2019-06-22 TeleVizier: rebellenclub op wielen

Voorpremière Andere Tijden Sport met gastheren Edwin Mathijssen en Wiep Idzenga op het Sportpark de Laguiten in Rijsbergen.

Op zaterdag 22 juni, de vooravond van de pijl was in er Wielerdorp Rijsbergen een première. De Andere Tijden Sport uitzending “rebellenclub op wielen” van Wiep Idzenga en Bas Steman te zien. De eerste Nederlandse sponsorploeg in de Ronde van Frankrijk, we schrijven 1964, het seizoen was al begonnen, groen licht moest nog gegeven worden om de TeleVizier ploeg te formeren. De uitzending richt zich vooral op de vrijbuitersrol die de ploeg drie jaren lang in de Tour de France met succes en tegenslag vervulde.

In de Tour (8 TeleVizier etappe zeges) en Vuelta (17 TeleVizier dagzeges) speelt Kees Haast als de aangewezen man voor het klassement bij de TeleVizier ploeg. Een belangrijke rol, zo ook in de documentaire, allicht, hij was de kopman. Maar het liep niet van een leien dakje...

TeleVizier, dat was iets nieuws, een jonge, homogene puur Nederlandse ploeg. Waren het een soort van musketiers, zo van “een voor alleen allen voor één”? Er zijn in ieder geval drie jaren lang veel avonturen beleefd. En er waren kansen voor iedereen en niet onbelangrijk voor een beroepsrenner: Poen! Fl. 16000 poer man in de Tour werd gezegd, maar het zou ook fl 13000 kunnen zijn geweest. Dan kun je thuis toch zeker zeggen dat het een goede Tour was geweest, niet? Geen geringe bedragen in de jaren zestig. Een van de TeleVizieren vertelde me dat hij, ondanks dat hij de Tour vroegtijdig moest verlaten, toch nog mooi 5000 florijnen kreeg. Ja, bij TeleVizier zat je blijkbaar goed.

De coureurs waren in dienst van een stichting. Verzekeringen, sociale voorzieningen, ww…? In de wielersport destijds had men er nog niet van gehoord. TeleVizier liet zien hoe het moest…. Al was het niet duidelijk of er, zoals werd aangehaald, ook kinderbijslag door de coureurs werd ontvangen. Volgens de twee aanwezige TeleVizier anciens hebben ze dat dan blijkbaar nog te goed van de Pel, ze konden zich niet herinneren ooit kinderbijslag te hebben ontvangen destijds.

De indruk is wel dat je bij de Pel op tijd betaald kreeg, je deel van het prijzengeld volgens afspraak kreeg etc. Akkoordjes met andere ploegen betekende soms een financieel extraatje in het laatje van de Pel, als je er achter kwam kreeg je je deel alsnog uitbetaald. Zo niet,dan had je gewoon pech. Men zegt dat er een Pellenaars van de jaren vijftig en een Pellenaars van de jaren zestig is. In ieder geval waren er veel coureurs, die in Franse dienst reden omdat er bij de Nederlandse ploegen niet veel te verdienen was. TeleVizier was nieuw, je reed met een degelijke contract en er was voldoende poen te verdienen. De stelling dat TeleVizier een aantrekkelijk merk was om als coureur voor te rijden mag men best voor waar nemen. Als verzorger, mecanicien had je het ook niet slecht. De nieuwe Pel was sociaal, veel renners in buitenlandse dienst hadden het goed begrepen, daar wilden ze ook bij horen….

De gastheren Edwin Mathijssen en Wiep Idzenga

De docu "TeleVizier, rebellenclub op wielen" van Wiep Idzenga en Bas Steman met o.a.  Jo de Roo, Gerben Karstens, Cees van Espen, Bas Maliepaard, Hub Harings,  Kees Pellenaars, de mecaniekers John Krijnen en Geert Polak en noem maar op! Ze spreken nog een aardig woordje wielertaal. De uitzending is voor het eerst te zien op 7 juli 2019, NPO1.

De opkomst in Rijsbergen was licht bedroevend, maar degene die aanwezig waren hebben zich kostelijk vermaakt, van de overgebleven TeleVizieren waren slechts vertegenwoordigd door Hub Harings en Bas Maliepaard, mannen met humor. Zo ook twee van de TeveVizier-mecaniekers Johnny Krijnen en Geert Polak daarnaast ook nog Rijsbergens Tourcrack Jacques Hanegraaf. Ook Monique, de dochter van Kees Haast, schoof ook aan bij het tafelgesprek.

Nadat de voorpremière van de documentaire die geschiedenis van de vrijbuitersploeg en vooral, met de komende 2019 editie in kort verschiet, de drie Tour de France deelnames van de ploeg van de Pel, de eerste Nederlandse sponsorploeg in la grande boucle belicht.

In 1965 leek Kees Haast als eerste Nederlander op weg naar het podium in de Tour de France, tot een valpartij een einde maakte aan zijn droom. In de aflevering van Andere Tijden Sport spreken Haast en een aantal voormalig ploeggenoten over die teleurstelling. Het interview met Haast werd opgenomen vlak voordat hij in januari van dit jaar overleed.

25 Jun 1964 Vorst-wielrennen-ronde Van Frankrijk Voor de vierde etappe van de ronde van frankrijk bespraken een aantal nederlandse renners hun kansen. Vlnr: leo van dongen jan janssen (drager van de groene trui) henk nijdam en piet damen. Auteur: Ge Van Der Werff In: Vorst

Tour de France 1965, TeleVizier, 16 Juni 1965 Ten huize van ploegleider Kees Pellenaars vond de tourploeg voorstelling plaats— met Gerben Karstens, Kees Pellenaars, Bas Maliepaard, Cees Haast, Rik Wouters, Leo van Dongen, Huub Harings, Cees van Espen, Jo de Roo, Jo de Haan en Henk Nijdam

14 juni 1966 TeleVizierploeg voor Tour de France 1966

Mooi dat ook de Ronde van Spanje ter sprake kwam, waar bij twee deelnames niet minder dan 17 etappezeges werden behaald, toch geen geringe prestaties. Keest Haast, de kopman tijdens de drie door TeleVizier gereden Ronden van Frankrijk vormde de rode draad tijdens de gesprekken. Tevens waren er weer wielertruien van verzamelaar Henk Theuns te bewonderen, maar ook 2 originele Tour de France koersmachines van de vermaarde TeleVizierploeg.

De TeleVizier Batavus 1966 (Leo Knops) van Remy Rijwielen Ossendrecht

De locomotief Tour de France van Bas Maliepaard, gerestaureerd door zijn mecanicien en goede vriend Geert Polak

Bekijk Andere Tijden Sport: Televizier, de Brabantse cowboys in de Tour de France hier op nos.nl :

Na de video kwamen de gesprekken over de enthousiast ontvangen docu op gang. Tenslotte werd de deelnemers gevraagd te vertellen wat de wielersport voor hen betekende, een anekdote, een bijzonder moment of wellicht wat ze met Kees Haast hebben gedeeld.

Bas Maliepaard: Niks verdiend en toch gelachen. Ik had getekend bij Pellenaars voor een paar banden en een trui, toen was ik nog amateur, later werd ik toen prof, in 1959, in het zelfde jaar nog, en moest ik voor Vredestein gaan rijden. Ik kreeg een brief van een advocaat dat ik verplicht werd voor Vredestein te gaan rijden. Ik zeg, ik heb helemaal niet getekend, ik ga naar Frankrijk. Dat vonden ze niet goed. Ja zei ik, ik ga toch. Joop Middelink van de bandenfabriek Radium die wilde mij in zijn ploeg, die zei je hebt getekend bij Vredestein, NIKS DAARVAN ik heb helemaal NIKS getekend. Toen ben ik naar Pellenaars gegaan, die had onder mijn contract, van die banden en een trainingsbroek, eronder bijgetikt dat ik als ik prof werd dat ik voor Vredestein zou gaan rijden. Dat was een slecht kant van de Pel. Hij was een man met twee gezichten, misschien wel drie. Een goeie kant was dat toen ik thuis zat zonder werk, belde hij me ’s avonds om 11 uur op, Bas zei hij, heb je al werk? Nee nog niet, hij zei dan moet je naar die en die ingenieur gaan die heb werk voor je, dus toch wel mooi dat hij aan me dacht. Ik vond hem erg sociaal voelend.

Johnny Krijnen: Ik wil nog effe terug komen op het bekende geval van Cees Haast in de tunnel, het is al vele malen verteld, het mooie was, ik kom ’s avonds bij het hotel, daar zat hij dan met zijn tulband op. Ik zeg Kees hoe gaat het? Ja goed jong, hij nog vrij vlug, kom we gaan een bierke pakken. Mag dat dan wel met die kop van jouw? Ha, zei Kees, ik hoef niet met mijn kop te drinken ik drink met mijn mond, haha, maar je heb wel mijn leven gered. Dat klopt want Haast lag daar half bewusteloos, voor het zelfde geld was hij daar verdronken.

Ondanks zijn hoofdwonde blijft Kees Haast dapper doorstrijden in de Ronde van Frankrijk Na de achttiende etappe staat hij als beste man van de televizier-ploeg geklasseerd in het algemeen klassement. ANPFOTO. 11-07-1966.

Over het sociale gedrag van Pellenaars het volgende. Ik heb zelfs bij Pellenaars ingewoond. Ik woonde in Bussum, dat was 112km heen en weer, over Raamsdonkveer en Utrecht enz. Soms was ik daar de hele week en op donderdag “sodemieter nu maar op en kom zaterdag maar terug want dan zijn de klassiekers”. Ik herinner me dat ik jarig was, dat was dan maar één keer per jaar, ik kreeg van mevrouw Pellenaars een enveloppe met 150 gulden en de Pel zei dat ik naar een bepaald autobedrijf moest rijden. En laat daar maar van mij, op die ouwe auto van jouw 4 nieuwe banden zetten, ja ik heb er heel goeie herinneringen aan.

Hub Harings: Voor Gerben Karstens en Jo de Roo moest ik samen met Jo de Haan drinken halen, we stopten bij een café, we moesten daar de kelder in, we graaiden naar een paar flessen maar toen we weer naar boven wilden was de deur dichtgeklapt en konden we niet meer naar buiten. We hebben daar 5 minuten in de kelder opgesloten gezeten, gelukkig, de fietsen er staan er nog. We konden aan de voet van een col weer terug aansluiten bij het peloton, toen hebben we alle flessen toch maar weggegooid. Dat was met wijlen Jo de Haan.

Hub Harings in gesprek met Jacques Hanegraaf

Jacq Hanegraaf: Zo’n anekdote heb ik niet, mijn plaatsgenoot Kees Haast is van een andere generatie dan ik ben, maar als ik de verhalen zo hoor, en ook uit eigen ervaring tijdens en na mijn eigen wielercarrière opmaak is dat er in die tijd van Kees bij de Televizier ploeg heel veel van hem werd verwacht. Hij was de kopman, om zo maar te gaan voor het klassement van de Ronde van Frankrijk, er was in die tijd geen voorbereiding, er was geen parcourskennis. En kennis over techniekbeheersing, het afdalen bijvoorbeeld zoals ze dat nu met Chris Froome en al die andere wel doen. Onze Kees Haast ging er voor, er werd veel van hem verwacht. Als je dan ook ziet hoe hij in het video fragment dat we net zagen zijn verwondingen bagatelliseert, als je het goed bekijkt is hij bijna gescalpeerd, maar onze Kees Haast zegt “we gaan er weer voor, en morgen is er weer een nieuwe dag”. Ik moet eerlijk zeggen, nu ik de documentaire van “Andere Tijden Sport” heb gezien, heb ik nog veel meer respect voor Kees, dan ik al in mijn jeugd had, tijdens mijn wielercarrière had. Want ik begrijp nu wat er in hem omging. Postuum durf ik te zeggen, Kees, ik ben blij dat je de laatste jaren zo trots bent geweest want wij zijn ook oh zo trots.

Geert Polak: Ik zou graag vertellen wat het wielrennen voor mij betekend want het loopt nog steeds als een rode draad door mijn leven. Toen Bas Maliepaard en ik zestien jaar waren, zijn we samen gaan koersen. Bas is een echte grote geworden, hij heeft de Tour de France gereden maar ik heb ook een aantal Tour de France’en mogen doen. Weliswaar als mecanieker, maar ik heb toch de Tour gedaan. Ik word nog regelmatig betrokken bij dingen die met het wielrennen te maken hebben, zie vandaag. Het doet me goed er vandaag ook weer bij te zijn. Het was een fantastische tijd, een tijd die je bij blijft en waar ik een goed gevoel over heb.

Tenslotte is Monique, de dochter van Kees Haast aan het woord. Ik ben heel trots op ons Pa, hij is altijd een hele lieve zorgzame hartelijke man geweest. Hierop volgend werd gezamenlijk nog het glas geheven op Kees, TeleVizier en de documentaire, én natuurlijk Johan van der Velde, hou je haaks Johan

De Televizier etappezeges in de Ronde van Frankrijk waren voor:

27-06-1964 6e etappe: Henk Nijdam
26-06-1965 5e etappe deel a : Cees Van Espen
29-06-1965 8e etappe: Jo De Roo
23-06-1966 21e etappe: Gerben Karstens
23-06-1966 3e etappe A, ploegentijdrit: TeleVizier
23-06-1966 3e etappe B: Gerben Karstens
05-07-1966 14e etappe deel a: Jo De Roo
12-07-1966 20e etappe: Henk Nijdam

Voor iedereen die de wereldpremière gemist heeft, TeleVizier: rebellenclub op wielen wordt zondagavond 7 juli 2019 uitgezonden op NPO1.

1968-06-16 Jan Krekels wint Österreich-Rundfahrt

Österreich-Rundfahrt 1968

Nederlandse aangelegenheid in Oostenrijk

Jan Krekels groot triomfator

Jan Krekels geflankeerd door de Oostenrijker Georg Postl en de Pool Czeslaw Polewiak foto Jan Krekels

Na zijn overwinningen in verschillende Nederlandse klassiekers was het Krekels gelukt een voorlopige kroon te zetten op zijn amper vierjarige loopbaan als wielrenner door een indrukwekkende zege in de Ronde van Oostenrijk. Na René Lotz, Jan Pieterse en Rini Wagtmans was hij de vierde Nederlander die deze zware, bijna 1600 kilometer lange etappekoers — de eerste grote ronde na die van Olympia waaraan hij deelnam — op zijn naam schreef.

„Het is zeker zwaar geweest”, geeft Jan eerlijk toe. „Het heeft vrijwel aan één stuk door geregend, behalve de laatste dag en iedere etappe weer waren er heuvels en bergen te beklimmen.”
Toch heeft Krekels juist in die bergen zijn slag geslagen. „Ja, dat was op de Grossglockner. Op de top had ik drie minuten achterstand, maar alle concurrenten lagen achter mij en toen heb ik me maar gewoon laten vallen. In de afdaling heb ik ze allemaal gepakt. Het gekke was: hoe hoger ik klom, des te gemakkelijker ging het. Het was behoorlijk koud en dat heb ik graag.”

Jan Krekels, de winnaar van de Ronde van Oostenrijk werd in zijn woonplaats Born uitbundig gehuldigd. De krans en een aantal bekers waren de in Oostenrijk gewonnen „trofeeën”.

Hoe koud het was blijkt uit de stapels foto’s die Jan mee naar huis bracht. Te midden van de eeuwige sneeuw rijden enkele renners in een majestueuze omgeving met Jan Krekels voorop. „Ik reed het liefste van voren, dan kon ik me het beste verdedigen”, zegt hij zonder enige opsmuk, daarbij in het midden latend dat die strijdwijze enorme veel vraagt. Krekels maakte zijn woorden waar. Betekende dit dat Limburg een tweede Jan Nolten had gevonden? Hij lacht er om. „Dat wil ik niet beweren, maar het ging inderdaad wel heel lekker.”

„Mijn ploegmakkers hebben me prachtig geholpen. Zij hebben veel kopwerk voor me gedaan en het tempo bepaald. Wanneer er een kopgroep ontstond, waren zij er steeds bij om het tempo te drukken. Het waren voorbeeldige ploegmakkers. Deze sfeer is er ingebracht door onze ploegleider Janssen. Hij had het slim gespeeld. Met veel loftuitingen had hij in Oostenrijk de komst van Olympia-Tourwinnaar Leen de Groot aangekondigd. Hij stempelde hem tot favoriet en repte met geen woord over mij. Men lette niet op me en de eerste de beste rit was het meteen al raak. Ik werd tweede. Als ik niet gehinderd was, had ik al direct de gele trui gegrepen. Toen ik eenmaal dat ding om mijn schouders had, was dat stuk textiel enorm zwaar. De Oostenrijkers gingen samenwerken om mij uit de trui te fietsen. Op de Grossglockner zullen we je wat voor de ogen draaien, kreeg ik van hen te horen. Ik werd er nerveus van. Gelukkig viel alles nogal mee. In plaats van tijd te verliezen, zette ik hen nog op een grotere afstand. Het klimmen ging heerlijk en bij het dalen liep ik alsmaar op mijn collega’s uit. Het was toch wel gevaarlijk. Het zicht was soms niet meer dan een meter of twaalf. Ik heb alsmaar op die gele streep op het wegdek gekeken. Angst had ik niet, maar af en toe heb ik toch maar stiekem een kruisteken gemaakt als ik beneden was.

„Iedere dag moest ik voor de televisiecamera verschijnen om mijn relaas te doen. De eerste keer liep het niet al te best, maar daarna raakte ik er bedreven in. Voor de radio heb ik talrijke keren commentaar moeten geven. Het Oostenrijkse volk heeft hij de overwinning van harte gegund. Ik werd spontaan gehuldigd. Het leukste vond ik de reactie van een 11-jarig meisje. Zij had op witte stof een beker geborduurd met mijn en haar naam er in. Die tweede plaats in de tijdrit heeft mij bijzonder veel plezier gedaan. De Ronde van Oostenrijk is heel iets anders dan een Olympia-Tour. Elke etappe is langer dan 200 km. Er moet kilometers lang worden geklommen. Daar moet je alleen tegen de concurrentie vechten. Veel renners bezweken door de aanhoudende hitte Leen de Groot had te kampen met aanhoudende kramp. We vonden ’t jammer, want nu moesten we met minder mankracht de Oostenrijkse aanvallen afweren. Mijn vrienden hebben me echter geen moment in de steek gelaten. Vooral Henk Van der Vught was ’n meesterknecht. Hij had deze ronde verleden jaar al gereden en maakte me iedere dag opmerkzaam op geniepige trajecten of gevaarlijke belagers”

Limburgs Dagblad 16-06-1968: Österreich-Rundfahrt 1968, Nederlandse aangelegenheid in Oostenrijk, Jan Krekels groot triomfator

We lezen het Limburgs dagblad van 17 juni 1968:
In de schaduw van de aloude Sint Stefans toren in Wenen klonk zondagmiddag het „Wilhelmus” ter ere van Jan Krekels. Nog eenmaal moest de man uit Born, die negen dagen lang het fel begeerde leiderstricot in de Ronde van Oostenrijk droeg, een huldiging ondergaan. Met een levensgrote lauwerkrans om de schouders stond de 20-jarige Jan op de hoogste trede van het erepodium als eindoverwinnaar van een ronde waarin de Nederlandse équipe volledig de toon aangaf. Immers Jan Krekels zorgde niet alleen voor de overwinning in het algemeen klassement, hij sleepte ook de eerste plaats in het puntenklassement in de wacht. En alsof dat nog niet voldoende was: de Nederlandse ploeg, onder aanvoering van Jan Krekels, greep met goot vertoon van overmacht de zege in het algemeen ploegenklassement.

In de twee laatste etappen etaleerde Jan Krekels nog eens overduidelijk zijn grootse vorm. Hij liet niets aan het toeval over en overzag als een veldheer hat slagveld. Alleen voor de onbekende goden, die geen rol van betekenis vermochten te spelen in het algemeen klassement, kende de Limburger nog pardon. Iedere andere coureur die Jan Krekels kon bedreigen werd door hem zelf tot de orde geroepen, dan wel door zijn trouwe ploeggenoten Henk van Vught en Wim Prinsen.
In de achtste etappe, die de karavaan zaterdag over een afstand van 155 km van Klagenfurt naar Graz voerde kregen de „kleintjes” toestemming een graantje mee te pikken. Drie Oostenrijkers, Schaïtielbauer. Hummenberger en Frisch, konden daarvan het meeste profileren.

In een tropische regenbui ging dit drietal tenslotte uitmaken wie voor de ereplaatsen in aanmerking zou komen. Het was Schattelbauer die de zege kon opeisen vóór zijn landgenoten Hummenberger en Frisch. In deze rit kon Jan Krekels het zich permitteren met een achterstand van bijna zes minuten op de winnaar tiende te arriveren, omdat hij zich in gezelschap bevond van zijn grootste rivaal de Oostenrijker Georg Postl. Laatstgenoemde was eigenlijk nog slechts da enige overgebleven concurrent voor Jan Krekels. Vrijdag kreeg namelijk de Pool Polewiak, die derde in het algemeen klassement stond, een tijdstraf van twee minuten en een geldboete van 200 Oostenrijkse shilling (circa 12 euro), omdat hij zich had laten voorttrekken. Daarmee verdwenen de illusies van de Pool — voor zover nog aanwezig — volledig naar het hiernamaals.

Dan de slotetappe van zondag, van Graz naar Wenen (229 km), niet meer veel „vuurwerk” te zien zou geven lag voor de hand. Jan Krekels zag weer toe, dat er geen verrassingen uit de bus konden komen. Daartoe behoefde hij alleen nog maar Georg Postl in de gaten te houden. Aan de finish in Wenen diende zich tenslotte de Ilaliaan Sanantonio als eerste aan. Vijfentwintig seconden later meldde zich de Oostenrijker Pruschka en vervolgens diens landgenoot Rothauer. Jan Krekels bevond zich, samen met Wim Prinsen en Henk van Vught, in een groep die ex-aequo op de tiende plaats werd geklasseerd. Daarmee was voor de Limburger de buit in het individueel en puntenklassement binnen en voor de Nederlandse equipe, die na het uitvallen van Leen de Groot nog slechts uit drie man bestond, de zege in heft algemeen ploegenklassement een feit.

De uitslag van de achtste etappe-luidde :
1. Schattelbauer (Oost.) 155 km in 3.54.19 (mat bonificatie)
2. Hummenberger (Oost.) 3.54.34 (met bon.)
3 Frisch (Oost.) 3.54.49
4. Günther Schwab (Oost.) 3.56.4
5. Robert Csenar (Oost.) 3.59.47
14. ex aequo. O.a. Czeslaw Polewiak (Polen), Georg Postl (Oost.), Jan Krekels (Ned.) en Wim Prinsen (Ned.) allen in 4.00.07
29. Henk van Vught (Ned.) 4.00.20

De uitslag van de laatste etappe luidde :
1. Sanantonio (It.) 5.37.43 (inclusief bonificatie);
2. Pruseha (Oost.) 5.38.23 (inclusief bonificatie)
3. Rothauer (Oost) 5.38.39
4. Treis (Lux.) 5.40.27
5. Köcher (W-Dld) z.t.
6. De Mol (Belg.) 4.41.09
10. ex aequo: o.a.: Prinsen (Ned.), Krekels (Ned.), van Vught (Ned.).

Eindklassement :
1. Krekels (Ned. 41.08.45;
2. Postl (Oost.) 41.12.52;
3. Polewiak (Pol.) 41.18.40;
4. Janssens (Belg.) 41.19.10;
5. Spaniniger (Zuidsl. 41.20.08;
6. Csenar (Oost.) 41.20.59;
9. van Vught (Ned) 41.23.31;
12. Prinsen (Ned.) 41.24.15.

Puntenklassement:
1. Krekels (Ned.) 78 punten;
2. Csenar (Oost.) 67; 3. Maggioni (II.) .48;
4. Schattelbauer (Oost.) 41;
5. Van Vught (Ned.) 41.

Ploegenklassement:
1. Nederland 122.15.45
2. Steiermark (Oostenrijk) 122. 44.08
3 Polen 122.47.00

1968-04-13 Ronde van Sibbe

Belgische triomf in Sibbe

Jean-Pierre Monseré eerste

De zaterdagmiddag verreden wielerronde van Sibbe is, wat de 92 km (40 ronden) race voor amateurs betreft, geëindigd in een dubbele Belgische triomf. Zegekoning Jean-Pierre Monseré uit het verre Roeselare won terwijl zijn boezemvriend Roger De Vlaeminck (amateurwereldkampioen cyclocross 1968), die uit het Westvlaamse Eeklo afkomstig is, legde beslag op de tweede plaats. Beide zuiderburen bewerkten hun triomf via een attent gereden wedstrijd en daarna in de eindsprint van een kopgroep van dertien renners de concurrentie geen schijn van kans te geven.

Plaatselijk favoriet Theo Leenders met in zijn wiel de Vlaamse zegekoning Jempi Monseré



Paas-zaterdag 14 juni Ronde van Sibbe

Het wielercomité van Sibbe, dat al vele jaren met succes cyclo-crosswedstrijden organiseerde, houdt zaterdagmiddag een wielerronde van amateurs, nieuwelingen en adspiranten. Op een fraai, 2300 meter lang circuit zal deze Ronde van Sibbe plaatsvinden en een groot aantal renners zal er aan deelnemen. 

Het aantal inschrijvingen was zo groot dat vele renners teleurgesteld moesten worden. We vragen ons af of het niet hoog tijd wordt dat organisatoren in hun programma twee nieuwelingenwedstrijden gaan opnemen anders zullen elke week opnieuw vele van deze renners langs de kant moeten blijven staan.

Om 13.00 uur bijten de adspiranten de spits af van de Sibber wielerronde en opnieuw zal het er spannend toegaan. Tot de favorieten behoren ondermeer Dohmen, Keijers, Klinkers, Spronkmans en Vasmeer.

De nieuwelingen gaan om 13.45 uur van start en ook hier zijn een groot aantal kanshebbers voor de zege. We noemen o.a. Deckers, Dohmen, Hendriks. Meijs, Koken, Koot, Schetters, Sijen, Driessen en Odekerken.

Het hoofdnummer, de amateurrace, begint om 15.00 uur. Naast vrijwel alle bekende Limburgers, onder wie Harings, Knubben, Leenders, Vrancken, van Pol, Krekels, Keybeck en verder de Belgen Geelen, Monseré en De Vlaeminck.

Limburgs Dagblad 16 april 1968, klik en lees deze krant

De kopgroep van 13 renners had zich eerst vlak voor slot kunnen vormen en heel eventjes leek het erop dat Sjaak Spetgens uit Someren en Jo Vrancken uit Linne nog uit de sterke greep der Belgen zouden ontsnappen. Zij waren voornamelijk kort voor slot gedemarreerd. Het bevatte echter allemaal niets, evenmin alle pogingen die vooraf ondernomen werden. Steeds waren het Monseré ofwel De Vlaeminck die de orde herstelden.

Toen 13 van de 40 te rijden ronden onder de wielen waren doorgegaan, ontsnapten Floor de Bree, Jan van Katwijk, Hennie Pepels, Jo van Pol en Math Pustjens. Dit vijftal kreeg enkele ronden later gezelschap van Jan Krekels en Meijers en dat betekende het einde van deze vluchtpoging.

Toen het rondebord nog 17 ronden aanwees, sloeg Pustjens op de vlucht. Hij werd achtervolgd door het duo Lucassen-Ramaekers op korte afstand gevolgd door een ander tweetal: Hindriks en Moonen. Het peloton kwam echter terug en toen de orde hersteld was, ging De Vlaeminck het heel even alleen proberen. Hindriks en Moonen sprongen erbij evenals Gricar, Janssen en Chris Pepels. Opnieuw kregen we een gedeeltelijke hergroepering te aanschouwen, waarna Janssen (Weert) een mislukte poging deed, welke gecounterd werd door Jempi Monseré himself. De sterke Belg zette echter niet door en kreeg gezelschap van een twaalftal anderen, waarvan Spetgens en Vrancken nog poogden weg te komen. Het bleef bij een poging, waarna een lange eindsprint de beslissing zou brengen.

De Belg Jean Pierre Monseré gaat in Sibbe als eerste over de eindstreep voor zijn landgenoot Roger De Vlaeminck. Op de achtergrond Jo Vrancken uit Linne die als derde zal eindigen.

De voorwedstrijden voor adspiranten en nieuwelingen leverden overwinningen op voor oude bekenden. Bij de adspiranten zegevierde Jacques Spronkmans uit Elsloo voor Boonstra uit Schaesberg en Dohmen uit Born. Bij de nieuwelingen was het opnieuw Ben Koken uit Grevenbicht die aan het langste eind trok. Hij sprintte sneller dan Schetters uit Meerssen en Boersma uit Treebeek.

De uitslagen luidden:

AMATEURS

1. J. P. Monseré Roeselare (B) 92 km in 2.14.05 uur

2 R. De Vlaeminck Eeklo (B)

3 J. Vrancken Linne

4 J. Spetgens Someren

5 M. Pustjens Roosteren

6 M. Gerrits Oploo

7 J. Moonen Voerendaal

8 F. Sluper Terwinselen

9 J. Willemsen Reuver

10 J. van Katwijk Oploo

11 K. Keybeck Schaesberg

12 P. Deenen Vlijmen

13 H. Geilenkirchen Schaesberg

14 J. Krekels Born op 18 sec.

15 H. Lucassen Geleen

16 H. Greymans Weert op 20 sec

17 R. Hindriks Sittard op 24 sec

18 B. Franssen Ubachsberg

19 S. Bergsma Geleen

20 A. Gricar Waubach

De prestatieprijs werd toegekend aan Math. Pustjens uit Roosteren.

Jempi Monseré Foto www.dewielersite.nl: © Hugo Gouweloose

NIEUWELINGEN

1 B. Koken Grevenbicht 56 km in 1.25.59 uur

2 H. Schetters Meerssen

3 C. Boersma Treebeek

4 P. Driessen Stem

5 W. Meurs Voerendaal

6 H. Koot Eindhoven

7 B. Daemen Elsloo

8 F. Hendriks Valkenburg

9 J. Sijen Maastricht

10 J. Courage Sittard

11 J. v.d. Loo Weert

12 G. Oosterbos Valkenswaard op 30 sec.

13 W. Meijs Gulpen

14 H. Dohmen Rothem

15 J. Odekerken Meerssen

De prestatiepremie werd toegekend aan Cor Boersma uit Treebeek.

ADSPIRANTEN

1 J. Spronkmans Elsloo 23 km in 36.34 min.

2 G. Boonstra Schaesberg

3 M. Dohmen Born

4 K. Klinkers Hoensbroek

5 T. van de Burg Valkenswaard

6 V. Janssen Vallkenswaand

7 W. Wilms Munstergeleen

8 H. Geldens Valkenswaard

9 N. Swelsen Brunssum

10 J. Poulsen Buchten

De prestatieprijs werd toegekend aan Klinkers uit Hoensbroek.