19 maart 2024

Milano – Sanremo 1965, 287km, 19 Maart 1965

Grandioze Nederlandse zege
Arie den Hartog versloeg in sprint de Italianen Adorni en Balmanion.

Het heeft er lang naar uitgezien dat de grote openingsklassieker van het wielerseizoen, Milaan-San Remo, eindelijk weer eens door een Italiaan zou worden gewonnen. Een tiental kilometers voor de ook aan de Nederlanders zo bekende Rivièraplaats hadden Franco Balmanion en Vittorio Adorni gezamenlijk de leiding.
Niets scheen een Italiaanse triomf in de weg te staan. Elf jaar achtereen hadden Fransen, Belgen en Spanjaarden de eer in San Remo voor zich opgeëist en dat was de fanatieke „tifosi” bepaald niet naar de zin. Kort voor het laatste obstakel van de „Primavera”, de lastige Poggio di San Remo, voegde zich een kleine blonde coureur bij het tweetal.

Arie den Hartog, 23 jaar en 2e jaars beroepsrenner, wint Milaan – San Remo, ploegmaat van Jacques Anquetil, vóór Vittorio Adorni.

Het was de 23-jarige Zuidlander Arie den Hartog, een van de grootste beloften van de Nederlandse wielersport. De Italianen zagen onmiddellijk het gevaar in. Om beurten poogden zij de „Olandese” van het wiel te rijden. Den Hartog, die gemakkelijk klimt, verloor zijn tegenstrevers echter geen moment uit het oog. Toch leek hij, bepaald geen sprinter-bij – uitstek, kansloos in de finale op de brede en snelle Via Rome.

Op het laatste, 250 meter lange gedeelte trokken de Italianen de spurt aan. Zij probeerden daarbij Den Hartog tussen zich in te krijgen. De slimme Zuidlander speelde het spel echter meesterlijk. Op de laatste 50 meter kwam hij onweerstaanbaar buitenom. Vlak voor de duizenden enthousiaste toeschouwers haalde hij centimeter voor centimeter in. Tien meter voor de finish stond het resultaat vast. De 56-ste Milaan-San Remo was voor de eerste maal door een Nederlander gewonnen.

In zijn tweede seizoen als prof kwam Den Hartog, in zijn amateurtijd al een klasse-renner en vorig jaar opmerkelijk in het prof milieu debuterend, tot zijn eerste grote overwinning.

De Primavera heeft overigens weer aangetoond, dat de uitblinkers uit Parijs-Nice — de eerste grote etappekoers van het seizoen — de meeste kans op de overwinning hebben. Den Hartog, die al in de Ronde van Sardinië tot opvallende prestaties kwam en in Parijs-Nice vervolgens de aandacht van de kenners op zich vestigde met een zesde plaats, was door velen al als een van de favorieten getipt. De Italianen rekenden vooral op „coming men” als Italo Zilioli en Gianni Motta om aam de al elf jaar durende reeks van nederlagen een eind te maken.
Rik van Looy werd eens te meer een grote verliezer. De meervoudige wereldkampioen, die met zijn overwinning in de Ronde van Sardinië al vroeg in vorm leek, wenste niet in Parijs-Nice te starten en trainde met zijn Solo’s aan het Gardameer. Hij eindigde ontgoocheld in het grote peloton. …

Niet minder dan 153 renners startten voor de 237 kilometer zware rit. Hoewel het aanvankelijk droog was, bleef het gedurende het eerste gedeelte mistig en koud. Onder de grote afwezigen bevonden zich Jacques Anquetil, kopman van Ford Gitane en dus van Den Hartog, ex-wereldkampioen Benoni Beheyt, de juist donderdag ziek geworden Rudi Altig, onze eigen Amstelveense alles-kunnende troef Peter Post en de winnaar van 1963, de Fransman Joseph Groussard. Dat nam niet weg dat alles bij elkaar een imposant rennersveld om, half tien ’s morgens op weg ging naar het grote avontuur.

Daarbij maren alle Italiaanse favorieten. De Azzuri hadden om een overwinning gesmeekt. Was de opzet van Milaan- San Remo niet veranderd in het voordeel van hun landgenoten? Hadden zij in Michele Dancelli, Gianni Motta en Italo Zilioli niet uitblinkers uit Parijs-Nice? En outsiders als de „herboren” Romeo Venturellie de Giro-revelatie Franco Bitossi, Vito Taccone, Guido de Rosso en jonge renners als Durante, Vigna, Sambi en Zadegu waren op hun bekende wegen toch zeker in staat tot een verrassing?

Het eerste gedeelte van de koers kenmerkte zich uiteraard door vele ontsnappingspogingen die echter – terecht – niet serieus werden genomen. Gevaar dreigde er pas toen vlak voor de top van de eerste col (Col de Turchino na 124 km) Franco Bitossi demarreerde. In de snelle afdaling voerde de Italiaan zijn voorsprong voortdurend op en enkele kilometers verder lag het peloton, dart Venturelli door een valpartij was kwijtgeraakt, al op 50 seconden.

Dat Arie den Hartog z’n latere zege verdiende, blijkt wel uit het feit, dat juist de goedlachse Eilander de tegenaanval organiseerde. Met die hulp van o.a. Dancelli, Hoevenaars en Francisco Gabica werd het verschil steeds geringer en bij Varazze (164 km) gaf de viervoudige etappewinnaar van de Giro 1964 zich gewonnen. Even later streek ook het door valpartijen – het was lichtjes gaan regenen – uitgedunde peloton op de kopgroep neer.

Lees het Limburgs Dagblad van 20 maart 1965

Na deze opwindende passage bleef het even rustig in de meute. Want de dit jaar voor het eerst als prof rijdende Brabander Jos van der Vleuten was de promotor van de tweede belangrijke aanval.
Samen met Julien Stevens, Jan Boonen, Edgar Sorgeloos, Jean Stablinsky en een handvol Italianen, omder wie Sambi en Enzo Moser, bouwde de Mierlohouter een voorsprong op.Toen ook Dancelli een geslaagde sprong naar de vluchters deed, achtte die onvermoeibare Den Hartog het opnieuw tijd om in te grijpen. Ditmaal vond hij de Spanjaard Perez Frances aan zijn zijde gevolgd door Adorni. Het achtervolgende groepje bevatte louter grote namen: Motta, Adorni, Dancelli, Jan Janssen, Perez Frances, Poulidor, Taccone, Durante, Mugnaini en natuurlijk Den Hartog. Alleen de laatste had reserves genoeg om de vluchters te bereiken, het slot kent u.

1. Arie den Hartog (Ned) in 6h 53′ 32″
2. Vittorio Adorni (Ita)
3. Franco Balmamion (Ita)
4. Rolf Wolfshohl (Ger) à 51″
5. Willy Vannitsen (Bel) à 55″
6. Jan Janssen (Hol)
7. Franco Cribiori (Ita)
8. Guido Reybrouck (Ita)
9. Gianni Motta (Ita)
10. Flaviano Vicentini (Ita)

Ab Geldermans werd, eveneens in dezelfde tijd, 40ste ex aequo geklasseerd. Jos van der Vleuten en Cor Schuuring eindigden, met een achterstand van 6.54, resp. als 80ste en 81ste.

Door zijn zege in Milaan-San Remo bezet Den Hartog meteen de eerste plaats in het klassement Super Prestige Pernod, de belangrijkste geldprijs van het seizoen. Zijn kopman van de Ford-Gitane-ploeg, Jacques Anquetil, is door diens zege in Parijs-Nice tweede. 1. Den Hartog 60 punten 2. Anquetil 55 punten 3. Adorni 40 punten 4. Balmanion 30 punten 5. Altig 25 punten.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.