Tag Archives: Jan Krekels

2018-04-19 boekpresentatie “Janssen 68”

Posted on by
2
Boekpresentatie

“Janssen 68”

Het nieuwe boek van sportjournalist Raymond Kerckhoffs en fotograaf Tonny Strouken

V.l.n.r: Raymond Kerckhoffs, Christian Prudhomme, Jan Janssen & Tonny Strouken

Tour de France 1968 in een notendop: ‘Niets wijst er op dat Janssen de 55e editie van de Tour gaat winnen. Op de slotdag staat hij slechts derde in het klassement, op 16 seconden achterstand van de Belgische geletruidrager Herman Van Springel. Maar in de afsluitende tijdrit naar de wielerbaan van Vincennes in Parijs buigt Janssen de achterstand om in een voorsprong van 38 seconden. Van Springel redt het niet en moet genoegen nemen met de tweede plaats in het eindklassement. Huilend neemt Janssen de huldiging door supporters in ontvangst en krijgt het geel om de schouders.’

Jan Janssen vertelt over zijn Tourzege

Om te sfeer van 21 juli 1968 nog eens op te roepen enkele bewegende beelden (Ik heb er zelf vorig jaar geknutseld met de beschikbare beelden, deels in kleur !!), van de laatste rit en huldiging van de Tour de France winnaar Jan Janssen in 1968. TdF1968, 22ème étape B, Melun-Paris La Cipale (C.L.M.), 55,2 KM. 21 juillet Jan Janssen, le premier hollandais Terminé le Parc des Princes. Pour la première fois, le Tour de France s’achève dans le bois de Vincennes, au vélodrome de la Cipale:

Op uitnodiging van Tonny, ik sprak hem vorige week bij de Amstel Gold Race, was ook ik aanwezig bij de boekpresentatie. Uiteraard veel wielercoryfeeën present, ik zag en sprak o.a. Ab Geldermans, Jo de Roo, Christian Prudhomme, Bennie Ceulen, Ben Koken, Jan Krekels, Hub en Ger Harings, Hennie Kuiper, Cor Schuring etc, bijgaand enkele beelden van de presentatie.

Liefst 68 foto’s uit het rijke archief van Strouken en bijpassende teksten wordt de spannende Ronde van Frankrijk nog eens herbeleefd. Niet alleen de ontknoping op de wielerbaan in het Bois des Vincennes was spectaculair; drie weken lang gebeurden op de Franse wegen de meest gekke dingen. Met slechts drie ploegmaten aan zijn zijde wist Janssen vanuit een outsiderpositie heel verrassend deze Tour de France op zijn naam te schrijven. Ik heb nog ergens een grammofoonplaat liggen met het radioverslag en op de B kant, of was dat nou net de A kant een lied van Ted de Braak, dan nu een gouden herinnering bekroond met een boek met de prachtige titel “Janssen 68”, ge wel dig !

Tonny Strouken, Raymond Kerckhoffs

Wielerman en Sportfotograaf Tonny Strouken (1936) reisde in zijn carrière, sinds het WK van 1948, met zijn fotocamera de wereld rond in opdracht van alle grote dagbladen en sportmagazines. Hij behaalde diverse internationale fotografieprijzen, o.a. een kleinood als de zilveren camera.

Tonny Strouken, Raymond Kerckhoffs

Raymond Kerckhoffs volgt al dertig jaar lang als toonaangevende sport- journalist voor o.a. De Telegraaf het peloton over de hele wereld op de voet.

Tonny Strouken, Raymond Kerckhoffs

In 1968 volgde Tonny Strouken vanaf de motor de hele Tour de France in het kielzog van Jan Janssen. Hij kent de Zuid-Hollander al vanaf 1956 toen hij foto’s maakte van het criterium in Wijnandsrade voor aspiranten, dat door Janssen gewonnen werd.

Jan Janssen en Christian Prudhomme

21 juli 1968.  In het Bois des Vincennes in Parijs wint Jan Janssen, als eerste Nederlander, de Tour de France. Niet ver van die bewuste wielerbaan in de Franse hoofdstad kijkt een zevenjarige Franse jongen zijn ogen uit. Hij ziet voor het eerst beelden van de Tour de France, het is Christian Prudhomme. Die zevenjarige jongen van toen, de huidige directeur van de Tour de France, reikte het eerste exemplaar van een boek over die bewuste Tour uit aan Janssen. “Ik was bij thuis bij mijn ouders, zag Jan Janssen de Tour winnen op onze zwart-wit televisie. Het waren de eerste beelden ooit die ik zag van de Tour de France”…

Emoties bij Jan Janssen en Christian Prudhomme, vrienden voor het leven

Vanwege zijn goede relatie met Janssen was Strouken in staat om tijdens deze voor Nederland historische Ronde van Frankrijk unieke beelden van Jan te maken.

“Janssen 68” kan besteld worden via info@parkhotelvalkenburg.nl  met vermelding van uw NAW-gegevens en het aantal boeken dat u wenst te ontvangen. Het boek kost trouwens €39,50
Zie hiervoor ook: parkhotelvalkenburg boekpresentatie jan janssen 68

Mijn gesigneerd exemplaar met opdrachten/ handtekeningen van Raymond Kerkhoffs, Christian Prudhomme, Jan Janssen, Tonny Strouken en Ab Geldermans 

Ab Geldermans toont de voorlopige samenstelling van de ploeg voor de Tour van 68

Jos van de Mortel opende de presentatie

De boekpresentatie Jan Janssen 68, aandacht voor mooie anekdotes …

Emile Peerenbooms, Hennie Kuiper

Christian Prudhomme

Christian Prudhomme

Video van André Jansen (WAF): Ab Geldermans, Arie den Hartog, Eddy Beugels, Gerard Vianen en Huub Zilverberg over Jan Janssen en de Tour de France van 1968:

Tour de France 1968 op WAF

Ab Geldermans, Arie den Hartog, Gerard Vianen, Eddy beugels, Jan Janssen en Huub Zilverberg over TdF 1968.

Geplaatst door André Jansen op donderdag 24 maart 2016

 

Christian Prudhomme, Jan Janssen

Raymond Kerkhoffs, Christian Prudhomme, Jan Janssen, Tonny Strouken

Raymond Kerkhoffs, Christian Prudhomme, Jan Janssen, Tonny Strouken

Raymond Kerkhoffs, Christian Prudhomme, Jan Janssen, Tonny Strouken

Raymond Kerkhoffs, Christian Prudhomme, Jan Janssen, Tonny Strouken

Zonder die laatste tijdrit van Melun naar Parijs was het leven van Jantje heel anders gelopen. Voor hij die dag aan de start kwam, had Janssen een achterstand van 16 seconden op de Vlaamse geletruidrager Herman van Springel, die als een betere tijdrijder werd beschouwd. Bovendien had hij slechts een voorsprong van 1 minuut 40 op de uitgesproken tijdritspecialist en houder van het werelduurrecord Ferdinand Bracke, die opmerkelijk goed de bergen doorgekomen was. Niets wees daarom die zondagochtend in Melun op een Hollandse tourzege. Toch geloofde Janssen erin, getuige zijn opmerking tegen Trouw-verslaggever Frans Nypels: „Nog nooit heb ik zo dicht bij de verwezenlijking van mijn ideaal gestaan. Dacht je nou werkelijk dat Jan Janssen zich de kaas van het brood laat eten?” En zo gebeurde het. Janssen reed als een ’dolle stier’ en had na afloop in het Parc des Princes 38 seconden voorsprong op Herman van Springel en zelfs 3 minuut 3 op Ferdinand Bracke. Hij huilde van geluk en kon op het moment dat hij zijn vrouw Cora met dochter Karin (’Die kleine had een heel leuk jurkje aan’) in haar armen zag niets anders uitbrengen dan: „Cora, kind, ik heb ’m!” en „Karin, papa heeft de Tour gewonnen!” trouw.nl

Jan Janssen

50 jaar terug in de tijd… Na-Tour portret, op bezoek bij Jan en Cora Janssen, 1968, 😉):

Als Jan vertelt is het muisstil, v.l.n.r: Coby Strouken, Jos van de Mortel, Tonny Strouken, Koos Tacx, Sophie Tacx, Cora Janssen en Ab Geldermans

Nederlandse Tour de France ploeg uit Breda naar Vittel vertrokken. Jan Janssen in gesprek met ploegleider Ab Geldermans

Uiteraard had Jan zijn wollen gele trui uit 1968 bij zich, wol was duidelijk niet geschikt voor het rijden in de regen

Toen Janssen in de Pyreneeën tijdens de beklimming van de Tourmalet meer dan drie minuten verloor op zijn belangrijkste concurrenten Poulidor en Bracke, leek de Ronde verloren. Maar langzaam maar zeker veroverde Janssen terrein terug (Poulidor viel in de veertiende rit naar Albi en stapte later af) en toen hij in de laatste Alpenrit in Sallanches als vijfde eindigde, vertrouwde hij NOS-verslaggever Jean Nelissen uitgeput toe: „Ik heb mijn Tour gered.” Dat was zo, al kon hij toen niet vermoeden dat een onbekende renner op de voorlaatste dag nog bijna roet in het eten zou gooien. Maar toen ook de onbekende André Poppe sneuvelde, kon het echt niet meer fout gaan.  trouw.nl

De eerste Nederlandse Tour winnaar ooit….

Hub Harings, Jo de Roo

Bert van Marwijk, zo als bekend ook een wieler-enthousiast, ook present..

Janssen 68, ontspanning met een hapje en een drankje

Herinnering aan juni 2015, Parkhotel Valkenburg Expositie over Historische Tour de France 1968:

 

2018-02-23 VCVH TopParken sportcafé Schin op Geul

Posted on by
Reply
De seizoensopening 2018 met de “Vrienden Club van Honderd”.
Sportcafé bij Brasserie Woodz in Schin op Geul.

met Ken Heugen en Wim van Duivenbode bij WOODZ.

Restaurant Woodz (eigenaar wielerenthousiast Ken Heugen) met de jarige gastheer Wim van Duivenbode, Columnist Wiel Verheesen, gespreksleider Peter Bouwels die op het podium de wielerkampioenen Jan Krekels en Reinier Honig interviewde, bijgaand een kleine sfeerimpressie en een samenvatting van het gesprek met oud-Maastrichtenaar Reinier Honig, aandacht voor de Olympische medaille van Jan Krekels en de toespraak van Wiel Verheesen.

Vrienden Club van Honderd opening wielerseizoen 2018, Sportcafé bij Brasserie Woodz in Schin op Geul. — met Reinier Honig, Peter Bouwels en Jan Krekels bij WOODZ.

Verjaardagscadeau voor Wim van Duivenbode, Giclee Tom Dumoulin gemaakt door Miriam Vleugels - Visual Artist uit Kerkrade. 

De prachtige Giclee’s van Tom Dumoulin zijn trouwens nog te koop !! 
Binnen 2 weken zijn er al 40 stuks verkocht van het te verkopen vastgestelde maximum van honderd stuks.

Sportfanaten vragen of wij er ook gewone posters van willen laten maken. Dit zal niet gebeuren. De Vrienden Club van Honderd hebben afgesproken dat er niet meer dan 100 stuks worden verkocht voorzien met handtekening van kunstenares Miriam Vleugels en profrenner Tom Dumoulin. Tevens zal Tom op de hoogte gehouden worden van de opbrengst die, geheel ten goede komt aan het amateur wielrennen. Ook op het mooie schilderij waarvan de giclee’s zijn gemaakt zijn al verschillende biedingen geweest. De teller staat nu op € 3500.- en ook als dit schilderij ten gelden word gemaakt zal t.z.t. alles terug vloeien naar de amateur wielersport. de giclee’s kosten per stuk € 100.- en kunnen alleen besteld worden via de email info@vcvh.nl met vermelding van telefoonnummer zodat u terug gebeld kan worden.
meer info:
https://www.vcvh.nl/nl/2018/01/update-van-de-100-stuks-giclees-tom-dumoulin/

Verjaardagscadeau voor Wim van Duivenbode, Giclee Tom Dumoulin gemaakt door Miriam Vleugels – Visual Artist uit Kerkrade. met Peter Bouwels en Wim van Duivenbode bij WOODZ

Stayerkampioen Reinier Honig: 

Over stoppen wil Honig absoluut nog niet denken. “Ik koers gewoon nog heel graag
Afgelopen maand prolongeerde Reinier Honig in het Sportpaleis Alkmaar zijn in 2017 veroverde nationale stayerstitel, bij het wielercafé gisteren in Schin op Geul vertelt hij openhartig over zijn ervaringen in de sport. Gespreksleider Peter Bouwels, de nieuwe voorzitter Wcl Bergklimmers valt met de deur in huis: “Reinier, je rijd zowel op de baan als op de weg, waar geef je de voorkeur aan?

— met Reinier Honig en Peter Bouwels in gesprek bij het Sportcafé bij Brasserie Woodz

Het liefst rijd ik op de weg, dat is toch het hoogst haalbare in onze sport en er is wat te verdienen, de baan ik leuk om erbij te doen. Van zo’n klassieker op de weg, daarvan gaat mijn hart harder kloppen, dat is toch het leukste om te doen, het liefst koers ik trouwens in de heuvels.

Ik reed een jaar bij Vacansoleil, ik had toen best een goed jaar maar op het laatst van het seizoen wist ik nog steeds niet of ik kon aanblijven bij de ploeg. De laatste koersen van dat seizoen reed ik in Italie; Piemonte en Lombardije. In Piemonte werd ik 5e en in Lombardije zat ik in de vroeg ontsnapping. De ploeg Acqua & Sapone wilde me graag hebben en bij Vacansoleil zou ik blij moeten zijn als ik mocht blijven, toen was de keuze snel gemaakt. Daar ben ik toen een jaar gebleven waarna ik overstapte naar Landbouwkrediet, het merk waar ik 2 jaar voor reed, hierna telkens nog een jaar voor Crelan-Euphony en Team Vorarlberg waarna de overstap kwam naar “Roompot – Oranje Peloton”. Je kreeg bij die ploeg één of twee jaar de kans om je te bewijzen, het was immers een opleidingsploeg, bedoeld om mogelijk door te stromen naar een grotere ploeg dan wel terug naar af.

Vrienden Club van Honderd Wielercafé 2018 bij TopParken in Schin op Geul. — bij WOODZ.

Ik was al 31 toen ik daar tekende. Ik heb er gewoon twee mooie jaren gehad en heb totaal geen hard feelings over het feit dat het contract niet verlengd werd. Afgelopen jaar reed ik weer voor Team Vorarlberg, de continentale ploeg, net een niveau onder Roompot, ik had hier meer tijd om op de baan te rijden. Dat ging zo goed dat ik in 2017 Nederlands stayer kampioen werd.

Ooit, in 2008, behaalde ik zilver in het Europees kampioenschap stayeren en dacht dat moet ik nog eens een keer rechtzetten, ik had dus een mooi doel voor dat seizoen. Helaas is het nog steeds niet gelukt om de titel te pakken want ik werd weer 2e. Ik zie het wel weer als een uitdaging voor het komende seizoen.

Trouwens toen ik naar het EK wilde het afgelopen seizoen bleek er bij de KNWU geen geld beschikbaar mijn reis en verblijf in Berlijn waar dit kampioenschap werd gehouden. Ik vond het maar raar, ik wilde best op eigen gelegenheid daar naar toe reizen maar wilde wel graag bij de selectie verblijven in het hotel, in verband met de verzorging, en onder andere de massage en zo, ik zag me niet op een hotelkamertje voor mezelf pasta koken enzo.

— met Reinier Honig, Peter Bouwels en Jan Krekels bij WOODZ.

Iemand zei “waarom begin je niet een crowdfunding actie”. Ik dacht het is best veel geld wat er nodig is want de gangmaker moest ook betaald worden. Uiteindelijk heb ik het toch gedaan maar ongelooflijk, binnen 17 uur was het geld bij mekaar…

Mijn gangmaker Jos Pronk, hij is net zo oud als ik, heb vroeger nog gekoerst Hij is het broertje van Matthé Pronk. In Alkmaar op de baan trainde ik, dat was altijd ’s avonds na 10 uur, want ik mocht daar eerder de baan niet op in verband met die uitlaatgassen. We hebben er flink getraind.

Ik ben weliswaar 34 jaar maar mijn ambities zijn om nog een paar jaar door te gaan, momenteel heb ik geen ploeg maar ik heb afgelopen winter wel getraind alsof eh…

Aanstaande Zondag ga ik Gent Staden rijden met “Wielerploeg Groot Amsterdam”, maar als morgen een koers is rijd ik gewoon mee voor de prijzen, dat weet ik zeker…

met Reinier Honig en Marc Lotz bij WOODZ.

Dit jaar 50 jaar geleden:
Mexico 1968, de Olympische Zomerspelen van de XIXe Olympiade.

Bij Sportcafé bij Brasserie Woodz in Schin op Geul mocht ik er in bijten. Het was echt niet nodig, het checken of hij wel echt was. Dit is de enige echte gouden Olympische medaille van Jan Krekels

Hij kijkt er met trots op terug de olympische spelen van Mexico 1968, er wordt ook nog vaak over gesproken. Ik reed destijds een jaar samen met zijn neven René en Carlo Kekels bij de amateur ploeg Boels Verhuur Benotto, zeker man, goeie maten van me, net als Jan.

1968 Summer Olympics gold medal Team time trial Joop Zoetemelk Fedor den Hertog Jan Krekels René Pijnen in Mexico-Stad.

Met Jan’s zege in OS ploegentijdrit op de weg, maar ook met zijn zeges in de Ronden van Oostenrijk, Limburg, Overijsel, en de omloop der Kempen. Het waren de mooie visitekaartje voor de overstap naar de beroepsrenners. Ronde van Zuid Holland meen ik ook nog.

Jan Krekels

Hij kreeg een mooi contract bij Caballero en de verwachtingen voor de neoprof waren hoog. Hij leefde naar de etappekoers Parijs Nice toe met grote verwachtingen maar 2 weken voor Parijs Nice werd Jan ziek. Toch startte Jan, maar het werd een deceptie, in de derde etappe staakte hij ontredderd de strijd. Thuisgekomen meteen naar bed, een vrij ernstige griep had (weer) toegeslagen. Hierdoor miste hij de klassiekers waar zijn zinnen op had gezet. Bijna twee maanden waren zo verloren voor hij weer langzaam opnieuw met trainen kon beginnen. Voor de Tour werd hij niet geselecteerd, maar wist later dat seizoen te midden van de Tourcracks toch de prestigieuze Acht van Chaam te winnen en een tweede plaats in de GP Fourmies.

Acht van Chaam 

Amstel Gold Race

In 1971 won hij de 19e etappe in de Ronde van Frankrijk en in 1972 won hij twee etappes in de Ruta del Sol en werd hij tevens eerste in het eindklassement. In 1977 werd hij tweede bij het Nederlands Kampioenschap op de weg achter Fedor den Hertog en voor Gerrie Knetemann. Die andere koersen waar hij zich liet gelden, ik moet ze eens op een rijtje zetten, daar zitten verbazende belevenissen bij.
Op 31 jarige leeftijd stopte hij met koersen, “we waren niet verzekerd en in die massasprints moest ik te veel risico’s nemen, het was niet verantwoord aangezien er financieel niet veel tegenover stond, maar spijt heb ik nergens van gehad, het was een mooie tijd die ik niet had willen missen. 

Mexico

Joop Zoetemelk, Fedor den hertog, Jan krekels en Rene Pijnen: Olympisch kampioen te Mexico

Mexico 1968 Joop Fedor Jan en Rene

Rene Pijnen: Als een trein spoorden de wielrenners over het stoffige Mexicaanse asfalt. "We zaten te sterven op de fiets, Vooral bij het begin van het tweede gedeelte hadden we het moeilijk. Ik zag de wereld voor een doedelzak aan. Steeds flitste het door me heen: 'Houden we dit vol of storten we in?' We kwamen er doorheen door elkaar goed te steunen en steeds maar weer de kop te nemen als iemand terugviel."

Tien kilometer voor de finish leek het noodlot toe te slaan. Fedor den Hertog moest met een lekke band afhaken. Het overgebleven trio ging verder en passeerde de witte kalklijn na twee uur, zeven minuten en 49 seconden. Daarna was het wachten op de binnenkomst van de concurrenten Zweden en Italië. Een klein half uur later bleken zij niet aan de tijd van Nederland te zijn gekomen.
http://www.olympischsporterfgoed.nl/cms/showpage.aspx?id=9944
column van Wiel Verheesen

Dit maal geen column maar een aantal persoonlijke herinneringen aan de koers als journalist. -met Wiel Verheesen bij WOODZ.

Door omstandigheden geen column van Wiel Verheesen dit maal maar naast enkele persoonlijke herinneringen aan de koers als journalist, Wiel is een onnavolgbaar specialist in anekdotes, had hij een rede waarbij hij de toehoorders iets op het hart wilde drukken.

Eerst was er aandacht op het nieuwe samenwerkingsverband tussen wedstrijdorganisaties in Limburg. Wiel benadrukte echter dat de verhouding tussen de huidige inzet van de organisaties voor bepaalde wedstrijden en de stimulatie van de aanwas van de Limburgse jeugd in de wielersport geheel zoek is.

Hij nam als voorbeeld het jaar 1968, vijftig jaar geleden, somde de Limburgse wedstrijden van dat jaar op. De “lopende Limburgse wieler-encyclopedie” noemde de 8 profkoersen dat jaar en de 30 amateurkoersen, noemde zelfs de namen van de winnaars, en wat voor winnaars, ik ga ze hier niet vermelden maar inderdaad, renners met grote status in onze sport.

Bij het Limburgs kampioenschap in Wijlre dat jaar 80 deelnemers bij de amateurs, 83 bij de nieuwelingen, 50 bij de aspiranten, totaal een 200 licentiehouders. Waar is die tijd gebleven? Hoeveel hebben we er nu? 20, 30? Er is werk aan de winkel !!

In verband hiermee noemde hij Ad Wijnands​ als groot voorbeeld. De naar zijn mening ondergewaardeerde crack van weleer, die toch tientallen internationaal vermaarde wedstrijden won, is nog steeds bezig met de begeleiding en ontwikkeling van de Limburgse jeugd in de wielersport. Petje af voor een dergelijke inzet, het is echter broodnodig! Wiel: “kijk, dat zijn de mensen waar we het van moeten hebben”. We wensen Adje spoedig herstel toe, we vernamen van Wim van Duivenbode dat hij, helaas, toch weer kwakkelt met zijn gezondheid. We wensen Ad veel sterkte en courage toe !!
pk

Vrienden Club van Honderd met het wielerseizoen 2018 bij TopParken in Schin op Geul. John Ramakers vertelt over de plannen van wielervereniging Maaslandster — met Wim van Duivenbode en John Ramakers bij WOODZ.

Vrienden Club van Honderd Wielercafé 2018 bij TopParken in Schin op Geul. — bij WOODZ.

 

1971-06-20 Nederlands wegkampioenschap profs Valkenburg

Posted on by
1

Joop Zoetemelk, een waardige kampioen.

De 24-jarige wielerprof uit Rijpwetering behoorde bij die groep van dertien renners, die zich in de tweede ronde van het bijna tien kilometer lange circuit afscheidde van het peloton. Als makkers had hij Eef Dolman en Wim Bravenboer bij zich, maar van dit tweetal heeft de bruisend enthousiaste Zoetemelk in zijn 170 kilometer durende strijd tegen zes vertegenwoordigers van Pellenaars’ Goudsmit-Hoff equipe pas in de slotfase van Eef Dolman de hulp gekregen waarop hij recht had. Toen Zoetemelk namelijk op ongeveer vijftig kilometer voor het einde meesprong met de taaie Wim Prinsen, was het Dolman, die de gretige Gerben Karstens de doorgang belette.

Joop Zoetemelk, foto Wiel Vasmeer

Zo kreeg het nationale kampioenschap een boeiend slot met het duo Zoetemelk in eerste linie. Karstens, afgeremd door Dolman, op anderhalve minuut, daarachter de „Franse” renners Janbroers (Peugeot) en Harry Jansen (Sonolor) met als bewaker Matthijs de Koning in de wielen. Heel even dreigden er moeilijkheden tussen de twee aan kop toen Prinsen weigerde deel te nemen aan het zware werk. “Kom op”, schreeuwde Zoetemelk. “Nee” antwoordde Prinsen. „Dan stop ik ook” dreigde de Mars-Flandriaman. „Dan wordt Karstens kampioen” repliceerde de kleinste man van Pellenaars. „Of Dolman”, brieste Zoetemelk. Dat was voldoende. Prinsen wist maar al te goed, dat vrijwel geen renner zo snel de meters van een stijgend parkoers neemt als Dolman. Prinsen zette zich opnieuw in de pedalen. Hij nam overmoedig de leiding bij de beklimming van de laatste Cauberg aan de top waarvan de finish lag. De slimme Zoetemelk trok zonder moeite mee omhoog om op ongeveer honderd meter voor het spandoek genadeloos toe te slaan.

Rini Wagtmans en Joop Zoetemelk, foto Wiel Vasmeer

Rene Pijnen en Joop Zoetemelk, foto Wiel Vasmeer

Evert Dolman en Jan Krekels, foto Wiel Vasmeer

Plaatselijk favoriet Ton Habets en Rini Wagtmans, foto Wiel Vasmeer

Voorbeschouwing

FAVORIETEN WEER OP CAUBERG

Strijd om de wielertitels wordt boeiender dan ooit

Limburgs Dagblad 12 juni 1971

Zondagmiddag om 1 uur gaan de beroepsrenners van start voor jaarlijkse koers waarbij het Nederlands kampioenschap te verdienen of te verdedigen valt. Op de Valkenburgse Cauberg- Op een parcours dat door de jaren heen wereldvermaardheid heeft verworven. Een helling van 12 procent die als de grote „brokkenmaker” kan fungeren. Ken helling ook die vele wielercracks al de das heeft omgedaan. Of hen soms in één grandioze klap tot de top van de wielersport heeft gebracht.

Caubergcircuit NK 1971

Enkele jaren heeft de Adsteeg in Beek als een uitstekende plaatsvervanger gefungeerd. Er zijn daar in Beek adembenemende koersen gehouden. Uitstekend georganiseerd. Met duizenden toeschouwers. Maar Valkenburg hééft nou eenmaal die naam in de wielersport die de wielermassa doet vergeten dat ook andere plaatsen dan het Geulstadje in staat zijn evenement op dit niveau te organiseren. Valkenburg heeft namelijk de beschikking over een „beul” die zijn weerga in de vaderlandse wielersport niet vindt: de Cauberg.

deelnemerslijst NK 1971

Door, de keuze van het parcours is het uitgesloten dat het een saai koersje gaat worden. Ken Wim van Est, een Wout Wagtmans. kenners van het vak dus, voorspellen dat het juist dit jaar enorm zal gaan spannen. Het is niet doenlijk om een winnaar te voorspellen maar de namen van Gerben Karstens. Jan Krekels en Harrie Stevens springen toch duidelijk naar voren.

V.l.n.r: Harry van Leeuwen, Cees Rentmeester, Leo Duijndam, Jan Krekels, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Wim Wanders, Harrie Steevens, Rene Pijnen, Joop Zoetemelk, Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Mat Gerrits, Jan van Katwijk, Rini Wagtmans, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Als favoriet nummer 1 geldt echter de momenteel zeer sterk rijdende Wim Schepers. Wie gezien heeft met welk een gemak de coureur onlangs in Simpelveld de Hulsberg nam, hoe soepel Schepers daar dansend naar boven ging moet toegeven dat de man uit Meers-Elsloo ook op de Cauberg een beste kans maakt. Een hele beste.

Jos van der Vleuten, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Tino Tabak, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Direct na hem dient Joop Zoetemelk genoemd te worden. Hij steekt in grote vorm en behoort ook tot de betere klimmers. Evenals ook Rini Wagtmans. En dan is er nog altijd een zekere Jan Janssen. Deze coureur waarvan men zegt dat hij in zijn „nadagen” rijdt kan zeer zeker voor een verrassing zorgen. Jan Janssen werd wereldkampioen, Jan Janssen won de Tour de France. Hij fietste van de ene zege naar de andere. En nu, in 1971, is deze coureur, die gezegd heeft dat hij geen Tour de France meer zal rijden, al weer en nog altijd enkele malen in de voorste gelederen geëindigd. Jan Janssen, met een bijzonder sterke Limburgse supportersclub achter zich, geldt als de grote outsider voor dit kampioenschap.

V.l.n.r: Wim Prinsen, Joop Zoetemelk, Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Mat Gerrits, Harry van Leeuwen, Gerard Vianen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Er bestaat voorts ook nog een Goudsmit-Hofploeg. Met coureurs die als het moet allemaal uitstekend voor de dag kunnen komen. Het prijzenschema is zodanig dat elke coureur verdient. Zondag  20 juni  1971. Historische dagen voor Valkenburg. Omdat de kampioenschap er na dertien jaren terug van is. Topsport voor het Geulstadje.

V.l.n.r: Evert Dolman, Harry Jansen, Wim Prinsen, Joop Zoetemelk, Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Ben Janbroers, René Pijnen, Wim Bravenboer, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Dankzij het Limburgs Dagblad. In de eerste week van juni al was het op de Cauberg een wielrendrukte van belang: er werd en wordt getraind dat de stukken er af vliegen. Eén ding staat vast: de Cauberg heeft een egaal wegdek gekregen. Hetgeen de heer Goud van de KNWU de opmerking ontlokte: Hier vliegen de renners naar boven. Maar dat zal nog moeten blijken. Wij houden het toch meer op de uitspraak van oud-consul. de heer Pisters: de Cauberg is ook nu, moeilijker dan men denkt.

Rini Wagtmans, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Harrie Steevens, Wim Bravenboer, Mathijs de Koning, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

wedstrijdverslag

Nederlaag voor Goudsmit Hoff

JOOP ZOETEMELK STERKE KAMPIOEN

Limburgs Dagblad 21 juni 1971

Na het kampioenschap voor de Dames (winnares Keetie van Oosten- Hage) en de Amateurs (winnaar Jan Spetgens, lees het uitgebreide fotoverslag alhier) was het op zondag 20 juni 1971 de beurt aan de beroepsrenners. Joop Zoetemelk is een waardige en sterke landskampioen van de beroepsrenners geworden. Drie ronden voor het einde zei hij met Wim Prinsen de kopgroep van twaalf man vaarwel en eendrachtig samenwerkend bouwde dit tweetal aan een onoverbrugbare voorsprong welke bij het ingaan van de laatste de ronde anderhalve minuut bedroeg.

Links Leo Duijndam en Evert Dolman, Rechts Cees Stam en René Pijnen in actie op de Cauberg, foto Wiel Vasmeer

Aan het wiel van Prinsen ging Zoetemelk voor de laatste maal tegen de Cauberg op. Maar voor de kenners stond al vast wie dit duel ging winnen, bij het ingaan van de laatste steile bocht demarreerde de klimmer Zoetemelk en met een voorsprong van wel twintig meter op Prinsen ging hij zegevierend over de eindstreep. Veel later arriveerde een gedesillusioneerde Gerben Karstens, die beslag legde op de derde plaats voor Evert Dolman die zijn taak als hulp voor Zoetemelk weer voortreffelijk had gedaan.  Hoewel de strijd om de nationale titel niet tussen ploegen hoort en pleegt te gaan was het dat in feite wel al betrof het nu slechts twee groeperingen.

Ger Harings, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Jos van Beers, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Jan van Katwijk, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Gerard Vianen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Rini Wagtmans, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Het dertiental waaruit tenslotte de winnaar kwam en dat vanaf de vierde ronde de strijd heeft beheerst, bestond immers uit zes mannen van Goudsmit Hoff: Gerben Karstens, Harry Steevens, Cees Rentmeester, Mathijs de Koning, Wim Prinsen en Leo Duyndam terwijl Mars Flandria was vertegenwoordigd door het drietal  Joop Zoetemelk, Eef Dolman en Jan Bravenboer.

Valkenburger Ton Habets in actie op zijn Cauberg, foto Wiel Vasmeer

Dan waren er nog de eenlingen Harry Janssen van Sonolor Lejeune, Ben Janboers van Peugeot en René Pijnen van Bic. Eerder behoorde Cees Stam van Ketting ook nog tot de kopgroep, maar hij raakte achterop door materiaalpech en staakte tenslotte de strijd. In feite heeft het Mars-trio door beter koersinzicht het Goudsmit Hoff-zestal een duidelijke nederlaag toegebracht. Dolman en Bravenboer stelden zich volledig in dienst van hun beste troef Zoetemelk en deze deed het voortreffelijk. Hij was het, die alle demarrages meteen beantwoordde.

V.l.n.r: Gerben Karstens, Evert Dolman, Wim Bravenboer, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Daan Holst, Harrie Steevens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Jo Moonen, Gerard Vianen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Leo Duijndam, Wim Bravenboer, Harrie Steevens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Ben janbroers, Gerben Karstens, René Pijnen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: René Pijnen, Leo Duijndam, Evert Dolman, Gerben Karstens, Joop Zoetemelk, Harry Jansen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Cees Stam, Evert Dolman, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Gerben Karstens, Harry Jansen, Harrie Steevens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Rini Wagtmans, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Vijf ronden voor het einde begon Gerben Karsten aan een fel offensief, maar Zoetemelk bleef aan zijn wiel. Laatstgenoemde wist, dat hij met Karstens minder kans zou hebben op de eindzege en daarom deed hij ook geen kopwerk.

door Harry Theunissen

Limburgs Dagblad 21 juni 1971

Alle pogingen van het Pellenaars-zestal om Zoetemelk „onder het behang te plakken” liepen op niets uit. Toen Prinsen in de achttiende ronde demarreerde, zag Zoetemelk daar wél perspectief in. Aanvankelijk voelde Prinsen weinig voor een vlucht met de Mars-man, maar na een kort overleg met Zoetemelk besloot de discipel van de Pel het te wagen. En hij verloor. Karstens begreep wel wie van de twee koplopers het duel ging winnen. Hij stelde nog alles in het werk om het tweetal te achterhalen, maar hij kreeg Dolman aan zijn achterwiel en daardoor kon de Karst het gat niet meer dichten.

Henk Benjamins, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Zo kreeg de laatste fase van dit kampioenschap van de broodrijders nog een alleszins interessant slot dat de vijftienduizend toeschouwers met de grootste belangstelling volgden. Zoals gezegd, ontstond de definitieve afscheiding al in de vierde ronde. Wagtmans, Benjamins, Krekels, Serpenti, Van der Vleuten, Vianen en Van Leeuwen misten de aansluiting en hadden al vlug een achterstand van een minuut. Wagtmans probeerde nog weg te komen, maar de Molteni-man kreeg niet de minste steun en daarom viel hij uit.

Jos van der Vleuten, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Jan Krekels, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Ton Habets, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Daan Holst, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Gerard Vianen, Wim Prinsen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Wim Prinsen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

René Pijnen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Halverwege de wedstrijd, waaraan slechts 39 profs deelnamen, kwam het peloton nog tot op 35 seconden van de hoofdmacht, maar toen daar het tempo werd opgevoerd door demarrages van de Goudsmit Hoff-zes waren de achtervolgers op het zware parkoers met veel tegenwind maar gelukkig zonder regen, kansloos en liep hun achterstand op tot vele minuten, Jan Krekels was een van de velen die er geen heil meer in zag en afstapte.

Harrie Steevens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Mathijs de Koning, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Mathijs de Koning, Evert Dolman, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Harry van Leeuwen, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

René Pijnen, Harrie Steevens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

De achterhoede die meer dan een kwartier achterstand had, bestond uit het vijftal Holst, Gerrits, Van Deene, Van den Berg, en Aarts. Zij behoorden tot de 21 die de wedstrijd uitreden en daarmee een prijs van ongeveer honderd gulden verdienden.

Vanaf de 4e ronde vormde een kopgroep van 13 coureurs het verdere verloop van het kampioenschap

Joop Zoetemelk: „Cauberg mijn enige kans”

Die Cauberg was mijn enige kans om ooit kampioen van Nederland te worden. Als we volgend jaar weer ergens anders rijden, dan gaat de titel naar iemand als Peter Kissner”. Deze woorden van Joop Zoetemelk logen er niet om. Maar de kersverse kampioen bij de profs liet hierna onmiddellijk volgen, dat hij in de Ronde van Spanje veel routine had opgedaan in bergsprints.

v.l.n.r. Joop Zoetemelk, Eef Dolman en Mathijs de Koning op de top van de Cauberg, foto Wiel Vasmeer

„Daarom wist ik ook precies hoe ik Wim Prinsen moest aanpakken als het zo ver was. Op het vlakke stuk voor de laatste bocht wilde hij wéér niet overnemen. Maar hij moest volgens mijn plannen op kop rijden in de klim. Daarom bracht ik een kunstje in de praktijk, dat ik van Eric de Vlaeminck heb afgekeken. Ik versnelde, ging schuin links voor Prinsen rijden en toen hij aanzette, kneep ik heel even in mijn remmen. Prinsen schoot me toen voorbij. Hij moest nu wel omhoog. Ik heb erg goed op hem zitten letten.” In zijn rood-wit-blauwe tricot glunderde Joop Zoetemelk nog na over het slagen van zijn tactiek en verduidelijkte hierna hoe hij zijn rivaal tenslotte versloeg. „Na de laatste bult in de Cauberg schakelde ik naar een sprintversnelling en toen Prinsen dat zag zette hij aan. Daarna heb ik alles op alles gezet. Ik ging met 53×18 naar boven en schakelde een paar honderd meter voor het einde naar een versnelling van 53×13. Met alle kracht die ik in me had stoof ik naar boven en hierna was Wim Prinsen een verslagen man.”

Aan de voet van de Cauberg, vijf ronden voor het einde begon Gerben Karsten aan een fel offensief, Karstens leidt hier voor Wim Bravenboer, in de achtergrond Zoetemelk en Prinsen, foto nationaal archief

Gerben Karstens leidt voor Wim Bravenboer, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

HONDERDDUIZEND FRANCS VAN MARS-FLANDRIA
Leuk extraatje voor kampioen Zoetemelk
Wagtmans: „Cauberg grandioos parcours”

Sjefke Janssen, chef d’equipe van Mars Flandria’s amateurs was een van de gelukkigste mensen van het afgelopen weekeinde waarin het Limburgs Dagblad wielerminnend Nederland weer een Cauberg als wedstrijdmaker gebracht heeft. De man uit Elsloo was al méér dan content toen hij zaterdagmiddag bij de amateurstrijd de drie eerstaankomenden als “zijn” jongens kon feliciteren.

Wim prinsen, Joop Zoetemelk, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Wim prinsen, Joop Zoetemelk, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Zoetemelk springt halverwege de Cauberg, op ongeveer vijftig kilometer voor het einde, met de taaie Wim Prinsen mee, foto nationaal archief

Jefke Janssen voelde zich de koning te rijk toen hij, als groots “plaatsvervanger van Briek Schotte zondagmiddag bij de finish van de profs opnieuw een overbekende Mars-Flandria-figuur als eerste over de eindstreep zag gaan: een waardig kampioen in de eigenlijk te frêle figuur van Joop Zoetemelk.

Wim prinsen, Joop Zoetemelk, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Gerben Karstens, Evert Dolman, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Aanvankelijk voelde Prinsen weinig voor een vlucht met Joop Zoetemelk, maar na een kort overleg met de Mars-Flandriaman besloot de discipel van de Pel het te wagen. En hij verloor, foto nationaal archief

door Breur Loffeld

Zoetemelk een NAAM in de internationale wielersport.

Janssen: „Mars-Flandria had 100.000 Belgische franken extra uitgeloofd als een Mars-Flandriaan de titel kon wegsiepen. Joop reed enorm sterk. Hij had bovendien de niet te onderschatten steun van Eef Dolman en Wim Bravenboer. Twee jongens die alles uit hun kast verreden hebben om Joop te helpen. Zoetemelk heeft door deze overwinning enorm veel zelfvertrouwen gekregen. Joop gaat nu ineens op een heel andere manier naar de Tour de France dan alleen maar om zijn tweede plaats van verleden jaar te verdedigen”.

helaas geen goeie “Vasmeer” finishfoto van de nieuwe kampioen

Limburgs Dagblad 21 juni 1971: Daar gaat Joop, mede dank zij Mars kampioen bij de profs

De laatste meter voor Joop Zoetemelk, de nieuwe kampioen van Nederland op de weg voor beroepsrenners, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Rini Wagtmans voelde zich sterk. En was ook sportief: „Ik ben blij dat de trui bij een vedette terecht is gekomen. De naam Zoetemelk zegt echt wel iets in het buitenland. Overigens was het hier een formidabel parkoers. Ik hoop dat het volgend jaar de kampioenschappen weer hier op de Cauberg gehouden worden”.

In de laatste honderden meters naar de finish werd Wim Prinsen volledig verrast door de man uit Rijpwetering. Wim prinsen passeert de streep als 2e, foto nationaal archief

Brons voor Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Evert Dolman, 4e in de uitslag. Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Harry Jansen (5e), voor  Ben Janbroers (6e), Mathijs de Koning (7e) en René Pijnen (8e) Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

De eerste Limburger die zondag over de eindstreep ging was Harry Stevens: „Ik reed goed. Maar ik kreeg een lekke band toen de slag viel. Ik ben natuurlijk toch gedemarreerd om weer bij te komen, maar toen ik nog zo’n 50 meter van het kopgroep je was, reed ik wéér plat. En toch ben ik bij de kopgroep gekomen. En in de laatste ronde, het was of de duvel ermee speelde, kreeg ik opnieuw een kapotte band. Nou. dan ben je wel weg, hè? We zullen maar zeggen dat ik geen geluk gehad heb.”

Cees Rentmeester (9e) Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

WIELERSPORT NIET „DOOD”

De pessimisten hebben ongelijk gekregen. De pessimisten die de laatste maanden uitbazuinden, dat de Nederlandse wielersport op weg is naar haar graf. Zaterdag en zondag is op de even befaamde als beruchte Valkenburgse Cauberg het bewijs geleverd, dat de „levensgeesten” waarachtig nog niet zijn geweken. De tienduizenden, die ondanks de vaak erbarmelijke weersomstandigheden twee dagen de klim omzoomden, hebben kunnen constateren dat ook in ons land een wielerwedstrijd nog altijd een bijzonder boeiende bezigheid kan zijn.

door Will J. Poulssen

Joop Zoetemelk met zijn eerste (bij de profs behaalde) nationale kampioenstricot, foto’s Wiel Vasmeer

Joop Zoetemelk, van wie zo lang werd beweerd, dat hij o zo moeilijk in het offensief durfde te gaan, trotseerde op het Caubergcircuit niet alleen alle aanvallen, maar liet in de beslissende slotfase duidelijk zien, dat hij het eigen initiatief beslist niet schuwt.

Hij moest optornen tegen de aanvalsdrift van de mannen uit de „colonne” van Kees Pellenaars. Vooral tegen de kleine Wim Prinsen die van geen wijken wist en als snelle sprinter terecht door Joop Zoetemelk werd gevreesd. In de laatste honderden meters naar de finish werd de „vlo uit Hank” echter volledig verrast door de man uit Rijpwetering.

Enfin: twee dagen wielersport van hoog gehalte hebben bewezen, dat deze sport heus nog niet „dood” is. Dat was overigens niet in het laatst te danken aan bet Caubergcircuit. Na dertien jaar bleek overduidelijk, dat men voor een titelstrijd met allure en sfeer in het Geulstadje moet zijn. Het Limburgs Dagblad heeft dit met de organisatie van dit evenement duidelijk aangetoond. Met deze wetenschap verlieten de duizenden dan ook gisteravond de Valkenburgse contreien.

Zoetemelk op het hoogste schavot, verdient winnaar en tevens fl 5000,- rijker door de extra premie van Mars-Flandria, foto nationaal archief

Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

V.l.n.r: Wim Prinsen, Joop Zoetemelk, Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Op het podium tijdens het spelen van de nationale hymne, v.l.n.r. Wim Prinsen, Miss Limburgs Dagblad, Joop Zoetemelk en Gerben Karstens, foto nationaal archief

Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

Uitslag NK 1971 bij de beroepsrenners:

  1. J. Zoetemelk, Rijpwetering, 190 km in 4.49.04
  2. W. Prinsen, Hank
  3. G. Karstens. Prinsenbeek op 1.06
  4. E. Dolman. ‘s-Gravendeel op 1.12
  5. H. Janssen, Westzaan op 3.01
  6. B. Janbroers, Amsterdam
  7. M. de Koning, Scherpenzeel
  8. R. Pijnen. Woensdrecht
  9. C. Rentmeester, Ovezande op 3.05
  10. W. Bravenboer, Klaaswaal op 4.55
  11. H. Stevens. Elsloo op 5.08
  12. H. van Leeuwen, Den Haag op 10.46
  13. H. Benjamins. Hollandseveld op 10.54
  14. W. Wanders. Meerssen
  15. J. Serpenti, Wijk aan Zee op 10.59
  16. J. v.d. Vleuten. Helmond op 11.17
  17. D. Holst. Amsterdam op 17.23
  18. M. Gerrits. Oploo op 22.51
  19. G. van Deene. Den Haag op 36.49
  20. W. v.d. Berg, Wateringen
  21. W. Aarts. Gronsveld op 44.25

foto nationaal archief, volg de link

Collectie BN De Stem / Johan van Gurp

foto nationaal archief, volg de link

V.l.n.r: Wim Prinsen, Joop Zoetemelk, Françoise Duchaussoy, Gerben Karstens, Collectie BN De Stem / Johan van Gurp Identificatienummer JVG19710620743

September 2018, Joop Zoetemelk trekt voor de volkskrant zijn Nederlandse kampioenentrui van 1971 nog eens aan. de Volkskrant Foto FaceBook ©Stephan Vanfleteren