Tactiek van ploegleider Sjef Janssen leidde tot volledig succes

Gomez del Moral eiste hoogste eer op in Ronde van Toekomst

JAN HUGENS ZEGEVIERDE IN DE VOORLAATSTE ETAPPE

De hoogste eer in de tweede Ronde van de Toekomst was voor Antoine Gomez del Moral. De 22- jarige Spaanse onafhankelijke, zoon van een kolenhandelaar uit Cabra, bracht de gele leiderstrui, die hij in de’ Alpenrit van Barcelonnette naar Briangon op onze landgenoot Henk Nijdam had veroverd, ongeschonden naar Parijs. Zonder moeilijkheden is dat niet gegaan, want vooral de Italianen en de Nederlanders hebben na de beide alpenetappes nog wel getracht verandering in de situatie te brengen. Gomez del Moral hield echter, voortreffelijk gesteund door zijn ploeggenoten, stand tot in het Parc des Princes, waar hij door vele duizenden enthousiaste Fransen als overwinnaar kon worden bejubeld.

De ereronde was voor de Spanjaard ongetwijfeld het mooiste ogenblik uit zijn jonge wielerloopbaan. Even later was echter de glorie voor zeven oranjemannen, die als overwinnaars van het ploegenklassement met fier geheven hoofden naar het Wilhelmus luisterden. Toen zij onder daverend applaus nog eenmaal de baan rondgingen kon iedere Nederlander in het Parc des Princes met recht trots zijn.

Spanje en Nederland, die enige twee ploegen, die geheel uit onafhankelijken bestonden, hebben het leeuwendeel van de triomfen voor zich opgeëist De veertien gele truien werden broederlijk gedeeld. Van de Spanjaarden was José Momene een dag leider en Gomez del Moral zesmaal; wat de Nederlanders betreft reden Henk Nijdam en Jan Hugens driemaal in het leiderstricot en Jan Janssen eenmaal. De Nootdorper, bevoorrecht met een sterke eindsprint, won niet minder dan drie etappes; Jan Hugens (2x), Leo Knops en Lex van Kreuningen brachten het aantal rit-overwinningen op zeven. Het belangrijkste was voor de equipe van Jefke Jansen echter ongetwijfeld de eindzege in het ploegen rangschikking, bewerkstelligd door zes eerste plaatsen in de dagklassementen. Dit alles alsmede de fraaie klasseringen  van Jan Janssen (3e), Jan Hugens (8e) en Henk Nijdam (9e) in de individuele eindrangschikking maakten deze tour voor Nederland tot een zeer succesvolle.

Jan Janssen, de nerveuze rouleur-sprinter uit het Zuid-Hollandse Nootdorp, kwam van de zeven Nederlanders die de rit volbrachten (de selectie van Raf Gysel bleek een volslagen misgreep te zijn geweest) tot de beste prestatie. Zijn drie etappezeges werden reeds gememoreerd, maar belangrijker was misschien nog dat hij in de Alpen niet al te veel tijd verloor. Toen in Aix-les-Bains de bergen achter de rug waren bedroeg zijn achterstand op Gomex del Moral slechts 2 minuten 3 seconden. Zijn positie scheen toen nog niet kansloos, mede door de bonificaties welke eventueel door zijn sterke eindspurt nog zou kunnen veroveren. Mogelijk zou Janssen inderdaad nog verder zijn gekomen dan deze derde plaats, indien zijn ploeggenoten in de laatste drie etappes met wat meer overleg te werk waren gegaan. Lex van Kreuningen verspeelde bijv. zaterdag nutteloos zijn krachten in een lange vlucht en Jan Hugens boekte toen wél zijn tweede eindzege, maar met zijn demarrage op ruim 10 km. voor die finish ontman hij tegelijkertijd Janssen diens kansen op de eerste plaats.

Het Nederlandse team heeft tot die Alpen de karavaan met strenge hand geregeerd. Slechts eenmaal liet men zich. in de rit van Aix-en-Provence naar Juan les Pins, verrassen en dat kwam op kostbaar verlies te staan. Zoals echter altijd het geval is geweest met de Nederlanders, verspeelde ook deze jongens, al waren zij „op het vlakke” nog zo sterk, vrij veel tijd in de Alpen, met uitzondering van Jan Janssen die slechts één plaats in het klassement zakte. Desondanks toch alle hulde voor Janssen, Henk Nijdam, Jan Hugens, Leo Knops, Kees de Jongh, Lex van Kreuningen, Miel  Verstraete en chef d’equipe Jefke Janssen. Het team heeft zich terdege laten gelden en tussen Bordeaux en Parijs werd op voortreffelijke wijze de Nederlandse eer hoog gehouden.

De twee laatste ritten hadden vrijwel  geen betekenis meer. Vooral de etappe naar Parijs verliep bijzonder vlak. Drie Oostenrijkers, Damm, Venar en Varga, lieten al snel de groep achter zich. Men liet hen rustig gaan, maar toen zij meer dan 5 minuten voorsprong hadden, volgde een reactie. De activiteit in het peloton resulteerde tenslotte in een achtervolging van vier renners. Onze landgenoot Kees de Jongh kreeg met de Fransman Alban Cauvet het eerst aansluiting, kort voor Parijs voegden ook Cauvet’s landgenoot Bachelot en de Marokkaan El Farouki zich bij de leiders.  In het Parc des Princes toonden de beide Fransen zich superieur in de sprint Bachelot zegevierde voor Cauvet, terwijl de Jongh met een zesde plaats genoegen moest nemen. In het peloton, dat precies 15 seconden later de piste opstormde, bevond zich een gelukkig lachende Antonio Gomez del Moral, de grote triomfator van de ronde.

Dank zij Jan Hugens kon de Nederlandse ploeg er reeds prat op gaan in deze tweede ronde van de toekomst de helft van het totaal aantal etappes te hebben gewonnen. De Limburger was ruim 4 km voor de finish in Nevers na een hergroepering ontsnapt uit bet peloton tezamen met de ler Peter Grinnion, de Italiaan Remaito Bongioni en de Fransman Pierre Maitignion, de winnaar van de derde rit. Hugens, zich bewust van zijn zwakke eindschot, nam 1 km. voor het einde de kop en voerde daarna het tempo steeds meer op, er voor zorgend dat niemand hem passeerde. Doordat zijn concurrenten al evenmin pure sprinters waren, lukte deze tactiek. Als eerste kwam Hugens de wielerbaan op en als eerste ging hij over die eindstreep, ondanks de verwoede aanval van Bongioni op de laatste meters. De zege was voor Nederland dubbel lucratief omdat door de minuut bonificatie tevens beslag werd gelegd op de eerste plaats in het dagploegenklassement.

Een zinloze verspilling van krachten door Lex van Kreuningen had de 232 km. lange etappe van Lyon waar Nevers gekarakteriseerd. De Utrechter, die na ongeveer  75 km. met de Spanjaard José Momene op jacht was gegaan, naar de uit het peloton weggelopen Zuidslaviër Frank Skerl, bleef, nadat deze laatste was achterhaald, ruim 100 km. vrijwel zonder onderbreking aan die kop. Van Kreuningen bereikte er niets mee, want nadat de voorsprong, die nooit meer dan 3,5 minuten had bedragen, tot minder dan 50 seconden was teruggelopen, was hij dermate vermoeid dat hij ’n demarrage van de nog betrekkelijk fitte Momene, de Spanjaard was tevoren rustig aan het wiel van onze landgenoot gebleven,  niet meer  kon beantwoorden.

Slechts dankzij de activiteiten van Jan Hugens en zijn metgezellen kreeg de rit voor Nederland toch nog een prettig slot.

Rituitslag 13^e etappe:

1.Jan Hugens(NED)232km/5.44’36”
2.Renato Bongioni(ITA)
3.Pierre Matignon(FRA)
4.Peter Crinnion(IRL)
5.Jupp Ripfel(SWE)53″

Rituitslag 14^e etappe:

1.Jacques Bachelot(FRA)178km/4.16’54”
2.Alban Cauvet(FRA)
3.Abderaman El Farouki(MAR)
4.Robert Csenar(AUT)
5.Felix Damm(AUT)