Österreich-Rundfahrt 1968
Nederlandse aangelegenheid in Oostenrijk
Jan Krekels groot triomfator
Na zijn overwinningen in verschillende Nederlandse klassiekers was het Krekels gelukt een voorlopige kroon te zetten op zijn amper vierjarige loopbaan als wielrenner door een indrukwekkende zege in de Ronde van Oostenrijk. Na René Lotz, Jan Pieterse en Rini Wagtmans was hij de vierde Nederlander die deze zware, bijna 1600 kilometer lange etappekoers — de eerste grote ronde na die van Olympia waaraan hij deelnam — op zijn naam schreef.
„Het is zeker zwaar geweest”, geeft Jan eerlijk toe. „Het heeft vrijwel aan één stuk door geregend, behalve de laatste dag en iedere etappe weer waren er heuvels en bergen te beklimmen.”
Toch heeft Krekels juist in die bergen zijn slag geslagen. „Ja, dat was op de Grossglockner. Op de top had ik drie minuten achterstand, maar alle concurrenten lagen achter mij en toen heb ik me maar gewoon laten vallen. In de afdaling heb ik ze allemaal gepakt. Het gekke was: hoe hoger ik klom, des te gemakkelijker ging het. Het was behoorlijk koud en dat heb ik graag.”
Jan Krekels, de winnaar van de Ronde van Oostenrijk werd in zijn woonplaats Born uitbundig gehuldigd. De krans en een aantal bekers waren de in Oostenrijk gewonnen „trofeeën”.
Hoe koud het was blijkt uit de stapels foto’s die Jan mee naar huis bracht. Te midden van de eeuwige sneeuw rijden enkele renners in een majestueuze omgeving met Jan Krekels voorop. „Ik reed het liefste van voren, dan kon ik me het beste verdedigen”, zegt hij zonder enige opsmuk, daarbij in het midden latend dat die strijdwijze enorme veel vraagt. Krekels maakte zijn woorden waar. Betekende dit dat Limburg een tweede Jan Nolten had gevonden? Hij lacht er om. „Dat wil ik niet beweren, maar het ging inderdaad wel heel lekker.”
„Mijn ploegmakkers hebben me prachtig geholpen. Zij hebben veel kopwerk voor me gedaan en het tempo bepaald. Wanneer er een kopgroep ontstond, waren zij er steeds bij om het tempo te drukken. Het waren voorbeeldige ploegmakkers. Deze sfeer is er ingebracht door onze ploegleider Janssen. Hij had het slim gespeeld. Met veel loftuitingen had hij in Oostenrijk de komst van Olympia-Tourwinnaar Leen de Groot aangekondigd. Hij stempelde hem tot favoriet en repte met geen woord over mij. Men lette niet op me en de eerste de beste rit was het meteen al raak. Ik werd tweede. Als ik niet gehinderd was, had ik al direct de gele trui gegrepen. Toen ik eenmaal dat ding om mijn schouders had, was dat stuk textiel enorm zwaar. De Oostenrijkers gingen samenwerken om mij uit de trui te fietsen. Op de Grossglockner zullen we je wat voor de ogen draaien, kreeg ik van hen te horen. Ik werd er nerveus van. Gelukkig viel alles nogal mee. In plaats van tijd te verliezen, zette ik hen nog op een grotere afstand. Het klimmen ging heerlijk en bij het dalen liep ik alsmaar op mijn collega’s uit. Het was toch wel gevaarlijk. Het zicht was soms niet meer dan een meter of twaalf. Ik heb alsmaar op die gele streep op het wegdek gekeken. Angst had ik niet, maar af en toe heb ik toch maar stiekem een kruisteken gemaakt als ik beneden was.
„Iedere dag moest ik voor de televisiecamera verschijnen om mijn relaas te doen. De eerste keer liep het niet al te best, maar daarna raakte ik er bedreven in. Voor de radio heb ik talrijke keren commentaar moeten geven. Het Oostenrijkse volk heeft hij de overwinning van harte gegund. Ik werd spontaan gehuldigd. Het leukste vond ik de reactie van een 11-jarig meisje. Zij had op witte stof een beker geborduurd met mijn en haar naam er in. Die tweede plaats in de tijdrit heeft mij bijzonder veel plezier gedaan. De Ronde van Oostenrijk is heel iets anders dan een Olympia-Tour. Elke etappe is langer dan 200 km. Er moet kilometers lang worden geklommen. Daar moet je alleen tegen de concurrentie vechten. Veel renners bezweken door de aanhoudende hitte Leen de Groot had te kampen met aanhoudende kramp. We vonden ’t jammer, want nu moesten we met minder mankracht de Oostenrijkse aanvallen afweren. Mijn vrienden hebben me echter geen moment in de steek gelaten. Vooral Henk Van der Vught was ’n meesterknecht. Hij had deze ronde verleden jaar al gereden en maakte me iedere dag opmerkzaam op geniepige trajecten of gevaarlijke belagers”
We lezen het Limburgs dagblad van 17 juni 1968:
In de schaduw van de aloude Sint Stefans toren in Wenen klonk zondagmiddag het „Wilhelmus” ter ere van Jan Krekels. Nog eenmaal moest de man uit Born, die negen dagen lang het fel begeerde leiderstricot in de Ronde van Oostenrijk droeg, een huldiging ondergaan. Met een levensgrote lauwerkrans om de schouders stond de 20-jarige Jan op de hoogste trede van het erepodium als eindoverwinnaar van een ronde waarin de Nederlandse équipe volledig de toon aangaf. Immers Jan Krekels zorgde niet alleen voor de overwinning in het algemeen klassement, hij sleepte ook de eerste plaats in het puntenklassement in de wacht. En alsof dat nog niet voldoende was: de Nederlandse ploeg, onder aanvoering van Jan Krekels, greep met goot vertoon van overmacht de zege in het algemeen ploegenklassement.
In de twee laatste etappen etaleerde Jan Krekels nog eens overduidelijk zijn grootse vorm. Hij liet niets aan het toeval over en overzag als een veldheer hat slagveld. Alleen voor de onbekende goden, die geen rol van betekenis vermochten te spelen in het algemeen klassement, kende de Limburger nog pardon. Iedere andere coureur die Jan Krekels kon bedreigen werd door hem zelf tot de orde geroepen, dan wel door zijn trouwe ploeggenoten Henk van Vught en Wim Prinsen.
In de achtste etappe, die de karavaan zaterdag over een afstand van 155 km van Klagenfurt naar Graz voerde kregen de „kleintjes” toestemming een graantje mee te pikken. Drie Oostenrijkers, Schaïtielbauer. Hummenberger en Frisch, konden daarvan het meeste profileren.
In een tropische regenbui ging dit drietal tenslotte uitmaken wie voor de ereplaatsen in aanmerking zou komen. Het was Schattelbauer die de zege kon opeisen vóór zijn landgenoten Hummenberger en Frisch. In deze rit kon Jan Krekels het zich permitteren met een achterstand van bijna zes minuten op de winnaar tiende te arriveren, omdat hij zich in gezelschap bevond van zijn grootste rivaal de Oostenrijker Georg Postl. Laatstgenoemde was eigenlijk nog slechts da enige overgebleven concurrent voor Jan Krekels. Vrijdag kreeg namelijk de Pool Polewiak, die derde in het algemeen klassement stond, een tijdstraf van twee minuten en een geldboete van 200 Oostenrijkse shilling (circa 12 euro), omdat hij zich had laten voorttrekken. Daarmee verdwenen de illusies van de Pool — voor zover nog aanwezig — volledig naar het hiernamaals.
Dan de slotetappe van zondag, van Graz naar Wenen (229 km), niet meer veel „vuurwerk” te zien zou geven lag voor de hand. Jan Krekels zag weer toe, dat er geen verrassingen uit de bus konden komen. Daartoe behoefde hij alleen nog maar Georg Postl in de gaten te houden. Aan de finish in Wenen diende zich tenslotte de Ilaliaan Sanantonio als eerste aan. Vijfentwintig seconden later meldde zich de Oostenrijker Pruschka en vervolgens diens landgenoot Rothauer. Jan Krekels bevond zich, samen met Wim Prinsen en Henk van Vught, in een groep die ex-aequo op de tiende plaats werd geklasseerd. Daarmee was voor de Limburger de buit in het individueel en puntenklassement binnen en voor de Nederlandse equipe, die na het uitvallen van Leen de Groot nog slechts uit drie man bestond, de zege in heft algemeen ploegenklassement een feit.
De uitslag van de achtste etappe-luidde :
1. Schattelbauer (Oost.) 155 km in 3.54.19 (mat bonificatie)
2. Hummenberger (Oost.) 3.54.34 (met bon.)
3 Frisch (Oost.) 3.54.49
4. Günther Schwab (Oost.) 3.56.4
5. Robert Csenar (Oost.) 3.59.47
14. ex aequo. O.a. Czeslaw Polewiak (Polen), Georg Postl (Oost.), Jan Krekels (Ned.) en Wim Prinsen (Ned.) allen in 4.00.07
29. Henk van Vught (Ned.) 4.00.20
De uitslag van de laatste etappe luidde :
1. Sanantonio (It.) 5.37.43 (inclusief bonificatie);
2. Pruseha (Oost.) 5.38.23 (inclusief bonificatie)
3. Rothauer (Oost) 5.38.39
4. Treis (Lux.) 5.40.27
5. Köcher (W-Dld) z.t.
6. De Mol (Belg.) 4.41.09
10. ex aequo: o.a.: Prinsen (Ned.), Krekels (Ned.), van Vught (Ned.).
Eindklassement :
1. Krekels (Ned. 41.08.45;
2. Postl (Oost.) 41.12.52;
3. Polewiak (Pol.) 41.18.40;
4. Janssens (Belg.) 41.19.10;
5. Spaniniger (Zuidsl. 41.20.08;
6. Csenar (Oost.) 41.20.59;
9. van Vught (Ned) 41.23.31;
12. Prinsen (Ned.) 41.24.15.
Puntenklassement:
1. Krekels (Ned.) 78 punten;
2. Csenar (Oost.) 67; 3. Maggioni (II.) .48;
4. Schattelbauer (Oost.) 41;
5. Van Vught (Ned.) 41.
Ploegenklassement:
1. Nederland 122.15.45
2. Steiermark (Oostenrijk) 122. 44.08
3 Polen 122.47.00
Paas-zaterdag 14 juni Ronde van Sibbe
Het wielercomité van Sibbe, dat al vele jaren met succes cyclo-crosswedstrijden organiseerde, houdt zaterdagmiddag een wielerronde van amateurs, nieuwelingen en adspiranten. Op een fraai, 2300 meter lang circuit zal deze Ronde van Sibbe plaatsvinden en een groot aantal renners zal er aan deelnemen.
Het aantal inschrijvingen was zo groot dat vele renners teleurgesteld moesten worden. We vragen ons af of het niet hoog tijd wordt dat organisatoren in hun programma twee nieuwelingenwedstrijden gaan opnemen anders zullen elke week opnieuw vele van deze renners langs de kant moeten blijven staan.
Om 13.00 uur bijten de adspiranten de spits af van de Sibber wielerronde en opnieuw zal het er spannend toegaan. Tot de favorieten behoren ondermeer Dohmen, Keijers, Klinkers, Spronkmans en Vasmeer.
De nieuwelingen gaan om 13.45 uur van start en ook hier zijn een groot aantal kanshebbers voor de zege. We noemen o.a. Deckers, Dohmen, Hendriks. Meijs, Koken, Koot, Schetters, Sijen, Driessen en Odekerken.
Het hoofdnummer, de amateurrace, begint om 15.00 uur. Naast vrijwel alle bekende Limburgers, onder wie Harings, Knubben, Leenders, Vrancken, van Pol, Krekels, Keybeck en verder de Belgen Geelen, Monseré en De Vlaeminck.
