Category Archives: Wielerkoersen

1977-05-22 Hulsberg 3e etappe Olympia’s Tour

Posted on by
Reply

Machtsgreep Arie Hassink
Toine van de Bunder onttroond in Olympia’s Ronde
Leger der verslagenen in Olympia’s Ronde is groot
Hassink: ”Van de Bunder speelde in onze kaart”

Arie Hassink werd de held van het Limburgse weekeinde in Olympia’s Ronde van Nederland 1977. Daags nadat Frits Pirard zegevierend de etappefinish in Hulsberg had bereikt, was het meeste applaus voor de 26-jarige coureur uit de ploeg van Herman Krott. De manier waarop Hassink in de van de vaderlandse etappekoers voor de dag kwam rechtvaardigde deze bewondering ten volle. Op het geaccidenteerde parcours, met de Cauberg, twee maal de Keuteberg en verder alle mogelijke beklimmingen als gevreesde obstakels, fietste Arie Hassink regelrecht naar de eerste plaats in het algemeen klassement.

Arie Hassink en Ortaire Goosens reden onbedreigd naar Hulsberg, alwaar nog vier ronden van ruim 5 km restten. Op het laatste koersgedeelte schudde Hassink zijn belager Goosens van zich af.

door Wiel Verheesen, Limburgs Dagblad 23 mei 1977

Doorkomst van Bart van Est. Hij verloor het contact met de kopgroep op de Gulpenerberg en werd op de plaatselijke omloop ingelopen door de achtervolgers maar leverde toch goed werk

De Belg Ortaire Goossens kon hem in de slotfase alleen nog maar gezelschap houden. Steun verlenen was er niet meer bij. Het was typerend voor de situatie en het wekte daarom geen moment verwondering dat Goossens in de laatste, klimmende meters van de finishstraat doodeenvoudig uit het wiel werd gereden.
De krachtsexplosie van Arie Hassink was een bewijs van pure wielerklasse. Zes weken geleden immers stapte de coureur uit het Gelderse Neede weer voor het eerst op de fiets, nadat hij lange tijd vanwege een verkeersongeluk in Tsjecho-Slowakije (op weg naar zijn vakantieadres) tot non-activiteit was gedwongen. Zijn collega’s in het Nederlandse amateurcorps hadden op het moment van Hassink’s heroptreden natuurlijk reeds vele kilometers in de benen. Toen hij in de voorbije veertien dagen de wieleractiviteiten óók nog diende te beperken vanwege examens (en een druk beklante zaak in sportprijzen) leek Olympia’s Ronde nog net even te vroeg voor Hassink. „Ik ging daarom zeker niet met veel vertrouwen in Scheveningen van start”, vertelde hij kort na zijn indrukwekkende machtsgreep.

De eerste achtervolgende groep met op kop de amstel-coureur Jos Lammertink bereikte pas het aankomstcircuit toen de spits van de karavaan reeds enkele ronden had afgelegd

Arie Hassink demonstreerde op de Limburgse wegen overigens niet alleen dat klasse zich nooit verloochent. Hij was óók de eerste om de steun van zijn ploegmakkers te roemen. „Ik had deze etappezege en de oranjetrui nooit kunnen veroveren als de andere jongens niet volledig in mijn dienst hadden gereden”, aldus Hassink oprecht.
„Het was doodgewoon fantastisch zoals bijvoorbeeld Leo van Vliet, Jos Lammertink en Ton ter Harmsel de concurrentie aan banden legden”. Chef d’equipe Herman Krott glimlachte. Hij: „Amstel is altijd een échte ploeg voor Olympia’s Ronde geweest. In de voorjaarsklassiekers grepen we nogal eens naast de hoofdprijzen, maar als de etappekoers door Nederland begint, zijn we er”

Toine van de Bunder leidt de 2e achtervolgende groep maar verloor tot zijn spijt aan de finish zijn oranje leiderstrui

Het leger van verslagenen, dat vele minuten na Hassink en Goossens de eindstreep in Hulsberg bereikte, was sproot. Erg groot zelfs. Méér dan woorden, verontschuldigingen, woede-uitbarstingen en berusting konden weergeven spraken de cijfers een duidelijke taal.

Uitslag 3e etappe Hulsberg-Hulsberg
1. Arie Hassink in 4 uur 09’59” (0’15” bonificatie)
2. Ortaire Goossens (Bel) op 0’10” (0’10” bonificatie)
3. Luc Rotman op 3’17” (0’05” bonificatie)
4. Viktor Leskov (Rus) op 4’18”
5. Leo van Vliet
6. Martin Havik
7. Ger Mak
8. Marcel Rehorst
9. Ad Prinsen
10. Piet van Leeuwen
11. René van Gils (Bel)
12. Jan Jonkers
13. Guus Bierings
14. Jac. Schuitemaker
15. Joop Ribbers
16. Frits Schür
17. Jos Lammertink
18. Bert Oosterbosch
19. Ton ter Harmsel op 4’40”
20. Bart van Est op 4’49”

Onbedreigd door de Belg Ortaire Goossens, zwoegend op de achtergrond, passeert Arie Hassink in Hulsberg de finish. Hij wint de „koninginnenrit” van Olympia’s Ronde van Nederland en hij wordt tevens leider van het algemeen klassement.

Na het Limburgse weekeinde in Olympia’s Ronde van Nederland voor amateurs was Toine van de Bunder, de man die zaterdag nog met bewonderenswaardige moed alle aanvallen op zijn oranje trui afsloeg, teruggevallen naar de veertiende stelling. Zijn achterstand bedroeg bijna zes minuten. „Ik heb mijn best gedaan”, aldus de Zeeuwse overwinningenfabrikant. „Tegen Hassink en de andere Amstelmannen was echter niets te beginnen. Zij bleven attaqueren en ik miste ten enemale een stel ploegmakkers die mij konden steunen in de telkens terugkerende achtervolgingen”. Ben van Erp, ploegleider van de onttroonde leider in het klassement „Ik heb bewondering voor Hassink. Ongelofelijk zoals die jongen reed. Hij geeft die trui gegarandeerd niet meer af”.

 

Oranje trui voor de nieuwe leider: Arie Hassink

Arie Hassink vrijdagavond triomfator als de karavaan in Amsterdam de Ronde beëindigt? Hij: “Er kan, zelfs met een sterke ploeg om je heen, nog van alles gebeuren. Je kunt bovendien een slechte dag hebben, alhoewel mijn zelfvertrouwen nu toch wel groot is. Ik heb sinds mijn debuut als amateur reeds vele keren tot de deelnemers aan Olympia’s Ronde behoord. In totaal is het nu de negende maal, waarvan één keer overigens niet als renner. Dat was in het jaar dat ik door ziekte niet kon koersen. Ik fungeerde toen als mecaniciën van onze ploeg. Dit jaar behoor ik dus voor de achtste maal tot de rennerskaravaan. Ik won dikwijls de proloog en ik droeg mede daardoor vaak de oranje trui. Maar een echte etappe, zoals nu in Limburg kon ik nog nooit winnen. Dan begrijp je wel dat dit succes mij extra verheugt”. En over de rol die de Belg Goossens in de slotfase speelde: „Ik kende die jongen uit de Tour de I’Avenir. Ik wist dat hij goed kon klimmen. Hij streed trouwens ook dit keer blijk baar voornamelijk voor de bergprijs. Nadat hij zijn laatste punten had veroverd, beperkte hij zich tot verstoppertje spelen”.

Ortaire Goosens sprokkelde in de 3e etappe de punten bij elkaar en is de winnaar in de eindstand van het bergklassement in Olympia’s Ronde 1977

 

 

„Toine v.d. Bunder deed het anders. Hij joeg vanaf het startschot achten alle ontsnapte tegenstanders aan. Daarmee speelde hij precies in onze kaart, want hij verspilde op deze manier zijn krachten. Wat dacht je? In de beklimming van de Cauberg hoorde ik tot een groep die het contact met de spits hadden verloren. Van de Bunder trok het zaakje echter weer recht. En dat bleef hij doen, totdat wij toesloegen”. Toine v.d. Bunder, geconfronteerd met deze woorden van de nieuwe leider: „Allemaal goed en wel. Maar wat moest ik dan doen? Als ik reeds in het begin niet had gereageerd zou men mij toen al hebben onttroond”.

Algemeen klassement na de 3e etappe:
1. Arie Hassink, 11 uur, 6 min en 5″ sec
2. op 50 sec. O. Goossens (B)
3. op 3.34 A. Prinsen
4. op 3.39 Fr. Schür
5. op 3.43 L. van Vliet
6. op 4.03 J. Jonkers
7. op 4.03 M. Havik
8. op 4.08. J. Ribbers
9. op 4.31 J. Lammertink
10. op 4.45 G. Mak
11. op 5.11 P. van Leeuwen
12. op 5.43 J. Schuitemaker
13. op 5.43 R. van Gils (B)
14. op 5.55 T. v.d. Bunder
15. op 6.03 B. Oosterbosch

1971-07-25 Ronde van Ulestraten

Posted on by
Reply

Jan Krekels in Ulestraten de beste der kampioenen. Klik en lees het Limburgs Dagblad van 26 juli 1971

Ulestraten op zijn kop voor Jan Krekels
Meer dan 12.000 toeschouwers in Ulestraten

Een lekke band in de twaalfde ronde bracht Jan Krekels in Ulestraten de zekerheid dat hij het rennersveld „aankon”. In twee ronden immers maakte hij na een lekke band zijn achterstand van ruim 300 meter goed. En vervolgens bleef hij waakzaam om in de 36e ronde het wiel van de demarrerende Joop Zoetemelk te pakken. In een felle eindsprint klopte hij tenslotte zijn vijf sterke medevluchters. Een eerste beslissing viel in de 22e ronde. Rini Wagtmans reed lek.

57 beroepsrenners aan de start.  Het organisatiecomité Ulestraten heeft een rennersveld gecontracteerd om je vingers bij af te likken. Op de eerste plaats de Mars Flandria-ploeg met Joop Zoetemelk en zijn meesterknecht Tino Tabak, Eef Dolman (in 1968 al winnaar te Ulestraten en dit jaar eerste in de Ronde van Vlaanderen),  Bravenboer en Müddeman. De Molteni’s verschijnen aan de start met Herman Vanspringel (Belgisch kampioen), Rini Wagtmans, Roger Swerts, Jos Spruyt, Anteunis en Barras. Peugeot is eveneens vertegenwoordigd met vijf man: de Duitse kampioen Tchan, Janboers, Wilfried David, Bilsland en Kellyher. Jan Janssen is de troef van Bic, waarvoor verder nog aantreden Geard Koel, E. Verhagen en F. de Bal. 
George Pintens, Willie Vekemans, Poppe, van Tyghem en De Geest zijn de Hertekamp-favorieten. Harry Jansen, winnaar in Obbicht, vertegenwoordigt ,net Daniël van Rijckegem en Teirlinck de ploeg van Solonor. Ton Visschers brengt maar liefst twaalf renners mee: Wim  Wanders , Karel Delnoy, Jo Moonen, Harm Ottenbros, Peter Kissner, Freijters, de Belg Moonen en Van Midden. De Goudsmit-Hoff renners Ger Harings, Jan Krekels, Mathijs de Koning en Daan Holst schreven in de permanence bij en als individueel wagen Flor de Bree, de gebroeders Jongkind, Aarts en van de Winden een greep naar de zege.

Op dat moment ging het peloton onder aanvoering van Zoetemelk en Jan Janssen de jacht openen op de ontsnapte Jan van Katwijk. Meteen viel er een kloof. Het kaf was van het koren gescheiden. Wagtmans kwam wel nog terug in de achtervolgersgroep en onder zijn leiderschap liep de achterstand op de hoofdmacht per ronde met seconden terug. Maar 12 kilometer verder kreeg Rini Wagtmans opnieuw een lekke band en toen kon hij het ook niet meer bolwerken.

In de 36e ronde dan gebeurde het: uit het peloton maakte Joop Zoetemelk zich met een flitsende demarrage los. Jan Krekels had het gezien en kon met de man uit Rijpwetering mee. Het tweetal ging enorm hard door. Herman Vanspringel zei een ronde verder zijn collega’s, op Eef Doman na, vaarwel en toen leek het er op dat dit viertal de strijd zou gaan beslissen. Maar tot enorme vreugde van de duizenden langs het parcours dacht Jan Janssen er anders over. Hij sprong weg, maar sleepte een andere Limburger mee Ger Harings. In de 41e ronde kwam het zestal tezamen.

door Breur Loffeld, foto’s Willy Vasmeer

Een bijzonder sterke groep. Een stel kampioenen: Joop Zoetemelk Nederlands kampioen Herman Vanspringel Belgisch kampioen, Jan Janssen ex-wereldkampioen. Jan Krekels Olympisch kampioen, Ger Harings amateurkampioen op de Adsteeg en Evert Dolman, ex-wereldkampioen bij de amateurs. Bovendien enkele „treinen”: Goudsmit- Hoff met Jan Krekels en Ger Harings, Mars-Flandria met Zoetemelk en Dolman, terwijl Van Springel en Jan Janssen als individuelen hun mannetje ook staan.

Jan Krekels, Joop Zoetemelk

Drie ronden voor het einde sprong Zoetemelk, toen het leidersgroepje een stel achterblijvers inliep, in de verwarring weg. Jan Krekels had het echter opnieuw gezien. In de 48e doorkomst aan de finish reed dit tweetal nog steeds afgescheiden aan de leiding, maar daarna was het afgelopen met hun voorsprong.

Evert Dolman, Jan Janssen

Juichend ging Herman Vanspringel de ronde erna over de finish, ofschoon duidelijk genoeg was vermeld dat het kopgroepje nóg een ronde moest afleggen. Maar Van Springel, die plotseling enkele Molteni-ploegmakkers ontwaarde vroeg hen hoeveel ronden er nog te rijden waren. „Een” zeiden zij. En voor die achterblijvers was dat ook het geval, zo had de jury beslist. Zo maakte Vanspringel de blunder van de dag.

Ger Harings, Jan Janssen

De ingelopenen gingen de eindsprint aan, maar de „zes” hadden nog een ronde van 2 kilometer voor de wieltjes. Het werd een boeiende finish tenslotte waarin de drie Limburgers overheersten. Met duidelijk verschil klopte Jan Krekels zijn ploegmakker Ger Harings en Eef Dolman in de eindsprint. Jan Janssen werd vierde, Herman Vanspringel vijfde en Joop Zoetemelk die op het laatst het nut van nog meesprinten niet meer zag, op 4 seconden zesde.

Herman Vanspringel

Het werd aldus een opwindend wielerfestijn voor de meer dan 12.000 kijkers, die alleen enkele malen voor een fikse regenbui moesten vluchten, maar voor het overige geen spijt kunnen hebben van hun entreekaartje. Het is overigens ook de eerste keer dat het organiserende comité eens niet met een nadelig saldo komt te zitten.

Jan Janssen

Jan Krekels verklaarde na afloop dat hij. toen het er in de laatste ronden op aankwam, de meeste angst had gehad voor de eindsprint van Eef Dolman: „Ik vond het jammer dat Zoetemelk niet meeging, toen we nog twee rondjes te rijden hadden. Maar Joop stopte telkens als hij zag dat ik met hem meeging. Hij heeft het ettelijke keren geprobeerd, maar was duidelijk bang voor mijn eindsprint”. En terecht, zoals later bleek. Het is de vierde overwinning van Jan Krekels dit seizoen. Zoetemelk was teleurgesteld en verdween direct na de wedstrijd.

Joop Zoetemelk

Voor de aanvang van de profkoers had Krekels verteld dat hij van Pellenaars mocht starten als hij een startgeld kreeg dat ”voldoende” was. Zoals bekend had de hele Goudsmit-Hoffploeg ingeschreven, maar een voor de organisatie te hoog bedrag gevraagd. Toen dit niet haalbaar bleek hebben meerdere GH-rijders individueel ingeschreven: voor vijf was er startgeld, De Koning en Holst ontvingen dit niet, maar reden toch.

Evert Dolman, Jan Janssen, Herman Vanspringel

De 18-jarige Sjaak Smeets uit Beek won bij de amateurs. Ook in deze klasse was de strijd het aanzien meer dan waard. Op overtuigende manier legde Sjaak Smeets zijn wil aan de overige deelnemers op. Niettemin kreeg hij direct na aankomst aan de jurywagen een fikse berisping omdat hij enkele tientallen meters met de armen juichend omhoog gereden had. En aangezien dit gevaarlijk is – een der juryleden: „hij doet dat ook wel eens in een massaspurt en de gevolgen kunnen dan verdraaid groot zijn” — was de uitbrander verdiend. Uiteraard doet dit niets af aan de zege van de Bekenaar. Na 30 overwinningen bij de adspiranten stapte hij vier weken geleden over naar de rijen van de amateurs. Het was zijn eerste zege in deze klasse: “Ik ben nu de jongste amateur van Nederland. Ik moet zeggen dat de overgang van de nieuwelingen naar de klasse waarin ik nu rij, me niet is meegevallen. Je moet je veel meet geven, aldus deze krantenbezorger dit dagelijks zon 100 tot 120 kilometers traint.

Ulestraten op zijn kop voor Jan Krekels, klik en lees de Telegraaf van 26 juli 1971

Met duidelijk verschil gaat Jan Krekels hier als eerste over de eindstreep, vóór ploeggenoot Ger Harings en Eef Dolman. Op de achtergrond sprinten Jan Janssen en Herman Vanspringel, die een ronde eerder al aan het eind meende te zijn, om de vierde en vijfde plaats. Joop Zoetemelk sprintte niet mee met het illustere zestal. Hij wist zich bij voorbaat kansloos… Foto Archief René Kerkhoffs

De uitslagen luidden:

Professionals: 1. Jan Krekels, de 100 kilometer (50 ronden) in 2 uur 30 min en 4 sec; 2. G. Harings; 3. Dolman; 4 Jan Janssen; 5. Van Springel; 6. op 4 seconden: Zoetemelk; 7. De Bal op 2.35 8. Janbroers z.t.; 9. Harry Jansen z.t. 10. Van Katwijk z.t.; 11. Bravenboer z.t. 12. De Koning z.t.; 13. Benjamins z.t.; 14 De Geest z.t; 15. Prinssen z.t.; 16 Swerts z.t.; 17. Van Bilslant z.t.; 18. op één ronde: Serpenti; 19. David; 20. Verhagen; 21. Barras; 22. Van Rijckeghem 23. Delnoy; 24. Moonen; 25. Gerrits; 26 Holst; 27. Zoontjes; 28. Antheunis; 29 Wesselius. Er gingen 57 beroepsrenners van start.

Amateurs: 1. J. Smeets 1 uur 45 min. er 34 sec; 2. J. Langen; 3. J. Roemerman op 7 sec; 4. B. Ceulen op 1.31; 5. W Meys z.t.; 6. J. Lonissen z.t; 7. L Meijers z.t.; 8. W. Delahaye z.t.; 9. M Dohmen z.t.; 10. H. Dohmen z.t.; 11. H Geilenkirchen z.t.; 12. H. Hamers z.t. 13. C. Boersma z.t.; 14. H. Goderey z.t. 15. J. Claessen op 1 ronde; 16. J. Raven 17. N. Ritzen; 18. M. Kerff; 19. J Diesveld; 20. J. Geurts.

Adspiranten: 1. H. Lempers, 24 min. er 55 sec; 2. H. Neven op 17 sec; 2. M Jacobs z.t.; 4. E. Visschers z.t.; 5. H Geerkens z.t.; 6. P. Bierkens z4.; 7. M de Vos z.t.; 8. Badjou z.t.; 8. J. Schlenter z.t.; 10. P. Nijkamp z.t.

1976-06-04 Amsterdam, Olympia’s Ronde van Nederland

Posted on by
Reply

Leo van Vliet echt de sterkste
Westlandse debutant winnaar van Olympia’s Ronde 1976

’s morgens: 8e etappe A: Nibbixwoud, individuele tijdrit 23,3 km:
De minuten van de waarheid. De eenzame confrontatie met de klok leverde Olympia’s Ronde een winnaar op. Want op tempobeul Arie Hassink na, maakte Leo van Vliet de beste tijd. Slechts 7 seconden verloor de westlander op zijn ploegmakker, die halverwege 10 tikken winst had veroverd. Gerrie van Gerwen, evenals Van Vliet een erg sterke finish, was 11 seconden langzamer dan Hassink. Verrassende Brokelman negentien. Michel Jacobs stelde teleur, al bleef hij Schür en Van Lamoen voor.

De pas 20-jarige Leonardus Quirinus Machutus van Vliet, op één na jongste zoon uit een gezin met negen kinderen toonde zich een compleet coureur. Liet zien in de waaier te durven duiken, spurtte als het erop aan kwam harder dan wie ook. Kwam in de Limburgse heuvels door pech niet toe aan een demonstratie van zijn capaciteiten als klimmer maar was steeds met de besten mee: eindwinst in het eind-, punten en combinatieklassement.

Voor Fons van Katwijk betekende dit, in oranje, een eind van de illusies. De SOKA-man kon niet tegen de spanning op, kreeg door zijn toppositie niet de inspiratie die nodig was om Van Vliet in supervorm te stuiten. Liefst 49 seconden moest hij prijsgeven. Veel meer dan de vijftien die hij in het voordeel was. De trui ging derhalve naar het Amstel-kamp. Krott: “voor het eerst heeft Leo zich echt leeggereden.

Door Henk Kruithof, weekblad “Wielersport”

Niet “tollend” ditmaal, maar op de veertien. Met een 53-blad voorop. “Ik heb wat tegen hem moeten praten om hem te overtuigen, maar nu heeft ie gezien dat ook hij dit kan”. Van Vliet zelf: “Voor Van Katwijk was ik in feite nooit bang. Veel meer angst had ik voor Schür en Van Gerwen. Dat zijn in dit werk de te kloppen mannen. Ongelofelijk dat ik die zomaar heb verslagen”.

Uitslag tijdrit:
1. A. Hassink (Amstel) 30.55 (met bon. 30.40), 2. L. van Vliet (Amstel) 31.02 (met bon. 30.52), 3. G. van Gerwen (Van Erp) 31.06 (met. bon. 31.01), 4. G. Brokelman (Bossche Staalbouw) 31.14, 5. M. Jacobs (Michelin) 31.16, 6. F. Schür (Ketting-Shimano) 31.26, 7. B. van Lamoen (Batavus) 31.32, 8. H. Lubberding (Van Erp-Saicis) 31.36, 9. T. Gevers (Bossche Staalbouw) 31.49, 10. P. Kuys (Batavus) 31.51, 11. F. van Katwijk (Soka-Gazelle) 31.51, 12. S. Tsjelpakov (Rusland) 31.54, 13. S. Gousseinov (Rusland) 31.56, 14. J. Bakker (Ketting-Shimano) 31.56, 15. A. Scheffer (Ketting-Shimano) 31.57, 16. P. Martinez (Spanje) 52.00, 17. V. Basko (Rusland) 32.02, 18. W. Lugtenburg (Michelin) 32.03, 19. G. Mak (Bossche Staalbouw) 32.06, 20. R. Akker (Bossche Staalbouw) 32.14, 21. G. Schipper (Michelin) 32.22, 22. A. van Houwelingen (Amstel) 32.26, 23. A. Deusing (Bik Sloopwerken) 32.29, 24, K.v. d. Wereld (Ketting-Shimano) 32.31, 25. M. Gutierrez (Spanje) 32.32, 26. M. Pronk (Batavus) 32.35, 27. T. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 32.36, 28. J. van Houwelingen (Militairen) 32.36, 29. S. Kaleev (Rusland) 32.37, 30. J. Moral (Spanje) 32.37

’s middags: 8e etappe B:  Nibbixwoud – Amsterdam 86 km:
Nadat Leo van Vliet mentaal zo sterk was geweest om in de ochtenduren zijn oranje trui terug te pakken, kon hem in feite op weg naar de hoofdstad weinig gebeuren. Een finish als in 1967, toen Cees Zoontjes zich op de streep naar een overwinning rekende, was niet meer mogelijk. Zaak voor de Amstel-gelederen alles bij elkaar te houden en in hoog tempo naar Amsterdam te rijden.

In Amsterdam wint Fons van Katwijk de laatste etappe voor Arie Hassink Peer Maas en Gerrie van Gerwen

Die tactiek slaagde. Natuurlijk, er waren aanvallers, Lughtenburg en Brokelman bijvoorbeeld. Daarna vooral Limburger Michel Jacobs. Met Akker, Groenewegen en Brokelman, daarna met Havik: vervolgens met spanjaard Guturiez en Ad Prinsen; later nog eens met Piet van Leeuwen. Steeds zonder “echt” weg te komen echter.

Enige andere opmerkelijke feiten: de lekke banden van Schür en het afhaken van Nico Hilberink, die na een val op één van de gevaarlijke wegen in de ambulance terecht kwam. Altijd veel publiek in de finale, maar op een parcours dat te veel gevaar voor de vermoeide renners inhoudt.

De resterende vijf Krott-discipelen lieten zich niet meer verrassen. Het werd in de 1e van Swindenstraat een massale aankomst waarbij Fons van Katwijk met zijn tweede (SOKA-Gazelle’s derde) ritzege de Ronde voor zijn sponsor meer dan goed maakte. Hassink schoof aan het wiel van de winnaar over de meet. Precies de plaats die nodig was om het “zilver” vast te houden. In de groep nam Van Vliet geen risico meer. Zijn triomf was immers zeker. De prestatie-prijs in de achtste etappe was voor Michel Jacobs (Michelin Banden).

Uitslag:
1. F. van Katwijk (Soka-Gazelle) 1.51.06 (met bon. 1.50.51) 2. A. Hassink (Amstel) 1.51.06 (met bon. 1.50.56), 3. P. Maas (Soka-Gazelle) 1.51.06 (met bon. 1.51.01), 4. G. van Gerwen (Van Erp-Saicis) 1.51.06, 5. M. Purzla (Tsj.) z.t., 6. R. van Trigt (Michelin) z.t., 7. B. Huveneers (Olympia) z.t., 8. G. Nederlof (Bik Sloopwerken) z.t., 9. P. v. d. Kruys (Van Erp-Saicis) z.t., 10. P. Kuys (Batavus) zt. 11. J.v. d. Weide (Olympia) z.t., 12. G. Schipper (Michelin) z.t., 13. A. Scheffer (Ketting-Shimano) z.t., 14. C. Groenewegen (Olympia) z.t., 15. S. Kaleev (Rusland) z.t., 16. R. de Vries (Olympia) z.t., 17. T. Huyzen (Batavus) z.t., 18. R. Groen (Michelin) z.t., 19. V. Tsjapovalov (Rusl.) z.t., 20. M. Caldara (Italië) z.t., 21. L. van Vliet (Amstel) z.t., 22. F. Schür (Ketting- Shimano) z.t., 23. A. van Houwelingen (Amstel) z.t., 24. W. Lugtenburg (Michelin) z.t., 25. J. Bakker (Ketting-Shimano) z.t., 26. P. van Leeuwen (Van Erp-Saicis) zt, 27. A. Deusing (Bik Sloopwerken) 1.51.16, 28. S. Tsjelpakov (Rusland) z.t., 29. B. Alfonsel (Spanje) z.t., 30. R. Akker (Bossche Staalbouw) z.t.
De pechvogelprijs werd toegekend aan Nico Hilberink (Amstel Bier).

2e etappezege voor Fons van Katwijk

Fons van Katwijk en de eindwinnaar van het sprint-klassement Peer Maas

Waardig slot van Olympia’s Ronde
LEO VAN VLIET WINNAAR MET VEEL ALLURE

Dus toch Leo van Vliet Dus toch de man van wie zesdaagse-keizer Peter Post gistermiddag met smakkende lippen zei: „Góóóóh, wat een coureurtje zeg, is dat even klasse…”

Herman Krott

Donderdagavond nog leek Van Vliet de eindzege in Olympia’s Ronde van Nederland te hebben vergokt. Een kleine rekenfout op de Afsluitdijk kostte hem het oranje leiderstricot. Maar nadat in Nibbixwoud de eerste teleurstelling met een dikke keel was weggeslikt, sprak van Vliet al: „Die ronde, die heb ik nog niet verloren. Van Katwijk is in de tijdrit te pakken.” .

En Van Vliet, hij kreeg gelijk. Het gelijk van de sterkste. Het gelijk van de man, die van het hele peloton het meeste recht had op de eindzege in Olympia’s Ronde van Nederland. Twintig jaar is hij, deze zoon van een Westlandse transporteur, maar hij krijgt nu al de allure van een vedette. Hij praat goed hij gebruikt z’n hersens goed en vooral: hij fietst goed.

Natuurlijk, Leo van Vliet won de tijdrit niet. Daarvoor mankeert het hem nog aan pure kracht. Maar wie hem gisterochtend door de weidse polders rondom Nibbixwoud heeft zien jagen, moet toch op z’n minst onder de indruk zijn gekomen. Plat op z’n fiets, het koppie schuin naar voren en alleen maar bewegend met de benen, suisde hij als een grote, laagvliegende zwaan onder de grijze wolken door. Ploegleider Herman Krott: „Als ik die goser zie rijden, dan heb ik steeds de neiging om te roepen: „harder, harder.” Je ziet gewoon niet, dat hij zich inspant.”

Je ziet het inderdaad niet, maar hij doet het uiteraard wel. Leo van Vliet gaat desnoods door de grens. Dan doet het hem blijkbaar niets als die zeurende pijn in zijn bovenbenen steeds sterker wordt. Dan interesseert het hem blijkbaar helemaal niet als het slijm zich als watten vastpropt in het strottenhoofd.

door Rob van Dobbelsteen, Het Parool

Dan vergeet hij blijkbaar de zweetdruppels die zich vanaf het voorhoofd bijtend vastzetten in de ogen. Leo van Vliet nadat h j na de tijdrit te Nibbixwoud wel vijf minuten nodig had om weer enigszins op adem te komen met schorre stem: „Ik ben tot de bodem gegaan … tot de bodem … voor het eerst van m’n leven.”

Een instelling dan die Van Vliet de tweede plaats in de tijdrit opleverde. Achter Arie Hassink. die het 23 kilometer lange parkoers nog juist 7 seconden sneller aflegde. Van Vliet nadat hij de vreugdetranen met slinkse gebaren van de wangen had geboend: „Ik had er wel rekening mee gehouden, dat ik Fons van Katwijk zou pakken, maar dat ik zo dicht bij Arie zou eindigen en dat ik Gerrie van Gerwen zelfs zou kloppen, dat had ik nooit gedacht. Alleen maar gehoopt. Ik heb nu toch zeker weer de oranje trui, hè?”

Leo van Vliet had ‘m inderdaad weer. Fons van Katwijk immers werd op bijna een minuut gereden door Van Vliet, die na lang aarzelen zomaar een blad met 53 tandjes had laten monteren. Van Vliet: „Dat had ik nog nooit gereden. Ik rij normaal een 52. Ik heb vandaag mezelf ontdekt. Maar het was nu ook alles of niets.”

Op het podium de huldiging van de winnaars van het ploegenklassement: Van Erp-Saicis we zien v.l.n.r: Gerrie van Gerwen. Henk Mutsaers en Henk Lubberding

Het werd dus alles. Na een Ronde waarin hij bijzonder veel indruk maakte. Waarin hij de oranjetrui, de groene puntentrui en de witte trui van het combinatie klassement bemachtigde. Hij, debutant nota bene, werd ook door Arie Hassink (ploegmakker en tweede in het algemeen eindklassement) zonder veel omhaal als „de sterkste” aangemerkt. Arie, die met enig tandengeknars pas na de etappe naar Bladel (maandag) het kopmanschap van Van Vliet had aanvaard: „De beste heeft hier gewonnen.”

De ploeg Van Erp-Saicis, winnaar van het ploegenklassement, v.l.n.r: Henk Mutsaers, Henk Lubberding, Piet van der Kruys en Piet van Leeuwen

Maar wat nu? Leo van Vliet is er nog niet helemaal uit. Hij is voorzichtig. Waakt zich ervoor al teveel hooi op de vork te nemen. Werkt nu naar het Nederlands kampioenschap toe èn uiteraard naar de Olympische Spelen. Maar daarna… ? Van Vliet: „Ik weet het nog niet. Aan prof worden, daar heb ik natuurlijk wel aan gedacht, maar wanneer, dat weet ik niet. Ik haast me niet.”

V.l.n.r: Gerrie van Gerwen. Henk Mutsaers, Henk Lubberding (verscholen achter de rondemiss Piet van der Kruys) en Piet van Leeuwen. Niet op de foto Hans Koot

Vader Piet van Vliet echter, vader van negen kinderen: „Toen-ie zestien was, toen haalde-ie zijn MAVO-diploma. Kwam-ie bij me op kantoor. Maar dat hield-ie niet uit. Is-ie bij mij bulldozermachinist  geworden. Dat ging wel. Maar van toen af-aan heeft hij wel steeds gezegd, pa ik wil wielrenner worden. En ik heb altijd gedacht, dat kan-ie. Want, meneer, het toch zon hete hè. Dat brandt van binnen bij die jongen.”

Wat onder meer bleek in zijn laatste jaar als junior. Leo van Vliet zaaide schrik en verderf onder zijn arme leeftijdsgenoten, ging 26 keer als eerste over de eindstreep en stapte als een „grote belofte” over naar de amateurs. Die „grote belofte” is hij nu helemaal. Vooral na zijn imponerende zege in  deze Olympia’s Ronde. Van Vliet zal zich internationaal natuurlijk nog moeten bewijzen en lijkt met dat magere lijfje van ‘m lichamelijk vrij breekbaar. Herman Krott echter, de man die hem zo voorzichtig mogelijk naar de top wil leiden: „Fausto Coppi… dat was toch ook zo’n iel ventje?”

Leo van Vliet, naast de eindzege in het Algemeen Klassement ook winnaar van het Punten- en Combinatieklassement !!

LEO VAN VLIET, de terechte winnaar van Olympia’s Ronde, en de rondemiss in de bloemen
Michel Jacobs stelde in tijdrit teleur Oranje trui definitief voor Leo van Vliet

Olympia’s Ronde van Nederland eindigde zoals hij negen dagen eerder begon. Met Leo van Vliet op de eerste en zijn ploegmakker Arie Hassink op de tweede plaats. In de tijdrace over 23 kilometer, die de korte slotetappe naar Amsterdam vooraf ging, toonden de twee Amstelrijders van Herman Krott dat zij met reden de dubbele victorie voor hun ploeg opeisten. Niemand bleek in deze tijdrace opgewassen tegen van Vliet en Hassink.

door Wiel Verheesen, Limburgs Dagblad

Herman Krott stond glunderend tussen zijn twee paradepaartjes die een gezonde rivaliteit tijdens de ronde niet uit de weg waren gegaan. Maar die elkaar toch niet in de wielen reden toen daags na het Limburgse weekeinde, de strategie voor de resterende etappes werd uitgestippeld. De tijdrace in Nibbixwoud verbrijzelde vooral de illusies van Fons van Katwijk. Het oranje leiderstricot die hij een dag eerder, tijdens een onvergetelijke etappe over de Afsluitdijk, had veroverd, moest hij voor de laatste rit begon weer ruilen voor het roodwitte tricot van de Sokaploeg.

In de 23 kilometer met het horloge als scherprechter was een ontketende Hassink („Eindelijk weer een tijdritoverwinning sinds drie jaar”) bijna een volle minuut en van Vliet 49 Seconden sneller dan van Katwijk. Fons van Katwijk revancheerde zich in de middaguren. Zijn woorden: „Pas op! De ronde is nog niet beslist en ik zal gegarandeerd nog aanvallen”, werden weliswaar niet bewaarheid, maar de Brabander slaagde er wél in de massasprint in de hoofdstad te winnen. Dat Hassink tweede werd en derhalve via voldoende bonificatie in het algemeen klassement eveneens op deze plaats bleef, deerde van Katwijk niet. „Deze nieuwe ritzege maakt Olympia’s Ronde voor mij toch weer helemaal goed”, aldus de enkele uren eerder diep ontgoochelde Sokacoureur. In de tijdrit waren overigens meerdere verliezers dan alleen maar van Katwijk. Gerrie van Gerwen bijvoorbeeld. Van een Michel-Jacobs-explosie bleek evenmin sprake. De rit die de enige Limburgse deelnemer een triomf had moeten bezorgen om althans zijn prestige ie redden, beëindigde hij in vijfde stelling. En dat was gezien zijn reputatie dit seizoen (2e in de tijdrit tijdens de Driedaagse van Noord-Holland en winnaar in het gevecht tegen de klok in de Ronde van Zeeuws Vlaanderen) wel enigszins teleurstellend. Op weg naar Amsterdam joeg Jacobs weliswaar onophoudelijk de ruimte in, maar de Amstelbrigade riep iedere onruststoker tot de orde.

Leo van Vliet dus op het erepodium. De coureur uit Honselersdijk was geen gelegenheidstriomfator. Hij behoorde reeds tot de Olympische selectie nog vóór hij onlangs de Ronde van de Haarlemmermeer won. Zijn naam had reeds een landelijke bekendheid nog vóór hij na de machtige proloog het eerste leiderstricot van Olympia’s Ronde mocht aantrekken. Hij verdween sedert die eerste kilometers in Scheveningen niet meer uit de voorste gelederen. Gedurende vijf etappes droeg hij het oranje tricot. „Toen ik aan de tijdrit begon geloofde ik overigens niet in het heroveren van de leiderstrui” zei hij naderhand. Herman Krott joeg zijn pupil extra hard op door hem toe te schreeuwen dat hij halverwege niet reeds veertig maar slechts tien seconden sneller had gereden dan van Katwijk. „Voor van Katwijk was ik echter niet bang, maar ik dacht zeker dat ik ten opzichte van Van Gerwen tekort zou schieten”, aldus van Vliet.

De triomfator van Olympia’s Ronde heeft voorlopig nog slechts één wens. Hij hoopt niet lang na de Olympische Spelen de stap naar het professionalisme te kunnen zetten. „Ik zit binnenkort negen jaar op de fiets”, verduidelijkte de bulldozermachinist uit het Westland. Nu wordt het langzamerhand tijd om te kijken of ik van de wielersport mijn beroep kan maken.”

„Leo van Vliet is grootste talent van Nederland…”

Wie Leo van Vliet (20), de winnaar van Olympia’s amateurronde, wil portretteren kan er haast niet onderuit ploegleider Herman Krott van Amstel te raadplegen. Krott immers is de voornaamste leermeester van de renner uit Honselersdijk, die reeds op piepjonge leeftijd de top heeft bereikt.

Krott: „Van Vliet is het grootste talent van Nederland. Hij kan een heel grote crack worden”. Een gedurfde uitspraak van Krott. Maar misschien wel een juiste. Leo van Vliet heeft inderdaad erg veel méé. Dat hij kan klimmen bewees hij vorig jaar in de Spaanse Vuelta à Navarra, waar hij in het wiel bleef van. ’s werelds beste amateurs. Dat hij in wind en regen voor geen ander behoeft onder te doen bleek in diverse nationale klassiekers én in Olympia’s Ronde.

En dat hij als tijdrijder een renner van kaliber is, liet hij gisterochtend zien in de beslissende race van Olympia’s Ronde. Dat was de race tegen de klok in Nibbixwoud, waar hij als tweede finishte. Leo van Vliet, een  coureur met perspectief. Sommige insiders vergelijken hem met Joop Zoetemelk, Nederlands beste professional. En inderdaad bestaat er overeenkomst Van Vliet heeft dezelfde fraaie zit, lijkt in lichaamsbouw op Zoetemelk, en hij is een all-rounder. Maar daarmee is” niet gezegd dat Van Vliet ook een vedette zal worden. De weg naar de top van de beroepsrenners (Van Vliet wil volgend jaar overstappen) is nog lang. Herman Krott: „Leo is nog niet volgroeid. Hij moet bovendien nog veel leren en veel geduld hebben”. Het troetelkind van Krott zit als het ware op school. Hij doet ervaring op en test zichzelf.

Door Guido de Vries NRC Handelsblad

Gisteren heeft Van Vliet zich volgens zijn zeggen tenminste, voor het eerst in zijn leven compleet leeggereden. „De andere dagen in Olympia’s Ronde”, zegt hij, „ben ik niet eens tot op de bodem van mijn kunnen gegaan”. Dat klinkt wel wat overdreven uit de mond van een jonge winnaar, die wat public relations betreft overigens ver voor ligt op bijvoorbeeld Joop

Zoetemelk, de man, die de verzamelde wielerpers gewoonlijk maar bar weinig heeft te melden. Maar Leo van Vliet, het blijkt steeds weer, is dan ook bijzonder zelfbewust Hij zou er verstandig aan doen ervoor te waken dat dat geloof in eigen kunnen niet leidt tot zelfoverschatting. In dat verband kan het gedrag van zijn supporters zeer nadelig werken. Overal waar Van Vliet fietst wordt hij bejubeld en verafgood door een uitgebreide fanclub, waarvan zijn vader zo’n beetje het opperhoofd is. Het is in deze clan enkel en alleen „Vlietje”, die in tel is. Andere renners ziet men niet staan. Herman Krott probeert zijn leerling zoveel mogelijk aan deze boze invloeden, die gepaard gaan met goedbedoelde, maar ondeskundige adviezen, te onttrekken. En ook Van Vliet zelf lijkt er uiterlijk tamelijk koel. onder. Maar het blijft oppassen geblazen.

Peter Post, ploegleider van de profstal Raleigh, zei gisteren in Nibbixwoud: „Door de bemoeienissen van ouders en andere leken is er menige carrière van een aankomend talent naar de bliksem gegaan. Dat gedoe rond zo’n jongen als Van Vliet heb ik hier eens bekeken. “nee, zo hoort het niet. ’t is gevaarlijk”. Van Vliet, die zijn debuut maakte in Olympia’s Ronde, is opgenomen in de voorlopige Olympische wegselectie.

Zijn kans op definitieve uitzending heeft hij door deze zege uiteraard vergroot, temeer, daar het parcours in Montreal heuvelachtig en Van Vliet een klimmer is. Bondscoach Joop Middelink laat nog niets los over zijn keuze voor de Spelen, maar het kan bijna niet anders of Leo van Vliet gaat naar Montreal.

EINDKLASSEMENTEN:

Algemeen individueel:
1. L. van Vliet (Amstel) 28.07.52, 2. A. Hassink (Amstel) 28.08.18, 3. F. van Katwijk (Soka-Gazelle) 28.08.21, 4. G. van Gerwen (Van Erp-Saicis) 28.08.46, 5. J. Bakker (Ketting-Shimano) 28.09.15, 6. B. van Lamoen (Batavus) 28.09.17, 7. F. Schür (Ketting-Shimano) 28.09.24, 8. H.  Lubberding (Van Erp-Saicis) 28.10.05, 9. K. v. d. Wereld (Ketting-Shimano) 28.10.09, 10. A. Scheffer (Ketting-Shimano) 28.10.86, 11. P. v. d. Kruys (Van Erp-Saicis) 28.11.22, 12. M. Jacobs (Michelin) 28.18.46, 13. S. Gousseinov (Rusland) 28.14.07, 14. A. van Houwelingen (Amstel) 28.14.53, 15. A. v. d. Steen (Militairen) 28.15.08, 16. P. Kuys (Batavus) 28.15.14, 17. J. Huisjes (Soka-Gazelle) 28.15.45, 18. S. Kaleev (Rusland) 28.16.07, 19. P. Maas (Soka-Gazelle) 28.16.48, 20. M. Caldara (Italië) 28.17.30, 21. J. J. Moral (Spanje) 28.17.54, 22. M. Havik (Ketting-Shimano) 28.18.00, 23. T. de Lange (Michelin) 28.18.06, 24. V. Tsjapovalov (Rusland) 28.18.24, 25. K. Sint Nicolaas (Ketting-Shimano) 28.18.38, 26. T. ter Harmsel (Amstel) 28.19.57, 27. E. Koersen (Batavus) 28.20.20, 28. G. Mak (Bossche Staalbouw) 28.21.26, 29. R. Akker (Bossche Staalbouw) 28.23.17, 30. T. Gevers (Bossche Staalbouw) 28.24.53, 81. R. Groen (Michelin) 28.25.01, 32. A. Kramer (Soka-Gazelle 28.28.19, 33. FF. Pirard (Amstel) 28.28.21, 34. P. van Leeuwen (Van Erp-Saicis) 28.29.37, 35. P. Matousek (Tsj.) 28.31.01, 36. R. van Trigt (Michelin) 28.31.24, 837. M. Pronk (Batavus) 28.32.18, 38. T. Huyzen (Batavus) 28.32.37, 39. T. Zijlstra (Militairen) 28.32.38, 40, C. Daminelli (Itaië) 28.32.55, 41. M. Purzla (‘Tsj.) 28.34.45, 42. V. Basko (Rusland) 28.35.17, 43. G. Brokelman (Bossche Staalbouw) 28.35.53, 44, W. Lugtenburg (Michelin) 28.35.59, 45. S. Tsjelpakov (Rusland) 28.37.30, 46. Th. Hogervorst (Bossche Staalbouw) 28.40.09, 47. A. Deusing (Bik Sloopwerken) 28.41.09, 48. J. van Houwelingen (Militairen) 28.43.56, 49. G. Nederlof (Bik Sloopwerken) 28.44.46, 50. B. Huveneers (ASC Olympia) 28.45.54, Bl. J. Olde Meule (Militairen) 28.46.35, 52. P. Hoekstra (Batavus) 28.46.55, 53. P. Martinez (Spanje) 28.47.33, 54. M. Gutierrez (Spanje) 28.47.40, 55. A. van Trijen (Militairen) 28.48.04, 56. P. Buchacek (Tsj.) 28.49.44, 57. H. Mutsaars (Van Erp-Saicis) 28.50.55, 58. J. v. d. Weide (ASC Olympia) 28.51.09, 59. C. Groenewegen (ASC Olympia) 28.52.00, 60. A. Prinsen (Soka-Gazelle) 28.52.46, 61. B. Alfonsel (Spanje) 28.52.59, 62. J. Poslusny (Tsj.) 28.54.03, 68. J. Kuiken (Militairen) 29.00.44, 64. F. Francissen (ASC Olympia) 29.04.22, 65. G. Schipper (Michelin Banden) 29.06.28, 66. C. Tuit (Bossche Staalbouw) 29.11.48, 67. A. de Groot (Bik Sloopwerken) 29.12.04, 68. R. de Vries (ASC Olympia) 29.22.30.

Punten:
1. L. van Vliet (Amstel) 135 pnt. 2. F. van Katwijk (Soka-Gazelle) 128 pnt., 8. G. van Gerwen (Van Erp-Saicis) 127 pnt., 4. A. Hassink (Amstel) 121 pnt., 5. B. v. Lamoen (Batavus) 78 pnt., 6. P. Kuys (Batavus) 73 pnt., 7. J. Bakker (Ketting-Shimano) 72 pnt, 8. P. v. d. Kruys (Van Erp-Saicis) 58 pnt. 9, P. Maas (Soka-Gazelle) 55 pnt., 10. J. Huisjes (Soka-Gazelle) 55 pnt. 11. R. van Trigt (Michelin) 52 pnt.  52. V. Tsjapovalov (Rusland) 50 pnt.

 

Combinatie:
1. L. van Vliet (Amstel) 11 pnt, 2. B. van Lamoen (Batavus) 13 pnt., 3. F. van Katwijk (Soka-Gazelle) 15 pnt. 4. G. van Gerwen (Van Erp-Saicis) 18 pnt, 5. A. Hassink (Amstel) 21 pnt., 6. F. Schür (Ketting-Shimano) 25 pnt., 7. P. Maas (Soka-Gazelle) 29 pnt. 8. P. v. d. Kruys (Van Erp-Saicis) 32 pnt, 9. J. Bakker (Ketting-Shimano) 39 pnt. 10. A.v. d. Steen (Militairen) 40 pnt.

Sprint:
1. P. Maas (Soka-Gazelle) 66 pnt. 2. B. van Lamoen (Batavus) 51 pnt. 3. A. v. d. Steen (Militairen) 39 pnt. 4. E. Koersen (Batavus) 29 pnt., 5. F. Schür (Ketting-Shimano) 29 pnt. 6. V. Basko (Rusland) 23 pnt, 7. M. Purzla (Tsj.) 21 pnt., 8. P. Hoekstra (Batavus) 13 pnt, 9. L. van Vliet (Amstel) 12 pnt, 10. F. van Katwijk (Soka-Gazelle) 11 pnt.

Ploegen:
1. J. van Erp-Saicis 82.58.24, 2. Amstel Bier 82.59.25, 3. Ketting-Shimano 82.59.35, 4, Batavus 83.03.16, 5. Soka-Gazelle 83.11.48, 6. Rusland 83.13.32, 7. Michelin Banden 83.21.11, 8. Bossche Staalbouw 83.26.07, 9. Militairen 83.30.12, 10. Tsjechoslowakije 83.57.13, 11. Spanje 84.09.16, 12. ASC Olympia 84.25.54, 18. Bik Sloopwerken 85.01.42.

De prijs voor de grootste pechvogel kreeg Henk Mutsaars (Van Erp-Saicis).
De prestatie-prijs gedurende de gehele Ronde werd toegekend aan B. van Lamoen (Batavus).