijfde ronde: 1 Leistra, 2 Martens tijd 6.32 min. Zesde ronde: 1 Braspenning, tijd 6.44 min. Broek en Wolfhagen geven op. Zevende ronde: 1 Segers, tiid 7.11 min. Achtste ronde: 1 Segers. tijd 6.32 min. Negende ronde: 1 Martens, 2 Leistra, tijd 6.50 min.
Laatste ronde 1 SEGERS (B.) in totaal tijd van 1 uur 6 min. en 15 sec. 2 Höhnen (D.), 3 Lammerts Roermond. 4 Martens Sittard, 5 Hermans Banholt, 6 Aan de Kerk (B), 7 Gommans Reuver, 8 Collins (B), 9 Lambrix Maastricht, 10 Leistra Hoensbroek, 11 Mulders Schaesberg. 12 Vermaat Rotterdam.
De winnaar Segers werd in den eindsprint fel bedreigd door den Duitser Höhnen, die slechts met een halve lengte werd geklopt. De opvolgende 8 renners liggen allen in groep bijeen, zodat de eindklassering in de sprint bevochten werd.
DE PROFS EN ONAFHANKELIJKEN
De belangstelling voor deze groep was enorm groot. Langs het gehele circuit was een mensenmenigte op de been, die werd geschat op ruim 18000 à 20000 personen. Met toenemend enthousiasme werd het verloop van dezen titanen-wedstrijd gevolgd. Om 5 uur lost Burgemeester Martin uit Hoensbroek het startschot en vertrekken de volgende deelnemers: Bosman. J. Vroomen en W Vroomen Heerlen, Görtz Roermond. Berben (B ). Vluggen Ulestraten, gebr. Reilander (D), Muller Eygelshoven, Hodey (D), Nuijts Eijsden, Ebeling (D), Cober Hoensbroek, Snackers Eygelshoven, Hermans (B), Walter Oirsbeek, Kisters Heerlen, Peters Eindhoven. Dietrich (D.), v. Aart Leiden, v. Uden Oss. v Wunnik Maastricht, Castermans Maastricht, H. Franssen Maastricht. Pex Maastricht, Aerts (B.). Kersten Nuth, v d. Broek Eindhoven, Bindels en Bertram Nijswiller, Verheggen Eindhoven, Nieuwenhuizen. Thomas en Vinders Kerkrade, Tacken Blerick. J. Franssen Ubachsberg Czukalla (D.), de Hurk Lutterade, Velraeds Waubach. Esser (D.), Caenen Hoensbroek. Quax Meerssen, Clignet Schaesberg. Verhagen (B) en Damm (D) aldus 45 renners.
V.l.n.r: De gebroeders Tjeu en Willy Vroomen
Deze renners moesten 30 maal het circuit nemen, waarbij in iedere ronde een premie werd gesteld. Deze premies waren de volgende. Aan geldpremies 2 van fl 25.- een van fl 15.- en een van fl 10.- geschonken door den Nationale Houthandel te Heerlen. Tien gulden van Burgemeester Boijens, fl 10.— van de Heerlener Wielerbaan. fl 5.— van de Burgemeesters van de Roerstreek, fl3.— van dhr Moonen rijwielhandel Heerlen, terwijl deze tevens twee Gazelle baan racefietsen beschikbaar stelde voor de gebr. Vroomen voor hun buitengewone prestaties in dezen koers. Vervolgens talrijke premies van K V W.-sigaren. Laurens en D. G. G. en North State sigaretten, benevens nog rijwiel-materiaal. Tenslotte een premie voor de 25ste ronde, bestaande uit een diamanten ring geschonken door de North State-man. Van deze premies wisten de gebr. Vroomen verreweg de grootste helft in de wacht te slepen, nl. plusminus. fl 70,- aan geldpremies. den diamanten ring en talrijke sigaren en sigaretten.
HET VERLOOP VAN DE WEDSTRIJD
Vanaf het begin werd er fel gestreden, vooral daar telkens een premie werd afgekondigd, die heftig werd betwist. Het enthousiasme steeg aanhoudend voor de gebr Vroomen die steeds in het voorpeloton lagen. Was het Willy niet dan was het Jeu die de premies weg kaapte. De tijd over de 30 ronden was gemiddeld per ronde 6 min. 40 sec. Opvallend was het, dat de Belg Verhagen, die door de meesten als de sterkste werd beschouwd, zich zo stil hield en in ’t geheel niet op den voorgrond trad. Verwacht werd dat hij in de laatste ronden naar voren zou komen, doch ook dat bleef uit. Was de snelheid zo hoog opgevoerd, dat hij „de piep oet hou”? In den beginne bleef het peloton goed bij elkaar, uitgezonderd de zwakkelingen, die reeds in de eerste ronden achter bleven. Dit waren de Huck, Verheggen, v. Uden, J. Franssen en Snackers. In de 10de lagen de gebr. Vroomen aan kop en een groep van 10. Op 25 seconden volgt Muller en een tweede groep. Op 1 min 39 sec. groep Bosman, zodat er flink gestreden werd om de leiding. Muller weet zich spoedig te herstellen en werkt zich naar voren om in de 12de ronde mee aan den kop te liggen, v. Uden en Verheggen zijn in deze ronde reeds gedubbeld In de 13de ronde komt ook Ebeling op kop Bij de 22ste ronde begint er weer een scheiding te komen, waarbij Vroomen en Muller alleen de leiding hadden met 27 sec. voor het peloton.
Deze voorsprong wisten zij geleidelijk op te voeren, in de 25ste ronde reeds tot 45 sec. Toen waren nog in den strijd 21 renners, die in aanmerking kwamen voor prijzen. De leiders vergrootten echter steeds hun voorsprong, doch in het tweede peloton werd ook hard gewerkt. De Duitser Reinlander wist zich alleen los te werken om in de 29ste ronde bij Vroomen en Muller te komen. Het peloton lag toen reeds 55 sec. achter, zodat aangenomen kon worden dat de eindsprint tussen deze drie betwist zou worden.
DE EINDSPRINT
Op 200 meter voor de finish lag Reinlander op kop met Muller in de tweede- en Willy Vroomen op derde positie Vroomen zet de sprint in en passeert Muller en Reinlander, waarbij Muller het wieltje pakt van Vroomen. Vroomen sprint echter zo hard dat ook Muller moet lossen en Vroomen onder geweldig applaus het eerst over de eindstreep vliegt.
Muller volgt op 2 sec en Reinlander op 5 sec. De tweede groep volgt op 1 min. 30 sec. Hier wist Ebeling in den sprint het eerst te passeren voor Walter, Vroomen, Vluggen, Berben, Clignet, Castermans, Peters, Nuijtz, v. Wunnik. terwijl even later Esser (gevallen), Aerts en Bosman binnen kwamen.
NABESCHOUWING
Aangezien wij op dezen wedstrijd morgen nog nader terug komen, willen wij thans een enkel woord zeggen van den winnaar, den formidabele renner W. Vroomen. Wanneer wij de vertrekkers eens even bekijken, dan zal een ieder het met ons eens zijn dat de concurrentie zeer sterk was. Als er iemand gekomen was en had ons gezegd, dat hij Willy Vroomen als de sterkste beschouwde, zouden wij dat in verband met zijn jeugdige leeftijd, van de hand hebben gewezen. Alhoewel wij wisten dat er pit in den kleinen Willy zat en hij vol geestdrift den strijd aanbond, hadden wij een overwinning niet kunnen voorspellen. De jeugdige overmoed heeft echter gezegevierd. Willy vertelde ons na afloop, dat hij in de eerste 5 ronden de grootste vermoeienissen had te verwerken en zelfs plan had om op te geven. Deze inzinking was hij echter zo spoedig te boven, dat hij nieuwe moed verzamelde en zich steeds beter voelde gaan. Deze moed groeide steeds aan, hij werd aldoor sterker, zodat hij zelfs met Muller in de 21ste ronde een uitlooppoging ging ondernemen en met succes. Ook na afloop was er weinig vermoeienis bij hem te bespeuren. Wanneer wij het verloop van dezen wedstrijd over 115 km. goed volgen, dan zullen niet alleen de Limburgse wielerenthousiasten verbaasd staan over de prestaties van de gebr. Vroomen en over die van Willy in het bijzonder, maar ook ver buiten onze grenzen zal de naam Vroomen genoemd worden als een nieuwe ster in de wielerwereld. Een jongen die den 18de Juli pas 18 jaar werd. laat hier in deze zware koers niet minder dan 44 grote mannen achter zich, hetgeen wel een unicum genoemd mag worden. De wedstrijd op het traject, met scherpe bochten en bergen, een circuit dus dat alle eisen stelt die een wegkoers stellen kan, wordt op sublieme wijze door den jeugdigen Vroomen gewonnen. Willy Vroomen kan tot de klasse der renners met wereldreputatie opklimmen. De prestaties der overige rijders bespreken wij morgen (verderop hier te lezen).
Willy Vroomen
Over de gehele linie schitterend geslaagd.
Ruim 18.000 toeschouwers.
BESCHOUWINGEN VAN EEN LEEK
Na het verslag van onzen deskundigen medewerker hierboven mag ook een leek nog wel iets over .” eerste „Ronde van Eygelshoven” vertellen, ’t Zijn losse opmerkingen van één van de 18 of 20.000 toeschouwers, die deze ronde heeft getrokken. leder zal moeten toegeven, dat dit debuut. schitterend is, en dat het ’t beste doet verwachten voor de volgende jaren. De bedoeling is immers om voortaan elk jaar opnieuw deze Ronde te verrijden en daardoor een voor Limburg nieuw instituut een vaste plaats in het wereldje-op-zich der wielrenners te scheppen. Het verrijden van een „Ronde” is niets nieuws. In België zijn er enkele met wereld-reputatie, die de bezoekerstallen van 80.000 of daaromtrent trekken, b.v. de „Ronde van Braschaet”. D’r is langs de hele ronde 8 kilometerslange afgezette weg geen plaatsje vrij. Echter zo groot kan het bezoekerstal in Eygelshoven nooit worden, omdat Eygelshoven niet in de buurt van Antwerpen ligt! Maar op 20.000 a 30.000 vaste bezoekers kan een Ronde van Eygelshoven zeker rekenen; dat is Zaterdag bewezen. In de regeling zou ik voor een volgend jaar wel graag een verandering zien. De allergeweldigste sportenthousiasten zullen namelijk nog wel enkele uren langer in Eygelshoven willen zijn; de doorsnee-sportliefhebber heeft echter aan een uur of zes sport achter elkaar ook wel genoeg. Wanneer men nu in het vervolg ‘smorgens de nieuwelingen laat rijden, zo om een uur of elf dan is deze wedstrijd om 12 uur afgelopen. Dan moet er een korte rust komen van een uur of anderhalf en vervolgens pas de wedstrijden voor amateurs en profs. De enthousiastelingen kunnen dan al ’s morgens komen en rustig ergens in Eygelshoven gaan eten; de anderen zien het belangrijkste stuk van den wedstrijd en kunnen toch nog om een uur of acht thuis zijn of zich aan andere bezigheden wijden dan aan het kijken naar den wedstrijd. Voor diegenen, die nu de helen wedstrijd wilden volgen was het nodig van omstreeks half één, tot ’s avonds half negen, acht uur aan de afsperring te staan of te zitten en dat was rijkelijk lang.
DE NIEUWELINGEN
Daarmee wordt niets afgedaan aan het interessante van de wedstrijd voor de nieuwelingen. Wie dezen zien wil, zal echter ook ’s morgens wel komen. Want die wedstrijd is alleraardigst. Er zit „spirit” in de kleine kereltjes en zij geven zich geheel om de wedstrijd te winnen, terwijl juist voor hen uitsluitend de eer te behalen is. Zij fietsen maar, doen daarbij grote-rennersachtig, kijken nog telkens om naar hun rivaal, om hem geen kans te geven, zelfs als zij beiden het al zo ver hebben gebracht, dat zij een paar kilometer achter liggen. Zij staan op de pedalen en halen dingen uit, waaraan meest ervaren renners niet zullen denken; juist daarom is het allergenoegelijkst hen bezig te zien in hun bedrijf dat half-jongensachtig en vol branie en ook al een tikje grotemensachtig is. Bij de amateurs is dat allemaal al anders. Die kennen het klappen van de zweep al, zijn geroutineerden ook. Rijden ze zoveel beter? Dat is nog twijfelachtig. Over de rond 38 K.M. reed de vlugste amateur maar 15 seconden korter dan de vlugste nieuweling. Dat verschil is toch zo bijster groot niet. Tenslotte bij de profs, en onafhankelijken is ’t beeld van de strijd weer heel anders. Het gaat daar om vrij grote bedragen; er is dus iets te verdienen en dat prikkelt zeker heel sterk de lust om te winnen. Daarbij zijn er altijd mensen die direct denken, dat alles afgesproken werk is. Zó een zat Zaterdagmiddag in mijn buurt. Hij had het direct gezien, zei hij, de kleine Vroomen won alle premies en dus zou Muller de wedstrijd winnen — maar die veronderstelling kwam faliekant uit: Vroomen won niet alle premies — wel heel wat — maar hij won daarenboven den wedstrijd.
Wolfhagen, winnaar bij de Nieuwelingen
PREMIES
En nu we ’t toch over de premies hebben, wat zijn er daarvan Zaterdag een massa ter beschikking gesteld. Zoveel honderd sigaretten, zoveel honderd sigaren en dat telkens maar opnieuw en dan weer zoveel pakjes shag. Onder de wedstrijd had ik al gedacht — en meerderen misschien — dat zo’n renner na een wedstrijd als deze wel een sigarenwinkeltje kan opzetten, waarin hij de voorraad dan toch heel goedkoop gekregen heeft. Het kwam precies uit. Bij de prijsuitdeling zagen we enkele renners die een grote papieren doos zowat geheel gevuld hadden met rookgerei. En nu of het een of het ander. Ofwel ze roken deze hele voorraad in korten tijd op, en dan hebben zij, zo vast als een huis een solide nicotinevergiftiging ofwel zij trakteren de hele buurt. We zullen het maar op het laatste houden.
DE OMROEPER
Den omroeper die al die premies bekend moest maken en ook „dhr. Jansen met de witte vlag”, die altijd maar weer zwaaien moest als er ’n premie was, heb ik geenszins benijd. Vooral de eerste niet. Hij heeft ruim 8 uur, zowat onafgebroken, voor de microfoon der R. K. Limburgsche Radio-Distributie uit Roermond gezeten en telkens maar weer opnieuw de roem van sigarettenmerken verkondigd. Die reclame is inderdaad wel een premietje waard. Dat de goede man niet hees is geworden op den duur verwondert me nog.
HET PUBLIEK
Ook onder het publiek waren wel opmerkelijke figuren. Er waren er, die op een lang verblijf gerekend hadden, die boterhammen in krantenpapier en flesjes limonade hadden meegebracht zij waren de verstandigsten. Anderen hebben het ook volgehouden. En hoe! Tegenover me heeft een jongedame, toch minstens 34 uren zonder blikken of blozen op een smal houten bankje gestaan. Dat is een prestatie. U moest haar eens vragen drie uren in de keuken te gaan staan om bij haar moeder de kookkunst af te kijken. Zij zou u! Die ene meneer had het gemakkelijker. Hij had de stoel met de rugleuning naar de weg gezet, zijn benen wijd uitgespreid en zich zeer behaaglijk neergelaten. Zo kwam hij de uren wel door. Ook voor zijn buikje, of laten we gerust zeggen buik, was op die manier een prettig steuntje geschapen. Wat wel nodig was.
ENTHOUSIASME
Och, er was enthousiasme, een enthousiasme, dat supporters in autobussen deed komen uit plaatsen ver van Eygelshoven gelegen, op fietsen, zo talrijk, dat een grote weide er mee gevuld was (hoe ieder daar later zijn karretje uit gekregen heeft, weet ik niet!) in auto’s en per trein, ’t Station Eygelshoven heeft het wed ik, nog nooit zo druk gehad als Zaterdagavond. Dat treintje van 10 uur liep nu eens niet met verlies. Er was ook officieel enthousiasme: van burgemeester Martin van Hoensbroek de initiatiefnemer van deze ronde, van burgemeester mr. Boyens, die de ”Ronde” kwam openen, van allen, die, na afloop, het gemeentehuis maar geheel bezetten, toen daar de prijsuitdeling plaats had.
KLEINIGHEDEN
Bij al dit goeds vallen kleinigheden weg. Aan de perstafel is een half uur lang gedelibereerd over de vraag hoe het nu toch mogelijk was dat de nieuwelingen één ronde gereden hadden in 5 minuten 35 seconden en dat de amateurs en profs, er respectievelijk 6 minuten 16 seconden en 6 minuten en 8 seconden over deden. U zult toegeven, dat ’t raadselachtig was. Het moeilijke geval is tenslotte opgelost door maar te geloven, dat de eerste tijdopneming niet helemaal precies is geweest. En het startpistool! De eersten keer ging het prachtig den tweede keer niet en de derden, evenmin. Bij de amateurs was het ’t mooist. Daar ging het af, toen de renners al zo’n ronde of vier onder weg waren; bij de profs, gebeurde het “al” toen zij een 100 meter weg waren. Het was een gezellig pistooltje. Het zorgde weer voor wat afwisseling. Daarvoor zorgde tenslotte ook een vat bier, dat verdekt stond opgesteld achter jury en persvertegenwoordigers en dat veel lafenis heeft gebracht. Het zou niet juist zijn als we hierbij niet vermeldden, dat er uitstekend voor de persmensen was gezorgd. Voor afwisseling zorgden ook nog een vliegmachine en een postbode, die voor zijn snelle spurt naar het postkantoor, om daar de zak met poststukken af te leveren, een warm applausje kreeg. Ja, wat nu nog méér vertellen? Het weer was prachtig; alleen werd het in de namiddag wat kil (ook een reden om de boven bepleite regeling door te voeren, het parcours was schitterend, de regeling goed en het publiek, na deze eerste ronde tevreden.
Dat is het voornaamste en de beste reclame voor de volgende maal. Dan zijn wij allemaal — en nog vele anderen — weer van de partij. En dan zullen er zeker ook nog méér renners aan de start verschijnen. Wegblijven op de volgende ..Ronde” ( waarvoor de hoofdprijzen en fl 100.- premie al weer klaar liggen) kan in de toekomst geen enkele wegrenner, zeker geen Nederlandse. Dat er dan weg zullen blijven van hen, die ingeschreven hebben, zoals nu gebeurd is, is buitengesloten. Daarvoor wordt de „Ronde van Eygelshoven” te populair
Limburger Koerier 3 september 1934
WEGWEDSTRIJDEN IN DE VORM VAN CRITERIUMS
Na het daverende succes van de eerste omloop van EYGELSHOVEN mogen wij veronderstellen, dat die de grondslag is tot het organiseren van meerdere van dergelijke wedstrijden in Limburg. Mogelijk heeft men zich hier getoetst aan België, waar er met groot succes iedere week van dergelijke criteriums verreden worden.
Vermelding verdient o.a. dat de wereldkampioen Karel Kaers zo juist het criterium van Blankenberghe won voor Hamerlinck, Meuleman, Vissers en onze landgenoot v. d. Ruijt welke elfde eindigde. Ook te Vorst had er vorige week een dergelijke wedstrijd plaats, waar Leemans won, terwijl heden Brasschaer aan de beurt is. Moge er spoedig wat meer van deze wielergeur raar Limburg overwaaien. Te Steenbergen in N.Br. was het jl. Zaterdag feest, d.w.z. er werd een Ronde van Steenbergen verreden.
Bij de nieuwelingen won de Belg Schillemans, bij de amateurs Jan Gommers (Tilburg) De beroepsrennerskoers leverde een dubbele Belgische overwinning op: 1 Hendrickx, 2 A. de Loor 3 Valentijn, 4 Heeren. De Nederlanders v. d. Valk en Bogaert werden resp. elfde en dertiende.
Sport in Beeld dinsdag 4 september 1934:
Sport in Beeld 4 september 1934
Limburger Koerier dinsdag 4 september 1934:
Een en ander over de renners die aan wedstrijd volbrachten.
In ons blad van gisteren hebben wij het verloop van ronde van Eygelshoven in beknopte vorm besproken en thans zullen wij een en ander zeggen over de renners die de koers hebben uitgereden
DE PROFS EN ONAFHANKELIJKEN
Deze groep heeft een gemiddelde snelheid gehaald van 34.39 K.M. per uur. hetgeen een flink tempo genoemd mag worden. Men moet hierbij in aanmerking nemen, dat er 6 scherpe bochten waren, waarin de renners steeds moesten remmen, dat is dus 180 maal de vaart verminderen. De winnaar van dezen koers W. VROOMEN hebben reeds voldoende besproken, wij zullen ons thans bepalen tot de volgende aankomers:
E.MULLER
De tweede prijswinnaar E. Muller uit Eygelshoven, passeerde de finish 2 seconden na Vroomen. In den eindsprint moest hij in Vroomen zijn meerdere erkennen Hij deed dan ook geen grote moeite, toen Vroomen de sprint inzette, om deze te betwisten. Alleen droeg hij er zorg voor, dat Reilander hem niet verschalkte. Dat Muller evenwel een prachtkoers heeft gereden en zelfs zwaar werk heeft verricht, is bekend. Toen hij 10 ronden voor het einde zelf nog achter in de derde groep lag. heeft hij zich meesterlijk losgerukt om bij de leiders te komen. En dit heeft Muller zeer tactisch aangelegd. Bij het afkomen van de berg in de Hoofdstraat zorgde hij, dat hij op kop lag van de groep en kon zodoende dus meer van dezen berg profiteren, daar hij dan zonder hinder of gevaar kon laten schieten. In een groep is dat gevaarlijker. Zodoende kreeg Muller de kans om na uiterste krachtsinspanning mee de leiding te nemen. Vanaf dit ogenblik werkten Muller en Willy Vroomen hard om de gewonnen voorsprong te verhogen en inderdaad wonnen zij nog aanhoudend terrein tot zelfs meer dan een minuut. Na afloop verklaarde Muller ons, dat hij zelden een koers had betwist die zo zwaar was als deze. Hij had hem graag gewonnen, maar…..
Joep Klignet en Ernst Müller, foto Slogblog, Fred van Slogteren, volg de link..
REILÄNDER.
De derde aankomende (op 5 sec) was de Duitser Reilander die zich in de laatste 4 ronden uit het peloton wist te werken, om eveneens mee aan de leiding te komen Dat hij hiermede een pracht prestatie leverde, is buiten kijf. Het is een geweldige krachtinspanning om op ’t laatst van de 115 km. er nog een extra schepje op te doen en 40 sec. uit te lopen. Op dat moment, gezien de mooie spurt van dezen Duitser, dachten wij dat hij zelfs zou gaan winnen. In de eindsprint kon hij het echter niet bolwerken én moest genoegen nemen met de 3de plaats, die hem dan ook eerlijk toekwam.
DE GROTE GROEP
Op 1.30 min. loopt een groep van een 8-tal renners binnen, die hun laatste krachten verzamelden in de eindspurt. Hierbij was EBELING (D.) de snelste, die met een wiellengte beslag wist te leggen op de 4de plaats. Hij heeft, na pech gehad te hebben, weer mooi opgehaald en voegde zich weer bij het peloton. Dat Ebeling een sterke tegenstander was, heeft hij bewezen.
WALTER
De naam Walter hebben wij nog zeer weinig gehoord bij de profs en het trof ons dat plotseling zo’n onbekende opdaagde als een goed wegrenner. In de eindsprint wist hij zich schitterend te plaatsen, door in de laatste meters, met een ruk voor M Vroomen te eindigen en de 5de plaats te bezetten.
De zesde
M. VROOMEN
heeft echter pech gehad, wat hem de 4de plaats koste. Op ongeveer 3 a 400 M. voor de finish demarreerde Vroomen en kwam een flink stuk los. Plotseling steekt iemand uit het publiek de weg over, vlak voor het wiel van Vroomen, die zwenkende, uit alle macht moest remmen. Zodoende schiet hem et peloton voorbij en moest Vroomen opnieuw aanzetten om de kop van het peloton weer te bereiken. Deze krachtsinspanning was te veel om den eindspurt succesvol te doen zijn. De andere renners die dan volgen, n.l. Piet Vluggen, Clignet, Castermans, van Wunnik en Nuijts, hebben de koers schitterend volbracht. Dat Vluggen en Cliget hiertoe in staat waren, zal iedereen kunnen begriipen, doch voor Castermans, Nuijts en van Wunnik is dit een prachtige prestatie, evenals voor Peters Eindhoven en de Duitschers Esser en Berben, ofschoon deze laatsten twee ervaren wegrenners zijn. Als laatste prijswinnaars kwamen aan Aerts (B.) en Bosman Heerlen. Van Aerts hadden wij meer verwacht. Het schijnt dat de Limburgers hem hebben overtroffen. Bosman, die langen tijd achter heeft gelegen, gezette op z’n eentje de tocht voort en haalde nog juist den 16de prijs. Maar ook Nieuwenhuizen komt een woord van lof toe, voor zijn hardnekkig doorzetten en de 115 km. af te krabben. Tenslotte ook nog een woord van lof aan den oudsten renner, namelijk v. Uden uit Oss. die diep in de dertig jaar, zo flink heeft volgehouden. Bij de laatste ronden misten wij den Belg Verhagen, die ziende dat hij geen overwinning kon behalen, maar liever de strijd staakte.
DE AMATEURS
De 10 ronden, die de amateurs moesten afleggen, waren voor deze categorie o.i. wel wat weinig; 20 ronden was beter geweest. Dit is toch een klasse renners die door elkaar boven de 20 jaar zijn en mogen is wel een beetje meer te doen hebben als examen voor prof. Als sterkste rijders kenmerkten zich al spoedig: Höhnen. Segers, Vermaat, Martens en Lammerts. De winnaar Segers toonde zich vanaf den beginne als een sterke wegrijder en reed zijn ritje op Belgische manier, tempo, tempo. Maar ook Höhnen uit Herzogenrath is nog steeds een gevreesde wegrijder. Van Limburgers bewees Lammerts. Roermond z’n kwaliteiten. Ofschoon wij nooit deze naam hoorden onder onze wegrenners, kunnen wij hem als een aanwinst in dit vak beschouwen. Martens, Sittard, op de baan ook een geziene gast is, toonde hier prachtige wijze zijn krachten. Hetzelfde kunnen wij zeggen van Hermans, Banholt, Gommans Reuver, Lambrix Maastricht, Leistra Hoensbroek, P. Mulders Schaesberg en H. Mulders Brunssum. De Ronde van Eygelshoven is hiermede voldoende weergegeven en rest ons, nog enkel een woord van lof aan het politie-cordon die voor een goed en regelmatig verloop hebben zorg gedragen, alsmede aan Rode Kruis-Colonne van Heerlen, die de gevallen renners keurig hebben verzorgd.
Limburger Koerier 4 september 1934
Buitengewoon onsportieve daad
Tijdens de Ronde van Eygelshoven kwam de renner Hub. Franssen uit Maastricht te vallen. Hij nam verder geen deel aan de strijd en begaf zich met zijn rijwiel naar de kleedkamers voor de renners. Terwijl hij zich aan het omkleden was, heeft iemand kans gezien om de dure renfiets van Franssen te stelen. Een onmiddellijk ingesteld politieonderzoek leverde géén resultaat op. Deze diefstal is wel zeer onsympathiek, hopelijk wordt de dader alsnog gevonden.
Oranje-Comité Volgende Ronde van Eygelshoven op Zaterdag 24 Augustus 1935
Zondag 11 November j.l. vergaderde hel plaatselijk Oranje- Comité in het lokaal Nols. Ter vergadering waren aanwezig en uitgenodigd afgevaardigden van de verschillende plaatselijke verenigingen.
Dankzij de vanwege het Oranje-comité gehouden „Ronde van Eygelshoven” kwam aan de kassen der plaatselijke instellingen van weldadigheid ten goede van een bedrag van f 381.38.
Onvoorziene omstandigheden buiten beschouwing gelaten en behoudens de vereiste goedkeuring van de betrokken autoriteiten, zal de eerstvolgende Ronde van Eygelshoven worden verreden op Zaterdag 24 Augustus 1935
Limburgsch Dagblad 13 november 1934Willy Vroomen, winnaar van de Ronde van Eygelshoven 1934
