1964-07-26 Beek Nederlands kampioenschap op de weg

Posted on 26 juli 1964 by Peter Knops

Nederlands kampioenschap op de weg voor beroepsrenners 1964

Briljante koers van excellente kampioen JO DE ROO

Jo de Roo met aan zijn wiel Cees Haast.

Zeventig kilometers torste Jo de Roo – letterlijk en figuurlijk – de hitte van de dag, zeventig zware finale-kilometers over het door bijna 40.000 kijkers omzoomde Adsteegcircuit, een bijzonder gewaardeerde ontknoping, want heel duidelijk ging de sympathie van de menigte naar de in grote stijl en allure rijdende 27-jarige Zeeuw uit, die alle werkzaamheden aan de (verre) tocht verbonden in zijn eentje moest opknappen, daar gezel Kees Haast zonder ook maar een moment aanstalten te maken een handje toe te steken, aan het wiel van de inderdaad superieure aanvoerder bleef plakken. Deze strategie bood Kees Haast de enige kans om eventueel aan bod te kunnen komen, mits Jo de Roo een tik zou krijgen, een decorwisseling die evenwel radicaal uitbleef. Ronde na ronde – steeds weer die Adsteeg en die Holleweg op, door de kronkelende soms nauwe straten – bleef De Roo op kop en het was heel logisch dat zodoende zowat alle aanwezigen innig hoopten, dat het kampioenschap 1964 bij hem terecht zou komen. De beste, de sterkste, de koersbezieler triomfeerde met glans. Cees Haast mocht tot aan de laatste klim in het kielzog van zijn excellente voorganger blijven, toen was het volledig gedaan, want nauwelijks daagde – het slot – de Adsteeg op, of Jo de Roo “vertrok”, rende weg met een verbluffend gemak, om reeds zestig meter voor de streep juichend de handen de hoogte in te gooien. Een ovatie was de eerste beloning, gevolgd door de bekende ceremonie, bloemen en verdere huldigingen, gelukwensen van Dr. Van Dijk en meerdere officials. En doordat een groot kampioen op zo’n tintelende wijze de landstitel verwierf, gingen de vele en vele duizenden tevreden huiswaarts, na aanvankelijk met misnoegen bepaalde reglementaire beslissingen van de wedstrijdcommissarissen, van luidruchtige kritische opmerkingen te hebben voorzien.

Jo de Roo voor de start

Verzorging was uitsluitend toegestaan boven op de Adsteeg, 200 meter voorbij de finish. Voor het vertrek was duidelijk verteld, dat in verband met de hitte elke ronde (8,5 km) verzorging mogelijk was. De “incidenten” werden in de 19e toer ingeluid, toen Jan Schröder elders in Beek van een toeschouwer drinken aannam, een overtreding die door een official werd geconstateerd. Schroder werd om dit “vergrijp” uit de koers genomen, een op de reglementen gebaseerd besluit, een maatregel die echter geen weerklank bij het publiek vond. Schroder’s verzorger protesteerde heftig en het rumoer was nog niet bedaard of Wim van Est werd aangemaand de arena te verlaten, eveneens om eenzelfde overtreding. Wim gaf – voor de jurytent – een kernachtige uitleg, met als conclusie en advies de gehele groep – uitlopers ingesloten – te doen afstappen, want iedereen dronk “verboden” verversingen: de renner die het flesje bier of limonade accepteerde gaf dit – aldus Van Est – aan in zijn buurt zijnde makkers door en zo ging het verder. Het geloei nam in hevigheid toe, toen Jan Janssen en Hub. Zilverberg de aanzegging kregen de strijd to staken – zij reden lustig verder -, even later werd dit vonnis over Cees Lute uitgesproken en voordat de gemoederen waren bedaard was dit lot Jos Linders en Leo Knops beschoren. Zeven renners op het zondaarsbankje: is een en ander van invloed geweest op de uitslag, vooral op de afwikkeling van de finale? Wie zal het precies vermogen te zeggen?

Wim van Est voor de start

VAN DE ZEVEN Limburgse deelnemers op de Adsteeg was Hub Harings het best geklasseerd. Een zesde plaats vlak achter de in de laatste beklimming uit het peloton weggesprongen Den Hartog, mag er zijn. Harings bewees hiermee wel degelijk in het profmilieu thuis te horen. Samen met hem zetten ook Kersten, Steuten en de gediskwalificeerde Knops een punt achter de 255 km rit. Beckers overleefde de strijd niet, maar zorgde wel voor een attractieve beginfase. Jean Bastin verdween pas in de laatste kilometers en Schröder zou vast en zeker in de prijzen zijn gevallen als er niet de reeds vaker geciteerde verzorging was geweest. Voor het overige hebben de bijna 40.000 wieler-enthousiasten die op en rond het circuit een plaatsje hadden gevonden, zich behalve met de strijd-der-matadoren bezig kunnen houden met de jacht op drinken. Hoeveel bier en limonade er in Beek gedronken is valt niet te schatten, maar dat er — ook in de ijsverkoop — goede , zaken zijn gedaan, staat vast.

Youtube video over het NK 1964: Jo de Roo wielerkampioen 1964

Toen Janssen en Hub. Zilverberg aan de jas werden getrokken (25ste ronde) zaten zij in de groep, die een achterstand van 2,30 minuut had op Jo de Roo en Kees Haast, een duo dat op 24 sec. door Rik Wouters en Cees van Amsterdam werd gevolgd. Had Jan Janssen met succes de sprong alsnog kunnen ondernemen? Zeker is, dat onze Tour-vedette danig werd „bewaakt”, aangezien de mannen die dezelfde trui als Kees Haast droegen – in de troep – klaarblijkelijk alleen oog voor Jan Janssen hadden en zich uitsluitend met hem onledig hielden. Koerstaetiek? Ploegverband in een voor individuelen uitgeschreven kampioenschap? De race werd natuurlijk – zeven coureurs voor de rechtbank is veel – gedevalueerd en vanuit dit oogpunt was het daarom dubbel gelukkig, dat Jo de Roo – door klasse en kunde, door de bezielende wil om te slagen – niet alleen de strijd redde, maar bovenal een werkelijk groot kampioenschap veroverde. Was Jo de Roo – alles is mogelijk – in de eindfase b.v. op pech gestrand, dan hadden we deze nu geslaagde affaire, op de tweede rang moeten rangschikken, een produkt hoogstens geschikt voor de uitverkoop.

Voor de start Jos van der Vleuten in gesprek met Arie den Hartog

Peter Post kon niet present zijn (de motieven zijn genoegzaam bekend), Mart. v. d. Borgh kwam tijdens een trainingsrit ten val, Jan Hugens was nog niet hersteld van zijn blessures, Lex van Kreuningen sukkelde met een ziekte, Leo van Dongen (sleutelbeenbreuk), Ab Geldermans (operatie amandelen), Joop v. d. Putten en Bart Solaro werden eveneens gemist, toen de zaak op gang werd gebracht. Fons Steuten en Werner Swaneveld leden dra bandbreuk, kwamen weer bij en intussen – al in de eerste ronde – riepen Eugene Beckers, Leo Coehorst en Bas Maliepaard zich tot aanvoerders uit: 1 minuut winst was zo voor elkaar en daar bleef het om schommelen (1.24 min. in de vierde omloop), totdat Beckers in zijn eentje aan de zesde ronde begon, om even nadien gezelsehap te krijgen van Werner Swaneveld en de strijdlustige Wim de Jager. De wielermannen vonden deze korte vluchten natuurlijk fijn, evenals zij Andre van Aert succes toewensten. Het gat (15 sec. op Jacob Tolhoek) was klein en voorin de meute peddelden steevast Jan Janssen, Hub. Zilverberg, Henk Nijdam, Jo de Roo, Arie den Hartog.

HET KAMPIOENSCHAP van Nederland 1964 op de weg voor professionals en onafhankelijken, op het zonovergoten 8,5 km lange Adsteeg-circuit, in Beek verreden, heeft ’n groot winnaar opgeleverd. Jo de Roo immers behoort al enige jaren tot de upper-ten van de vaderlandse wielersport en is met zijn dubbele victories in de Ronde van Lombardije en Parijs-Tours, alsmede zijn klinkende victorie in Bordeaux-Parijs van enkele seizoenen terug, een van de na-oorlogse wielercoryfeeën. De eerste prijs in Beek was voor De Roo dus niet ’t begin van een grootse carrière, maar betekende de vervulling van een lang gekoesterde wens. Begin september start de donkere Zeeuw ook als favoriet in de strijd om het wereldkampioenschap te Sallanches aan de voet van de Mont Blanc in Frankrijk.

V.l.n.r: Dick Enthoven, Leo Knops, Bart van de Ven, Kees Haast, Henk de Jong en Piet van Est.

We kregen Cees Snepvangers aan het bewind, een fase die in de 9e ronde werd ingeluid en die een winst bracht van 1.07 min. op Den Hartog, Leo Hermens, Dick Groeneweg en het vlak hierna voorbij stuivende peloton. Snepvangers ging voort: 1.37 min. in de 10e tour (Jan Schroder sleurde aan de groep), 1,25 min. in de 11e doorkomst – in deze periode kregen Cees van Espen en Lambert v. d. Ven een lege tube, kwamen snel bij, 1.50 min. op Schroder, Rentmeester, Lute en Damen in de 13e ronde, 1 min. hierna op v. d. Klundert die in de 15e ronde leider werd. Weg was Snepvangers, een nukken vertonend achterwiel en een functie als toeschouwer.

Half koers twee bandbreuken van Kees Haast, leider werd Jacq. v. d. Klundert met op 45 sec. Wim de Jager, op 2.30 min. de door Buuts en Jo de Haan gedirigeerde troep. Van der Klundert scheen de smaak te pakken te hebben, 3.11 min. in de 17e ronde – Wim de Jager kwam in de stoet terecht – de „tert” werd bonkiger, de pedaalslag moeilijker en toen Jan Janssen en Cees Lute aan de troep begonnen te sleuren begon in feite de koers pas voorgoed. De “groten” zaten vooraan en inmiddels waren Le Grand, Jongejan, Pos, Snepvangers, Steenvoorden, v. d. Ven, Merckx, Coehorst en Dekkers van het lijstje geschrapt. Nog hield v. d. Klundert even stand: 58 sec., 20 sec. en het was gedaan. Andre van Aert solliciteerde naar een zekere rol, Jan Schroder moest afstappen – de Ruberg-sportbestuurder Wolfgang Gronen maakte dus de verre reis tevergeefs -, Eugene Beckers staakte en juist toen de jury het druk kreeg met de elders omschreven “drankovertredingen” viel de slag, werd een definitief gewaad aangetrokken.

Jo de Roo, Cees van Amsterdam en Kees Haast demarreerden op de Adsteeg (26 sec.), gingen naarstig door en de slag was in de maak, de ontknoping hing in de lucht. De Roo – soepel en welbewust, stug kijkend – had veel haast, de voorsprong van dit trio steeg tot een min. (23ste ronde) en toen opnieuw de Adsteeg in het gering kwam, kreeg Van Amsterdam krampen, werd afgehaakt en kwam bij Rik Wouters terecht, die naderbij kwam.

De stand: op kop Jo de Roo en Kees Haast, op 49 sec. Van Amsterdam en Wouters, op 1.44 min. Wim de Jager, op 2.07 min. de groep. Wim van Est moest afstappen, Jan Janssen en Hub. Zilverberg kregen dit vervolgens te horen: Zouden Wouters en Van Amsterdam nog bij de kopmannen komen? Het verschil bleef gering: 30 sec. in de 26ste ronde, 50 sec. in de 27ste en de winnaar moest toen onder dit viertal schuilen, daar De Jager op 4.15 min. doorkwam en het “wandelend” peloton op 5.05 min.

Op verschillende plaatsen langs het circuit werden de renners met tuinslangen verkoeling gebracht

OVER DIE JURYBESLUITEN waardoor Schröder, Knops, Janssen, Zilverberg, Linders, Lute, en Wim van Est uit de strijd werden genomen is heel wat te doen geweest. Wij blijven er echter bij dat reglementen er zijn om nageleefd te worden, maar van de andere kant was de toepassing ervan toch evenmin waterdicht. Wim v. Est bv. verklaarde dat hij zelf geen drinken van het publiek had aangenomen maar een slok had gekregen van Zilverberg die wél een.. fles bier van een toeschouwer had gegrepen. „En als jullie dat willen bestraffen”, zei een verbolgen van Est „dan kunnen jullie het hele peloton uit de strijd nemen”. De zeven genoemde renners hebben overigens tegen het jurybesluit protest ingediend bij de KNWU.

Meer en meer steeg het saldo van de twee leiders: 2 min., 3.12 min. Altijd Jo de Roo voorop, altijd Kees Haast aan het wiel van de briljante Zeeuw geplakt. Het publiek begon zich te roeren, begon De Roo aan te moedigen: “gooi hem los”. Jo de Roo keek verbeten, lachte even toen de bel voor de laatste ronde ging. Hij was zeker van zijn zaak, hij was de rapste en de sterkste atleet. Hij schudde heel gemakkelijk Kees Haast van zich af en werd een gevierd kampioen. De vlucht van Jo de Roo, Kees Haast en Cees van Amsterdam luidde de afrekening in, naderhand vochten Rik Wouters en Van Amsterdam manmoedig om de schade te beperken.

De ontknoping deed de mensenzee rechtveren en de bijna 40.000 toeschouwers – wat een meeleven – vonden het een tintelende finale, waren dik content, omdat Jo de Roo met de macht en de klasse van een grootmeester regelrecht op de kampioenstrui afreed. Een verdiende beloning, een succes waarop hij volstrekt recht had. Natuurlijk aan de finish een glunderende organisator, de heer Boss sr., die fier de massa overschouwde, die wel enige moeite had om Miss Beek op te diepen. Veertigduizend toeschouwers: kwam dit soms ook – gedeeltelijk – omdat de Limburgse kranten een voorbeschouwing van een volle pagina publiceerden?

BRON GERARD SILLEN

Jo de Roo (winnaar) met rondemiss

Beroepsrenners: 1. en kampioen J. de Roo, Kruiningen, lie. 1, 255 km in 6.35.25 uur; 2. C. Haast,-Rijsbergen, lie. 64, 6.35.34 uur; 3. H. Wouters, Baarle Hertog, be. 65, 6.37.57 uur; 4. C. van Amsterdam, Breda, lie. 17, 6.38.11 uur; 5. A. den Hartog,; Zuidland, lie. 27, 6.40.36 uur; 6. H. Harings, Scheulder, lie. 153, 6.40.36 uur; 7. J. van der Klundert, Hoogerheide, lie. 56, 6.40.43 uur; 8. M. Breure, Rotterdam, lie. 78, z.t.; 9. J. de Haan, Huybergen, lie. 2, z.t.; 10. D. Groeneweg, Numansdorp, lie. 53, z.t.; 11. B. Maliepaard, Willemstad, lie. 13, z.t.; 12. P. Rentmeester, Albenga Logrono, lie. 3, z.t.; 13. T. Sythoff, IJsselmonde, lie. 60, z.t.; 14. C. van Espen, Arnhem, lie. 58, z.t.; 15. J. Kersten, Siebengewald, lie. 50, z.t.; 16. W. de Jager, Den Haag, lie. 83, z.t.; 17. H. de Jong, St. Willebrord, lie. 85, z.t.; 18. P. Damen, Helmond, lie. 51, z.t.; 19. A. van Aert, Zundert, lie. 48, z.t.; 20. F. Steuten, Weert, lie. 70, z.t.; 21. H. Nijdam, Zundert, lie. 42, z.t.; 22. D. Enthoven, Stekene Waes, lie. 19, z.t.; 23. A. Donker, Amsterdam, lie. 166, 6.41.25 uur.

Wim van Est moest van de jury afstappen, hier bij de jury.

DUYCKER KAMPIOEN VETERANEN

Met een race over 25,5 km voor veteranen – eveneens om het nationaal kampioenschap – werd dit zonnig wielerfeest geopend. Schermutselingen, licht kaliber, meteen. Nu een drie man, dan vier aan de leiding, uiteindelijk zeven koplopers, waarvan eentje ietwat – een paar seconden – tekort schoot. De 38-jarige Duycker zegevierde; met 60 jaar was de Tilburger Otten de oudste deelnemer, de 58-jarige Rotterdammer P. v. d. Broeck deed in jaren weinig voor hem onder.

Veteranen kampioen 1964 Willem Duyker

Veteranen: 1. en kampioen Willem Duyker, Amsterdam, lie. 3237, 25 1/2km. in 39.40 uur; 2. A. Geelhoed, Zwammerdam, lie. 3250, z.t.; 3. W. Zuiker, Etten, lie. 3208, z.t.; 4. A. Post, Baarn, lie. 3209, z.t.; 5. H. Hordijk, Rotterdam, lie. 3217, z.t.; 6. D. Vroege, Arkel, lie. 3225, z.t.; 7. A. Uitbeijerse, Rotterdam, lie. 3280, 39.44 uur; 8. J. Harmsen, Rotterdam, lie. 3234, 39.57 uur; 9. J. de Ruyter, Amsterdam, lie. 3240, z.t.; 10. D. Visser, Dordrecht, lie. 3241, z.t.; 11. F. Buijink, Den Haag, lie. 3214, z.t.; 12. M. de Bruijn, Roosendaal, lie. 3268, z.t.; 13 T. Valkhof, Spijkenisse, lie. 3256, z.t.; 14. J. de Klerk, Breda, lie. 3267, z.t.; 15. H. Heiden, Rotterdam, lie. 3245, z.t.

Foto’s Leo Knops & fotocollectie Nationaal Archief

tekst: http://www.fotokoos.info/2020.1964.02.htm

1957-06-06 Giro d’Italia 18e etappe Como – Monte Bondone

Posted on 6 juni 1957 by Peter Knops

Al voor de Bondone was Gaul geklopt

Poblet etappe-winnaar, rosé trui voor Nencini

De beruchte Bondone in de 18de etappe van de Giro heeft opnieuw voor sensatie gezorgd. Charley Gaul, de Luxemburgse klim-specialist die vorig jaar in een sneeuwstorm op de Bondone zijn slag sloeg en nu de grote favoriet was in deze rit, kwam tien minuten na de winnaar Miguel Poblet als een verslagen man over de streep. Hij was zijn rosé trui kwijt — Gastone Nencini, een van de Italianen die bovenaan in het klassement op hun kans hebben zitten wachten, trok die aan — en zijn kans op de eindzege is in de drie resterende vlakke etappes uiterst klein. Het gaat nu verder vermoedelijk tussen de felle Nencini en Louison Bobet. die ook goed profiteerde van Gaul’s opzienbarend terugvallen naar de vierde plaats. De Nederlanders hebben goed gereden. Wagtmans, Van Est en Voorting streden lang in het voorste gelid en Wout is opgeklommen naar de eervolle negende plaats.

In 1956 won Jan Nolten de 12e etappe van de Giro d’Italia, In 1957 was hij er weer bij (zijn 3e deelname). Hier rijdend voor squadra Girardengo in gezelschap van Charly Gaul, In 1957 klasseerde hij zich als 34e in het algemeen klassement, het was zijn beste klassering in de Ronde van Italië. Afbeelding: archief Huub Breuls.

Feitelijk is het niet juist, dat Gaul een nederlaag leed op de Bondone. Hij had die al eerder te pakken, raakte op de vlakke weg zover achter, dat hij al voor de 12 kilometer lange klim naar de finish leeg was en juist daar waar normaal zijn hoogste troeven liggen nog groter klap kreeg. De uitgekookte renners in het peloton hadden goed begrepen, dat zij de rosé trui-drager liet mee moesten slepen naar de Bondore, want in het klimmen is Gaul alle anderen de baas. Daarom ontstaken Bobet, Nencini, Poblet en Defilippis halverwege de etappe al vuurwerk en zij zs.ten zo stevig aan, dat al spoedig een minuut was genomen.

Charly Gaul, Giro 1957

Gaul zag het gevaar wel, maar hij kan op de vlakke weg niet zo schitteren als in de bergen en menige renner sprong over hem heen naar de kopgroep, die spoedig uit een 20 min bestond. Wagtmans, Van Est en Voorting waren er ook bij. En het ging hard, vaak lag het tempo boven de 50 km. Poblet en Rik van Steenbergen pikten onderweg vette prijzen in bij een „vliegende finish”. Wat Gaul, die o. a. gezelschap had van Jan Nolten, ook probeerde, het peloton raakte steeds verder achter. Het werd voor hem moeilijker, toen Geminiani door een lek bandje in het peloton terugviel en daar, omdat Bobet mee vooraan zat, het tempo probeerde te drukken. Wel kwam Charly nog even weg, maar zijn drie maten konden hem niet steunen

Aan de voet van de Bondone lag Gaul een minuut of vijf achter. Hij had toen in de klim geen reserves meer en zag zijn achterstand in de laatste kilometers verdubbeld.

Gastone Nencini, winnaar van de Giro d’Italia 1957

De kopgroep bleef in de lange eindspurt ook niet „heel”. Poblet reed zich los en won onbedreigd met bijna anderhalve minuut voorsprong op Baldini en Bobet. Laatstgenoemde won twee seconden op Nencini, maar de rose trui was voor de Italiaan. Het kan nu spannend worden, want Nencini staat maar 19 seconden voor op Bobet, die dus prachtig terug gekomen is. Toch zal de Fransman, ook al heeft hij aan Geminiani een prima steun, het moeilijk krijgen tussen een zwerm Italianen.

Wagtmans staat nu 9de, Van Est 11de en Voorting 20ste. Er zit voor onze renners geen overwinning in, maar toch rijden zij goed. Onze laatste man, de jonge Kersten, heeft met zijn 43ste plaats nog altijd de helft van het veld achter zich.

Giro d'Italia 1957 Monte Bondone

18de etappe (van Como naar Trento Alta over 242 km): 
1. Poblet (Spanje) 6.15.08, gem. snelheid 38.705 km; 
2. Baldini (It.) 6.16.34; 
3. Louison Bobet (Fr.) z. t.;
4. Nencini (It.) 6.16.36; 
5. Grassi (It.) "6.16.58; 
6. Astrua (It.) 6.17.50; 
7. Moser (It) 6.18.05; 
8. Fornara (It.) 6.18.14; 
9. Sabbadin (It.) 6.18.28; 
10. Fallarini (It.) 6.18.40; 
12. Wagtmans (Ned.) 6.19.02; 
13. Van Est 6.19.45; 
17. Gerrit Voorting 6.20.26; 
23. Kersten 6.21.32; 
40. De Groot 6.27.39; 
44. Nolten 6.28.08; 
49. Donker 6.28.46.

Algemeen klassement na de 18e etappe: 
1. Nencini (It.) 86.43.34; 
2. Louison Bobet (Fr.) 86.43.53; 
3. Baldini (It.) 86.49.33; 
4. Gaul (Lux.) 86.51.12; 
5  Fornara (It.) 86.52.18; 
6. Poblet (Spanje) 86.55.12; 
7. Fabbri (It.) 86.56.25; 
8. Defilippis (It.) 86.57.10; 
9. Wout Wagtmans (Ned.) 86.59.55; 
10. Geminiani (Fr.) 87.01.04; 
11. Wim van Est 87.02.34; 
20. Gerrit Voorting 87.16.40; 
31. Nolten 87.40.57; 32. De Groot 87.40.57; 
42. Donker 87.54.57; 43. Kersten 87.56.14.

Il Giro d'Italia a Coccaglio (1957)

http://bikeraceinfo.com/giro/giro1957.html

Friese Koerier 7 juni 1957

1955-04-25 Ronde van Nederland, 3e etappe

Posted on 25 april 1955 by Peter Knops

Finish te Nunspeet: 1e Pugi, Seghezzi 2e

Toen in Den Helder bij prachtig weer het startschot voor de derde etappe naar Nunspeet over 304 km werd gelost, verwachtte niemand, dat deze zo’n sensationeel verloop zou hebben en de klassementen zo ingrijpend zou veranderen.

Het gebeurde echter toch. Sjoerd de Vries raakte zijn oranje leiderstrui kwijt aan Thijs Roks. De Italianen, die tot nu toe geen beste indruk hadden gemaakt, herstelden zich volkomen en legden door Giusseppe Pugi en Vittorio Seghezzi, die zich bij de stijgende temperatuur wat meer op hun gemak voelden, beslag op de eerste en tweede plaats in de legerplaats Nunspeet en omdat zich bovendien Walter De Vecchi in de eerste gelederen bevond, maakte de Italiaanse ploeg in het ploegenklassement een enorme sprong naar boven, van de zevende naar de derde plaats.

Pugi legt met een flitsende eindspurt beslag legde op de eerste plaats in deze etappe. Zijn landgenoot Segherzl werd tweede voor Thijs Roks, die een wond aan het voorhoofd had, veroorzaakt door zijn fiets, toen hij deze bij een gesloten brug in Zwolle omhoog had getild. Roks werd ook beloond door het veroveren van de oranje trui, met grote voorsprong op Sjoerd de Vries, die zich dus in de vertrouwde Friese omgeving niet had kunnen handhaven.

De ploeg van Wim van Est leed ernstig verlies door het uitvallen van broer Klaas en verder door Piet van As, die bij een valpartij onder Vierhouten zo ernstig werden gewond, dat zij in een ziekenhuis moesten worden opgenomen en voor de ronde uitgeschakeld zijn. Tenslotte verloor de Zwitserse ploeg zijn kopman, Fritz Schaer, die tengevolge van zijn oude verwondingen, waarvan hij zeer veel last ondervond, bij Bolsward de strijd staakte. Ook Faanhof en de Engelsman Buttle zijn door een val gewond en hun verder meerijden is niet zeker.

Na de zware etappes van de voorafgaande dagen had niemand in deze monsterrit een vroege uitlooppoging verwacht. Toen dan ook ’n groep van zestien man, onder wie de Nederlanders Wagtmans, Maenen, Sjoerd de Vries, Adri Voorting en Roks, de Duitser Preiskeit, de Belgische kampioen der onafhankelijken Truye, de Italianen Pugl en Seghezzi en de Engelsman Talbot in Hippolytushoef demarreerden, werd de poging niet ernstig genomen. Toen de groep echter voor de Afsluitdijk al ’n halve minuut voorlag, begon het peloton te jagen en midden op de afsluitdijk waren de vluchtelingen weer opgeslokt.Deze eerste poging had een waarschuwing voor de luierende meute moeten zijn, toen nog voor ’t einde van de Afsluitdijk Roks, Hofland, Seghezzi, De Vecchi, De Waal en Adri Voorting opnieuw wegsprongen. Na 60 km had dit groepje een voorsprong van 300 meter veroverd en nog reageerden de groten in het peloton niet, toen ook Van Oers, Pugi, Konings en Hoar er tussenuit trokken en zich na 62 km bij de kopgroep aansloten. Vlak voor Bolsward (68 km) had het tiental al ’n voorsprong van 1 min. 13 sec, die na weinige kilometers snel steeg.In Hichtum (72 km) bedroeg de voorsprong 1 min. 38 sec., in Wommels (80 km) 2 min. 25 sec. Op dat moment was Sjoerd de Vries zijn leiderstrui al kwijt aan Thijs Roks, die in ’t algemeen klassement een achterstand van 2 min 1 sec op De Vries had. Intussen geloofden de tien op kop zelf nog niet, dat men hen zo maar zou laten gaan. Steeds zaten er enkelen van hen achterom te kijken alsof zij verwachtten het peloton spoedig te zien naderen. Maar in ’t peloton geloofde men het wel, al trachtte Sjoerd de Vries, die zijn leidende positie in gevaar zag komen, af en toe door driftig aan de kop van het peloton te rukken, rie zonnende stoet uit haar rust te halen en op het spoor van de vluchtelingen te zetten. Maar toen de eerste 100 kilometer erop zaten was hun voorsprong al bijna 5 minuten geworden.

Pugi won op vliegbasis Leeuwarden de premiesprint in het klassement om de militaire trui en toen kwam de karavaan door Leeuwarden. De belangstelling was hier groot en daarom was het zo jammer, dat de politie hier maar weinig medewerking verleende voor een vlotte doortocht. Op sommige punten dreigden opstoppingen in de karavaan te ontstaan.
Kort na Leeuwarden moest De Vecchi wegens een lekke band afstappen. Met behulp van Seghezzi was hij weer snel bij. In Sneek (130 km) lag de kopgroep 8 min 45 sec voor en nadat Thijs Roks bij Lemmer van achterwiel had gewisseld liep de voorsprong iets terug tot 8 minuten, maar toen wij in Wanneperveen met nog 100 km voor de boeg opnieuw de situatie opnamen, was ’t verschil meer dan tien minuten geworden.

Pugi legde op de eerste plaats in deze etappe. Seghezzi werd tweede voor Thijs Roks, ook de MP is enthousiastBij Meppel (212 km) trachtten Wagtmans en Faanhof het sein voor de jacht te geven, maar nog waren er niet genoeg liefhebbers. Die kwamen pas na 230 km bij Staphorst, toen ’t echter te laat was. Wel kromp de voorsprong van de vluchtelingen, maar niet snel genoeg om de achtervolgers succes te bieden. In Wezep pikte Thijs van Oers de premiesprint voor de militarie trui mee Kort daarna moesten Jan Hofland en Eddy de Waal uit de kopgroep Jossen, zodat er nog acht man overbleven. Nu begon het grote spel. In de bossen tussen Wezep en Epe demarreerden eerst Adri Voorting en Pugi Zij werden achterhaald en het bleef rustig tot even voor Epe, toen Pugi weer wegsprong. Hij kreeg de grootste pech, die een renner op zon moment maar kan krijgen, want men dook juist een zanderige en zeer stoffige bosweg in met veel los grint, dat tot Vierhouten zo bleef.

Pugi kreeg een lekke band en toen toonde hij zijn klasse door zich, nadat hij een band had opgelegd, in minimum tijd weer bij te werken. Hij zag zijn moed en doorzettingsvermogen vlak voor de aankomstlijn beloond, toen hij in een flitsende eindspurt beslag legde op de eerste plaats in deze etappe en bovendien op de militaire premie, die hier wachtte. Zijn landgenoot Segherzl werd tweede voor Thijs Roks, die een wond aan het voorhoofd had, veroorzaakt door zijn fiets, toen hij deze bij een gesloten brug in Zwolle omhoog had getild. Roks werd ook beloond door het veroveren van de oranje trui, met grote voorsprong op Sjoerd de Vries, die zich dus in de vertrouwde Friese omgeving niet had kunnen handhaven.

Derde etappe Ronde van Nederland. Finish Nunspeet, kus voor 1e Pugi, rechts Seghezzi 2e

Intussen had zich op het bospad ’n ander drama afgespeeld. Klaas van Est kwam in een der roosters, die daar in de domeinen liggen voor de beveiliging van het wild, ten val. Hij sleepte Piet van As, Harry van der Kamp en de Zwitser Lurati mee. Klaas van Est was er het ergst aan toe. Hij werd met een diepe beenwonde en een hersenschudding in het ziekenhuis te Ermelo opgenomen en ’t betekende voor hem het einde van deze ronde. Ook Piet van As liep een hersenschudding op en kan niet meer starten.

Kees Pellenaars maakte in zijn functie van ploegleider van de KNWU deze etappe mee en kreeg gelijk, toen hij na 160 km zei, dat verschillen tussen de renners bij aankomst zouden zijn te noteren. Want toen het peloton de jacht opende op de tien vluchtelingen, viel de grote groep in stukken uiteen. De kilometers gingen namelijk tellen en de zwakke broeders werden het slachtoffer.

De uitslag van de derde etappe luidt:
1. Pugi (Italië) 7 uur 49 min 27 sec,
2. Seghezzi (Italië) z.t.,
3. Roks (Nederland) z.t.,
4. Van Oers (Ned.) z.t.,
5. Konings (Ned. C) z.t.,
6. Adri Voorting (Ned. A) z.t.,
7. De Vecchi (Italië) z.t.,
8. Hoar (Engeland) z.t.,
9. Hofland (Ned. C) 7.54.37,
10. Schulte (Ned. B) 7.55.38.

Het Algemeen klassement luidt:
1. Roks (Ned. D) 16.36.55,
2. Wagtmans (Ned. C) 16.41.39,
3. Schulte (Ned. B) 16.41.50,
4. Haan (Ned. B 16.41.50,
5. Plantaz (Ned. B) 16.41.50,
6. Pugi (Italië) 16.42.21,
7. Van Breenen (Ned. C) 16.42.40,
8. De Groot (Ned. C) 16.42.50,
9. Gerrit Voorting (Ned. D) 16.43.06,
10. Sjoerd de Vries (Ned. D) 16.43.42,

Het algemeen militair klassement luidt:
1. Adri Voorting (Ned. A) 22 pnt.,
2. Pugi (Italië) 15 pnt.,
3. Wagtmans, (Ned. C) 13 pnt,
4. Van Oers (Ned. B) 13 pnt.,
5. Donike (Duitsl.) 6 pnt.

Het algemeen ploegenklassement luidt:
1. Nederland B (Schulte) 49.58.18,
2. Nederland C (Wagtmans) 49.59.17,
3. Italië (Masocco) 50.03.38,
4. Nederland D (G. Voorting) 50.03.43,
5. Nederland A (W. van ZM) 50.04.46.

KOERS&VELO

Tag Archives: Wim van Est