”Nederlands weekeinde in Tour de l’Avenir”

Fraaie etappe-overwinningen voor van Kreuningen en Janssen

JAN HUGENS nog steeds drager van de gele trui

De Nederlandse zegereeks in de Tour l’Avenir duurt nog steeds voort. Lex van Kreuningen versloeg zaterdag te Carcasonne de Belg Ferdinand Bracke, die met hem was gevlucht, met een straatlengte en zondag eindigde te Montpellier een massale spurt van het peloton in een zege voor jan Janssen, ongetwijfeld de rapste sprinter in de karavaan. Het was de derde overwinning van Janssen en tevens de vierde Nederlandse ritzege in successie. Bij wijze van variatie eindigde de Oranjeploeg zondag ook weer eens eerste in het ploegenklassement, terwijl Jan Hugens zijn gele trui behield, hoewel het niet de bedoeling was het tricot met inspanning te verdedigen.

Al met al wordt het langzamerhand moeilijk, zo niet onmogelijk, om al deze triomfen te beschrijven zonder in herhalingen te vallen. Een buitenstaander zou wellicht de indruk kunnen krijgen, dat er door de overige equipes niet wordt gestreden, maar niets is minder waar. De buitenlanders worden dagelijks afgunstiger op de Nederlandse successen en er worden dan ook talrijke pogingen in het werk gesteld om verandering te brengen in de huidige gang van zaken. Het wil echter tot dusver niet lukken. Zaterdag leverde een Belgisch offensief slechts de eerste plaats in het landenklassement op en zondag was het resultaat van alle Franse krachtinspanningen nihil.

De gebrilde Jan Janssen finishte dus zondag in Montpellier voor de derde maal in zeven etappes als eerste. Ook te Bordeaux en St. gaudens had hij op de eindstreep reeds triomfantelijk zijn hand op kunnen steken, doch ditmaal had het wel enige voeten in aarde eer het zover was. Allereerst moest een vlucht van 25 renners, bij wie de gevaarlijke mensen als Carton em Momene ongedaan worden bewerkstelligd. Daarmee kwam er een einde aan de voor oranje zeer kritieke situatie, want in de voorste gelederen had zich geen enkele landgenoot bevonden. De côte de Petary na 53 km werd door een gesloten groep genomen en vervolgens trok het gezelschap tussen hele legers tsjirpende krekels door, eensgezind verder naar Bedarieux waar de etenszakjes zouden worden uitgereikt. Een groepje met Cauvet, de Italiaan Pozziali en Kees de Jongh ging het allemaal niet snel genoeg. Zij wensten eerder over te gaan tot het versterken van de inwendige mens, namen een voorsprong maar werden vijftien kilometer verder – de Belg Vyncke en de Spanjaard Mayoral hadden zich inmiddels bij hen gevoegd – weer tot de orde geroepen. De actieve Luxemburger Gelhausen had al evenmin succes met een solovlucht, zodat het er steeds meer naar ging uitzien, dat een massaspurt de beslissing zou moeten brengen. Daar liep het tenslotte ook op uit, omdat Henk Nijdam kort voor Montpellier de Engelsen Bradley en Metcalfe die, op winst belust, de meute vooruit gesneld waren, terughaalde. Toen was het voor Nederland allemaal niet zo moeilijk meer. Nijdam bleef meteen vooraan en in zijn kielzog kon Jan Janssen op z’n gemak een gunstige positie zoeken voor de sprint. Het liep allemaal zo gesmeerd, dat slechts de Luxemburger Robert Hentges een dubbele Nederlandse victorie in de weg stond. Door de activiteiten van „gangmaker” Nijdam was het merendeel van de renners namelijk reeds ver voor de meet volkomen kansloos geworden.

De dag tevoren had de boomlange Utrechter Lex van Kreuningen totaal geen moeite gehad om op de wielerbaan te Carcasonne de Belg Ferdinand Bracke achter zich te houden.

De Belgische volgers hadden dit reeds voorspeld, toen zij hoorden dat het duo twaalf km voor het einde van de 135,5 km lange rit was ontsnapt uit een vrij grote kopgroep „Bracke rijdt in de sprint achteruit”, zo verklaarden zij spottend, daarmee bedoelend dat de Belg totaal geen sprintcapaciteiten bezit. Nu is dat met Van Kreuningen ook niet bepaald het geval maar de Utrechter kan wel een enorm hoog tempo ontwikkelen over een of twee km en bovendien is hij gewend aan het rijden op wielerbanen. Bracke kwam in eerste positie het stadion binnen en Van Kreuningen stond hem grootmoedig toe voor te blijven tot ruim 300 m voor de streep, toen kwam hij zonder veel moeite langs de Belg om met een verschil van zeker tien meter te finishen. De rest van de kopgroep, die zich pas op de laatste 30 km van deze weinig interessante rit had gevormd, arriveerde met een achterstand van 38 seconden en weer een minuut later volgde het peloton. Dat er in vergelijking tot de voorgaande dagen zo weinig strijd geleverd, had voornamelijk aan de Nederlanders gelegen. Voor in het peloton rijdend controleerden zij de koers volkomen zodat de eerste vlucht van importantie zich pas zeer laat voordeed.

Het algemeen klassement onderging dit weekeinde waarin met Gianni Piccoli de laatste der Canadezen uit de karavaan verdween, nauwelijks wijzigingen van belang. Van de renners die tot op heden de prominente figuren schijnen te zijn, maakten zaterdag alleen de Belgen Vyncke en Bracke en de Fransman Carton enige winst. Vyncke klom van de zesde plaats op naar de derde positie, die hij echter met Henk Nijdam moet delen. In Montpellier knabbelde Jan Janssen door de bonificatie wel een minuut van zijn achterstand op truidrager Hugens af, maar hij bleef op de zevende plaats in de algemene rangschikking. Van de andere Nederlanders kwam alleen Lex van Kreuningen door zijn winst in de rit van St. Girons naar Carcasonne een aantal plaatsen naar voren. Voor de rest bleef nagenoeg alles zoals het was en staan onder de eerste tien van het klassement dus vier landgenoten. Jan Hugens in de gele trui; vijf etappe-zeges in zeven dagen; vier eerste plaatsen in het landenklassement en bovendien nog drie andere renners onder de eerste tien. Is het een wonder dat men als Nederlander in de Tour de l’Avenir momenteel met een trots gezicht rondloopt.