Vragend aan de in 2017 overleden oud-Tourrenner Piet Haan naar ‘de mooiste overwinning uit zijn carrière’, bleek het zijn winst in Gent-Wevelgem 1953 voor onafhankelijken te betreffen. Blijkbaar had de ‘grootgrossier in zeges’ (ca. 40 zeges bij de amateurs in 1952) er toch een betere herinnering aan dan zijn geweldige zege in bijvoorbeeld Parijs-Dolhain 1952 of zelfs de rit- en eindzege in de Ronde van Nederland 1955 voor beroepsrenners. Piet: „Ik startte in die Gent-Wevelgem. We reden langs de zee. Het regende, het hagelde, het was hartstikke koud. Ik dacht ze kunnen me wat. Ik stap af… Maar uren lang in een ijskoude bezemwagen zitten, lokte me ook niet bepaald aan. Ik beet op mijn tanden, reed verder. Ik kreeg er zowaar zin in en won! Vóór Fred Debruyne. Ik voelde het als een overwinning op me zélf. Het voorafgaande jaar, in 1952, had ik zowat veertig koersen gewonnen bij de amateurs. Niettemin oordeelde de Nederlandse Wielerbond me niet goed genoeg om naar het wereldkampioenschap gestuurd te worden. Om die reden ben ik bij de aanvang van het nieuwe seizoen naar de onafhankelijken overgestapt en ik heb het me niet beklaagd”. “De volgende dag publiceerde Het Nieuwsblad een groot verhaal van Karel van Wjjnendaele vol complimenten aan mijn adres. Men weet dat die man er karig mee was…”.

We lezen de De Volkskrant van 30 maart 1953:

PIET HAAN reed alle onafhankelijken los in Gent-Wevelgem

Piet Haan, de 22-jarige renner uit Mechelen won op grootse wijze. Hij fietste in de laatste 30 en lastigste km van zijn Belgische tegenstanders spelenderwijze weg. De overmacht van dit ongewone talent dat werkelijk alles heeft om ’n wegrenner van internationaal formaat te worden deed alle betrekkelijkheid in acht genomen aan het verpletterende meesterschap van Fausto Coppi in de finale van Parijs-Roubaix 1951 denken. Na 150 km course, op 60 km van de finish, hadden de stormwind en aanhoudende demarrages het 108 man sterke deelnemersveld tot 22 eenheden gedund. Haan. die Donderdag te Deerlijk reeds met brille een kermiscourse voor onafhankelijken veroverde stond op dat moment als enige Nederlander tegenover 21 Belgen, de elite van het corps der Belgische onafhankelijken. Zó zeker was hij van zichzelf, dat hij in plaats van de beslissende slag af te wachten het gevecht zelf uitlokte. Zijn eerste demarrage op 40 km voor de streep maakte 11 concurrenten kansloos. Met zijn tweede aanzet, tien km verder, reed hij de 6 „overblijvenden” los. De Limburger liep nog 1 minuut 32 seconden op hen uit. Na deze indrukwekkende inspanning, zoals men er in België in geen jaren meer bij de jongeren heeft gezien, stapte hij van zijn fiets alsof hij zo pas een prettig trainingstochtje had gemaakt. In West-Vlaanderen, de bakermat van de Belgische wielersport op de weg, spreekt men vanavond de naam Piet Haan met bewondering uit. Het is een naam die weldra in de internationale wegrensportwereld een bekende klank kan hebben.

We lezen het Belang van Limburg 31 maart 1953:

Gent-Wevelgem kraaide Piet Haan Victorie

Beukende Wind hield het gemiddelde rond de 30 per uur !

In Gent-Wevelgem voor onafhankelijken is het wat geworden! De renners kregen op de kust wegen de wind zo geweldig op kop dat ze meer dan eens recht moesten op de pedalen zonder een stap verder te geraken. Verwondert het u dan dat het gemiddelde van deze wedstrijd slechts 30 km per uur bedraagt ? Slechts de sterkste bonken konden in dit tempeest vooruit en van de 108 vertrekkers bleven er slechts 22 over bij de aankomst te Wevelgem. Vooral langs de zee van Koksijde naar Den Haan hield de sterke wind geweldig huis in het peloton, dat tenslotte tot 22 eenheden herleid werd. Wie gelost werd was onherroepelijk verloren, want zonder beschutting was het onmogelijk alleen verder te rijden. De beslissing werd uitgelokt door Nest Heyvaert, die vorig jaar de Grote Prijs van België tegen het uurwerk won. Heyvaert zette er alles op om van de overige renners weg te komen en trok zegevierend over de Zwarte Berg, waar het peloton in stukken en brokken uiteenviel. De Limburgers hadden het tijdens de beklimming niet slecht gedaan, vermits Van Geneugden in vijfde positie de top bereikte en Donders met Deborre de leiding hadden van het grote peloton, dat met 1′ 28″ achterstand op Heyvaert de top bereikte. Tijdens het dalen werd Heyvaert bijgehaald door een groepje bestaande uit Malfait, Van de Casteele, Fred De Bruyne, Martin Van Geneugden en Piet Haan. Lang bleven deze zes leiders niet samen, want terwijl de meeste renners een beetje verpozing bij zochten na de geweldige inspanning die ze hadden moeten doen, trok Piet Haan er op de weg naar Moorslede alleen vandoor. Deze eerste poging droeg echter niet ver, maar de sterke Nederlander wilde van geen begeven weten en begon een weinig later opnieuw. Ditmaal slaagde hij in zijn opzet: Haan nam eerst dertig seconden en ondanks de reacties van het achtervolgend vijftal dikte hij zijn voorsprong tot het einde toe gestadig aan.

Piet Haan won Gent-Wevelgem met anderhalve minuut voorsprong. Hij eindigde buitengewoon fris en liet zich niet pramen om ter aankomst voor de micro een korte redevoering af te steken: “Ik heb zowat veertig koersen gewonnen vorig jaar bij de liefhebbers in Nederland, vertelde de gelukkige winnaar. Niettemin oordeelde de Nederlandse Federatie me niet goed genoeg om naar het wereldkampioenschap gestuurd te worden. Om die reden ben ik bij de aanvang van het seizoen naar de onafhankelijken overgestapt en ik heb het me niet beklaagd”. Dat laatste geloven we graag, want Piet Haan, die bij ons in Limburg geen onbekende is en zeker niet te Veldwezelt waar hij dikwijls vertoeft, heeft reeds zijn tweede koers bij de onafhankelijken gewonnen. Met Gent-Wevelgem te winnen is hij bovendien leider geworden in het regelmatigheidscriterium, dat ieder jaar de beste onafhankelijke van het jaar aanduidt. Haan is trouwens de eerste buitenlander, die sedert het ontstaan ervan leider geworden is in bedoeld criterium. Bij de 22 renners, die de koers uitreden, zijn er drie Limburgers: Van Geneugden, Gerard Deborre en José Donders. Martin Van Geneugden werd derde in de spurt voor de tweede plaats en legde dus beslag op een eervolle vierde plaats. Martin reed een zeer goede koers en het ziet er naar uit dat hij tijdens de eerstkomende proeven zal te duchten zijn. Ook Gerard Deborre reed zeer goed, maar hij werd verrast door de ontsnapping van Heyvaert, die de eigenlijke beslissing uitlokte. Jos Donders tenslotte was lange tijd in gezelschap van Deborre, maar verzeilde naderhand verder naar achter. Maar ook voor Donders Is er een compliment, zoals we er ten andere aan leder renner die deze uiterst zware Gent-Wevelgem uitreed, één moeten maken.  H. B.

Met dank aan Alain Buckinx voor de geleverde krantenartikelen uit Het Belang van Limburg

We lezen het Belang van Limburg 30 maart 1953:

Gent Wevelgem voor Onafhankelijken
Piet Haan met voorsprong

Gent-Wevelgem 1953 voor Onafhankelijken was een zeer zware wedstrijd. Tijdens de eerste koershelft was de wind, langs het zeestrand zo hevig dat de karavaan soms met moeite 20 km in het uur haalde. Er waren 108 vertrekken Van bij de aanvang waren er verscheidene schermutselingen. die echter niet veel opleverden. Te Poperinge vormde zich een groep van een zestiental renners, waarin de Limburgers Vangeneugden, Donders en Debater. Op de Zwarte Berg rukte Heyvaert zich hieruit los, doch hij werd kort nadien vervoegd. Ononderbroken jachten hadden voor gevolg, dat de kopgroep gesplitst werd. Donders en Deborre kwamen In het tweede groepje terecht terwijl Vangeneugden zich vooraan hield. Naar het einde demarreerde de Nederlander Piet Haan, die tevoren reeds even was weg geweest. Hij werd niet meer vervoegd. De spurt voor de tweede plaats werd gewonnen door De Bruyne, voor Van Belle en Vangeneugden.

De uitslag:
1. Haan Piet (Ned.) de 210 km in 7 u.  17 min.
2. De Bruyne op 1 min 38″
3. Van Belle
4. Van Geneugden
5. Malfait
6. Vermaelen
7. Lefevre
8. Denil op 2 min 30”
9. Decraye
10. Desmedt René
11. Deborre
12. Blockx
13. Van Geel
14. Van Schoorisse
15. Staelen
16. Parmentier
17. Van der Elst
18. Van Sambeek
19. Thoen
20. Donders